Pagina's

dinsdag 10 maart 2015

Gedachten en plannen bij een eventuele emigratie

Gerda vroeg gisteren terecht of ik een mogelijke emigratie momenteel wel aan kan naast ook de uitdaging van een nieuwe baan. Dat is een hele goede vraag waar ik voordat ik solliciteerde over heb nagedacht. De reden waarom ik uberhaupt ben gaan solliciteren, is dat het mij beter mij lijkt om niet meer te terug te keren naar mijn oude werkplek. Ik voel me niet prettig in het team. Bovendien kleeft er een soort "smet" op de werkplek. Het is daar waar de burn-out is ontstaan. Het is op een of andere manier confronterend om daarnaar terug te gaan. Het voelt helemaal niet goed. Nu zijn er nog andere mogelijkheden bij mijn werkgever om te reintegreren. Gelukkig maar. Toch zou ik het liefste ergens helemaal opnieuw willen beginnen. Ergens waar ik geen voorgeschiedenis met mij mee draag maar waar ik opnieuw kan beginnen. Dat voelt als een opluchting, een soort ontsnapping bijna. 

Naast de wens van een nieuwe werkomgeving willen wij al heel lang naar het buitenland verhuizen. In een relatie met twee nationaliteiten is dat altijd een reële mogelijkheid. Het is namelijk belangrijk dat beiden kunnen aarden waar zij wonen. Mijn man heeft zijn best gedaan maar hij kan hier moeilijk zijn weg vinden. De baan in Zwitserland kwam per toeval op mijn pad. Wij voelen ons beiden erg prettig in dat land. Manlief heeft daar vroeger een tijdje met veel plezier gewoond. Het leek dus een te mooie kans om voorbij te laten gaan ondanks dat ik nog niet helemaal hersteld ben. Dus een nieuwe werkplek en een omgeving waar beiden kunnen aarden geven mij voldoende vertrouwen dat ik het wel aan zal kunnen. 

Mocht het door gaan, dan verhuizen we met de hele familie direct naar Zwitserland. Het bedrijf biedt voor een bepaalde tijd een woning aan zodat wij in de gelegenheid zijn om een passende permanente woning te vinden. Bij dit zoeken worden we bijgestaan door een makelaar die ook door het bedrijf wordt aangeboden. We hebben een vrij realistische wensenlijst. Belangrijkste voor ons is een kindvriendelijke en groene omgeving bij voorkeur buiten de stad. Uiteraard moet het betaalbaar zijn. Betaalbaarheid is een kwestie van concessies doen. Twee slaapkamers is voldoende en het hoeft niet met uitzicht op het meer. Als we het meer willen zien, dan zijn we daar zo. We willen absoluut niet in een expat-omgeving wonen. Wij willen graag leven onder de Zwitsers. Dochterlief zal ook naar een kantonale school gaan. Dus geen internationale school omdat wij de intentie hebben om ons daar permanent te vestigen. Het is dus belangrijk voor haar dat ze dus de lokale taal leert en daar ook vriendjes krijgt. Op een internationale school vertrekken kinderen na een aantal jaren weer. Dat willen we voor haar niet. Buiten het feit om trouwens dat die scholen achterlijk duur zijn en ik me niet helemaal kan vinden in de licht elitaire wijze van de meeste scholen. Enige zorgpunt is naschoolse opvang. Daar hebben we nog geen goed zicht op. In eerste instantie zal manlief de zorg weer op zich nemen. Alleen het is wel de bedoeling dat hij daar zijn werk weer verder op pakt. 

Mocht ik de baan krijgen, dan hebben we ongeveer 4 maanden om ons leven in Nederland af te wikkelen. Ik zou pas in juli beginnen als het schooljaar van dochterlief is afgelopen. Het betekent dat we ons huis zo snel mogelijk te koop zullen zetten. Mochten we het huis niet op tijd verkopen dan kan ik het gelukkig met mijn salaris aldaar toch nog opbrengen om het hier aan te houden totdat we een koper vinden. In die 4 maanden zullen we vooral veel moeten ruimen. De verhuizing zal worden betaald door het bedrijf. Bovendien krijgen we een bedrag om daarvan dingen aan te schaffen. Dat bedrag is toereikend om mijn schulden af te betalen en de eventuele borg te betalen. Daarnaast zullen we een auto verkopen. Deze is nog relatief nieuw dus waarschijnlijk zal deze ook nog aardig wat opbrengen. Financieel zal het dus wel lukken. Beter nog we zouden dan aan een schuldenvrij leven kunnen beginnen. En dat is een ware zege en enorme opluchting tegelijk. 

Kortom we hebben het al enigszins doordacht en de plannen zijn er in grote lijnen. Ambitieus? Ja maar het geeft ook een heleboel positieve energie die wij beiden lang hebben gemist. Nu is het afwachten of we concreet met onze plannen aan de slag moeten. Wij hebben er ontzettend zin in. 

8 opmerkingen:

  1. Ik hoop zo enorm dat je deze baan gaat krijgen. Ik gun het jullie van harte.
    Veel succes !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor de uitleg. Het ziet er goed doordacht uit en zou jullie in één klap uit de (financiële) problemen helpen. Niet onbelangrijk en het zal je zeker ook mentaal goed doen.
    Ik zal nog harder voor je duimen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik hoop het zo voor jullie. Vooral ook dat je geen schulden meer hebt is fijn. Misschien valt het wel mee en hou je geld over na betaling van de hypotheek.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat spannend allemaal, ik duim je!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed bezig punt nl. Ineens is daar toch ook de mogelijkheid om eerder van je schulden af te zijn :) -> herinner je mijn uitspraak daarover in het mailtje?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zou super zijn als dit doorgaat allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind het ook heel positief klinken allemaal. Ik hoop echt dat je de baan krijgt!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen