Pagina's

maandag 23 februari 2015

En toen was ik weer ziek...

Donderdagavod was ik moe. Nu vond ik dat niet verbazingwekkend want ik had een middag vol afspraken gehad waarvan een sollicitatiegesprek en een intake bij de fysio therapeut. Dus ik besloot op tijd naar bed te gaan in de veronderstelling dat een goede nacht slaap alles zou oplossen. Vrijdagmiddag voelde ik me echter zo moe dat ik halverwege de midddag naar boven verdween om een middagdutje te doen. Mijn armen voelden als twee blokken beton aan en mijn rug voelde ook gespannen aan. Het middagdutje hielp niet veel. Dus ook vrijdagavond lag ik er weer vroeg in.

Zaterdagochtend werd ik helaas weer wakker met een katerig gevoel. Langzaam brak de realisatie door dat ik wel eens ziek aan het worden was. Tegen het einde van de ochtend ben ik nog naar zwemles geweest met dochterlief. Alle geluiden in het zwembad kwamen velen malen harder binnen. Wat was ik blij toen ze klaar was en overigens met een derde sticker kwam aanzetten. Thuis verdween ik weer richting bed. Daar heb ik de rest van de middag in gelegen. 's Avonds ging het mis. Weer voelde ik de pijn in mijn maagstreek naar boven komen. Nu had ik inmiddels een kleine tip gehad om de pijn te kunnen managen. Dus heb ik ergens tot diep in de nacht me  op mijn buikademing geconcentreerd. De pijn was hierdoor te managen. Alleen sliep ik de hele nacht amper. Zondag ging het goed mis: ik was ziek. De hele dag heb ik in bed gelegen met een emmer en toilet binnen hand- of sprintbereik. Alleen van het woord eten werd ik al misselijk. Drinken kreeg ik ook amper naar binnen. Halverwege de avond voelde ik me heel langzaam beter worden. Alles was eruit maar mijn lijf was op. Dus huppakee weer naar bed. Ik heb het klokje rond geslapen. Vandaag voel ik me slap maar het gaat weer. Dus of dit nu weer een reactie is op werk of dat ik gewoon iets onder de leden had, ik weet het niet. Het kan ook een reactie zijn op het vergeten innemen van mijn maagtabletten. Gisteren heb ik ik toch maar even de bijsluiter gelezen en daarin staat dat je niet zo maar kan stoppen. Dat moet langzaam worden afgebouwd. Dus ik heb gisteren meteen een alarmpje op mijn telefoon gezet zodat ik het niet meer vergeet. Stom ook om het te vergeten maar het ging even zo goed weer en dan tja....

Ondertussen prijs ik me wel gelukkig dat het deze week is gebeurd en niet volgende week. Je moet er toch niet aan denken om ziek een serie sollicitatiegespreken te doen en daarvoor ook nog eens in het vliegtuig te moeten stappen. 

Nog een kleine update over de gang van zaken over mijn reintegratie op werk. De bedrijsarts wil abslouut dat er een externe arbeidsdeskundige wordt ingeschakeld. Daarnaast kan ik al wel het gesprek met de andere manager aangaan die openstaat om mijn een plek in zijn team aan te bieden ter reintegratie. Ik neem vanavond of morgen contact met hem op om een afspraak te maken voor na mijn sollicitatiegesprek. Dat laatste heeft namelijk nu prioriteit. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten