Pagina's

maandag 8 december 2014

Nieuwe schoenen, Frozen en kerstkaarten

Ik zal niet snel terug gaan naar een winkel als een product niet aan mijn verwachtingen voldoet.Ik moet een bepaalde schroom overwinnen om een klacht in te dienen. Ik denk dan al snel dat men mij een zeur vindt. Toch ben ik vorige week terug gegaan naar de winkel met een paar laarsjes van dochterlief. We hadden de laarsjes eind oktober gekocht maar in minder dan een maand was de hele hak al weg gesleten. Het was zelfs zo erg dat als ze er nog een paar weken op had gelopen dat de hak helemaal weg was en er een groot gapend gat in de zool had gezeten. Nu verwacht ik van schoenen dat ze toch minimaal een winter mee gaan. Dus ging ik vorige week terug naar de winkel waar ik ze had gekocht. ik had me mentaal voorbereid dat ik niet zonder slag of stoot mijn geld zou terug krijgen. Wat schept mijn verbazing? Ik had nog niet gezegd dat ik mijn beklag over de laarsjes wilde doen of het winkelmeisje pakte een boekje onder de toonbank vandaan en ik kreeg mijn geld terug nadat ik een formulier had ingevuld. Binnen 5 minuten stond ik weer buiten met het volledige aankoopbedrag en een paar laarsjes minder. Ik kan alleen maar concluderen dat ik waarschijnlijk niet de enige ben die komt klagen want dit ging wel heel gemakkelijk.

Alleen nu had dochterlief geen fatsoenlijk paar schoenen meer. Ze liep nu op een paar flinterdunne sneakers die niet echt tegen winterweer zijn bestand. De volgende dag gingen we dus op schoenenjacht. Ik had al wel wat leuks gezien maar helaas bleken ze die niet in haar maat meer te hebben. Dus gingen we naar een andere winkel. Een winkel waar ik normaliter nooit naar binnen zou stappen omdat de schoenen daar simpelweg te duur zijn tegen normale prijzen. Alleen nu hadden ze dus al deels uitverkoop. In het uitverkoop-rek stonden de laatste paren tegen sterk gereduceerde prijzen. Al snel zagen we een paar leuke laarsjes die ook door Madam goedgekeurd werden (jaja ze heeft inmiddels een eigen smaak). Gelukkig paste ze perfect en waren ze (ook niet onbelangrijk) makkelijk om zelf aan te doen. Dus zo had dochterlief weer een prachtig paar leren laarsjes. Vandaag moesten ze uitgebreid op school worden getoond. Van juf mogen de kinderen een rondje lopen door de klas als ze iets nieuws aan hebben. Leuk voor de kinderen. Ook al vraag ik soms ook wel eens af of dat verstandig is want niet iedereen krijgt iets nieuws.

Dit weekend stond ook in het teken van Frozen. Je weet wel die Disney film met Anna en Elsa. Elsa is grote favoriet bij dochterlief. Dus de Sint gaf haar een Elsa knuffel en de Frozen film. Het is een leuke film. Daar is Disney altijd goed in. Inmiddels hebben we de film al twee keer bekeken. Iets in mijn zegt dat we deze film nog heel vaak gaan zien. Elsa, de knuffel, wordt ondertussen helemaal plat geknuffeld, zit aan tafel en eet mee, gaat mee naar bad (niet in bad) en heeft een ereplaats tussen de andere knuffels in bed. Die Sint heeft het dus goed begrepen ;-).

De Sint is inmiddels al weer door dochterlief vergeten en ze stapte feilloos over op de Kerst. Dus de volgende dag werd er een lijstje voor de Kerstman gemaakt. Het voordeel van opgroeien met twee culturen is dat wij dus zowel Sint als Kerst vieren. De cadeautjes verdelen we over de twee feesten. Het gros krijgt ze met Sinterklaas en met de Kerst ligt er nog iets onder de kerstboom. Dochterlief besloot in alle wijsheid dat wat ze nu niet van Sinterklaas heeft gekregen ze wel aan de Kerstman kon vragen. Ik heb haar al uitgelegd dat de Kerstman heel veel cadeautjes moet kopen omdat hij naar heel veel kindjes moet en dat deze kindjes niet allemaal cadeautjes krijgen van Sinterklaas dus dat zij nog maar een klein cadeautje krijgt. Dat vond ze wel logisch. Ze vond het ook zielig dat haar Griekse nichtje geen Sinterklaas had gevierd dus dan moest de Kerstman haar maar meer cadeautjes brengen. Heerlijk die kinderlogica... was het leven altijd maar zo simpel.

Vandaag kregen we op school ook een stapel kerstkaarten. Op elke stoel lag een stapeltje. De bedoeling is dat de kaarten worden verkocht door de kinderen en dat de opbrengst na aftrek van de kosten naar Serious Request gaat. Leuk initiatief. Alleen de kaarten kosten dus EUR6 per pakje. In een pakje zitten 8 kaarten. Dat is best veel geld voor een paar kerstkaarten. Eenmaal thuis bekeek ik de kaarten wat beter. En ik moet zeggen dat heeft de school verdomd slim gedaan. Elk kind heeft een kerstkaart getekend. Dus iedere ouder heeft unieke zelfgemaakte kerstkaarten van hun eigen kind. Achterop de kaart staat de naam van je kind. Dochterlief heeft heel goed haar best gedaan en ze zijn dan ook erg mooi geworden. Ze heeft sneeuwpoppen getekend met sneeuwvlokjes en slingers. Het is ontroerend hoe goed ze haar best heeft gedaan. Maar ja die prijs he. In de envelop zatten 8 pakjes. Dus als je ze allemaal koopt dan ben je EUR48 kwijt. Bij de A.ction koop ik hiervoor 48 pakjes kaarten en dan heb ik ergens tussen de 480 en 1000 kaarten. Buiten de prijs van de kaarten, verstuur ik nog maar amper kaarten. Familie krijgt een kaartje en de rest gaat (heel onpersoonlijk) via Facebook of email. Inmiddels hebben manlief en ik besloten dat we één pakje kopen. Oma koopt ook nog een pakje. De rest gaat terug. Een vergelijkbaar geluid hoorde ik bij de andere ouders. De kaartjes zijn gewoon te duur. Ik zal verder niet uitwijden of de school zich op het commerciele pad moet wagen. Meer dan dat ik dit niet een taak van school vindt, zegt al genoeg. Erger vind ik het dat veel ouders zich verplicht voelen om de kaarten te kopen.  Niet iedereen kan zich dat veroorloven vooral niet als je ook nog meer kinderen hebt. Ik vraag me dan ook af of de school het initiele idee van Serious Request steunen, zal halen want ik vrees dat er veel onverkochte kaarten zullen zijn. 

7 opmerkingen:

  1. Ik vind het ook teveel geld voor ouders die van een heel laag inkomen of uitkering moeten rondkomen. Het kind kan daaraan niet meedoen en wordt weer buitengesloten. Op de oude basisschool van mijn dochter werden om die reden ook geen dure schoolreisjes georganiseerd, de direkteur zei altijd dat ook de kinderen van de bijstandsmoeder mee moesten kunnen doen aan alles en daarom was de ouderbijdrage destijds vijftien gulden per jaar voor alles. Er was 1 bijstandsmoeder op dit kleine schooltje destijds maar ik vond het mooi dat de direkteur daar rekening mee hield. De moeder noch de kinderen hoefden zich te schamen en ook niet om ondersteuning te vragen door dit beleid.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Op de school van onze kinderen mochten kinderen eens per seizoen nieuwe kleren showen. Want zoals de juffen en meester zeiden: sommige kinderen krijgen bijna wekelijs iets nieuws, andere kinderen dragen kleding van familie af en weer andere gezinnen hebben moeite hun kinderen in iets heels te steken. De inkomensverschillen op die school waren erg groot. Wat ik op zich beslist niet verkeerd vind trouwens, een weergave van de maatschappij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier waren er ook zelfgemaakte kaarten wel voor een ander doel, ik heb ze niet gekocht, gelukkig mijn ouders wel 2 pakjes. Ik heb mijn plicht gedaan.
    Maar €6 voor een pakje kerstkaarten vond ik echt teveel. Ook op school hoorde ik deze geluiden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat fijn dat ze zo goed reageerden! Welke winkel was dat? Die verdient een compliment voor de service!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ga voor de kinderen altijd naar dezelfde schoenenzaak.
    Geen goedkope maar wel een super service.
    2 x in het jaar hebben ze daar een actie tweede paar gratis.
    Dan sla ik mijn slag ;-)
    Want 80 euro voor een paar laarsjes vind ik ook nogal prijzig.
    Dan heb ik er twee voor dat geld.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Via het internet bestellen scheelt je een hoop tijd!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind het altijd erg lastig om nieuwe schoenen te zoeken. Bij mij duurt het dan ook veel te lang voordat ik de juiste paar schoenen gevonden heb, zo jammer weer.

    BeantwoordenVerwijderen