Pagina's

dinsdag 25 maart 2014

Zin in van alles en nog wat


Het is weer eens zo ver: ik heb weer een infectie aan mijn luchtwegen. Dat komt er kort op neer dat ik erg hees ben, blaf als een zeehond en het ontzettend benauwd heb. Het kon ook bijna niet anders dan dat ik iets onder de leden zou krijgen. Manlief en dochterlief lopen al twee weken te hoesten en te proesten. Dochterlief lijkt er weinig last van te hebben maar manlief heeft al twee keer hoge koorts gehad. Gelukkig werd mij alles bespaard tot aan afgelopen vrijdag. Donderdagochtend moest ik namelijk naar de tandarts voor de voorbereidende werkzaamheden voor twee kronen. Als je dan anderhalf uur met je mond wagenwijd moet openliggen dan is het best fijn als je dan een beetje normaal kan ademhalen in plats van naar adem happen. Dus het leek wel alsof mijn lijf dat begreep en dus meewerkte maar de volgende dag was het genadeloos en gaf het toe aan de bacillen.
Jammere is dat ik nu niet achter de vacature waarop ik heb gesolliciteerd kan nabellen. Ik klink zo schor dat het lijkt alsof ik een aantal nachten flink heb doorgehaald in een rokerige kroeg al dansende op de tafel. Ik ga dus pas bellen als ik weer ietsje beter bij stem ben.

 
Het is niet zo dat ik hierdoor niets meer kan doen. Zo ben ik zaterdag met dochterlief wezen winkelen. Mijn spijkerbroeken hadden het echt opgegeven want de gaten vallen er nu echt in. Op zich ben ik nu heel hip want ik zag dat ze met dezelfde gaten voor een idioot bedrag in de winkels lagen maar erg netjes vind ik het niet. De kapotte spijkerbroeken dragen ik nog wel om en in het huis maar als ik weg moet dan is het toch handig om een nette broek aan te kunnen trekken. Nu heb ik een lang lijf met lange benen dus het is een crime om een fatsoenlijk passende spijkerbroek te vinden. Ik val al vaak in de mannenmaten. Toch is er één merk die wel goed past en mooi zit dus daar zijn we meteen naar toe gegaan. Voor de zekerheid heb ik de broek nog gepast maar hij zat als gegoten. Hij was wel duur (€60) maar als hij weer net zo lang (7 jaar) mee gaat als de andere broek dan is het het geld wel weer waard. Een deel van de kinderbijslag heb ik deze keer dus aan mezelf besteed. Het is meer dan twee jaar geleden dat ik iets voor mezelf heb gekocht. Ik had niets nodig. Bovendien geef ik me geld liever aan iets anders uit of doe liever een extra aflossing dan dat ik in de laatste mode loop. Mode heeft me nooit veel geïnteresseerd dus dat helpt.

 
De laatste twee dagen vertoef ik ook in de trein. Vanwege de NSS-top is het geen optie om met de auto te gaan. Vol goede moed vertrok ik dus gisteren naar het station. Ik stond er natuurlijk veels te vroeg. Ik had namelijk gedacht dat het heel druk zou zijn bij het station waardoor ik langer bij de automaat moest wachten voor het koopje van een kaartje. Kwam ik even bedrogen uit. Ik stond met een paar andere minder ervaren treinreizigers veel te vroeg op een verlaten station te wachten op de trein. De trein kwam met een kleine vertraging aan en ook de trein was uitgestorven. De heenreis ging dus vlekkeloos. Dat gaf me dus goede hoop voor de terugreis. Helaas liep ik daar een vertraging op. De deuren van de trein konden niet meer dicht dus daar stond ik met een hele groep gestrande reizigers. Gelukkig kwam er vrij snel een andere trein aan. Ik stond met mijn neus voor de deur dus ik had het geluk dat ik mee kon en ook nog eens een zitplaats had. Ik kwam een half uur later thuis dan ik had gepland. Ach vroeger heb ik ergere vertragingen gehad waarbij ik wel eens heb getwijfeld of ik nog ooit thuis zou komen. Dus het kan altijd erger.

Morgen heb ik heerlijk een dagje vrij. Ze zochten ouders om de kindjes uit de klas te rijden naar een pluktuin. Ik heb me aangemeld dus morgenochtend sta ik met een paar ukkies tulpen te plukken. Morgen gaat dochterlief ook ’s middags voor het eerst direct uit school bij een vriendje spelen. En dat vind ik dan weer spannend. Het zal vast allemaal wel goed gaan maar ik maak me dan weer zorgen of ze wel mee wil gaan met toch een relatief onbekende moeder. Morgen wordt dus een voorproefje van hoe dit gaat want ondertussen heeft dochterlief goed de smaak te pakken om bij andere kindjes te spelen. Ze stapt inmiddels enthousiast op moeders van haar vriendjes af en vraagt dan of ze daar mag spelen. Ondernemende dametje dus en leuk om te zien dat ze dit durft. Ik had dat vroeger echt helemaal niet gedurfd.

Morgen ga ik na het spelen ook bloemetjes en potgrond met haar kopen. Het weekend kunnen we dan weer gezellig samen aan de slag. Wellicht kan ik de boontjes dan ook al planten. Ik hoop dat ik ze kan beschermen tegen kou met wat stro en plastic. De boontjes-plantjes zijn inmiddels al zo groot dat ze smeken om geplant te worden. Alle andere plantjes komen ook goed op. Ik vind dat zo gezellig die plantjes dat ik daar automatisch blij van word. Ik word al helemaal als ik bedenk dat we daar binnenkort ook heerlijk van kunnen eten.

Vasten gaat ook prima. In het begin vind ik het altijd moeilijk en moet ik mijn weg er weer in zien te vinden maar inmiddels gaat het weer automatisch. Ik voel me er ook beter onder: ik heb meer energie en voel me minder opgeblazen. Blijkbaar reageer ik dus beter op een dieet met geen vlees en zo goed als geen zuivel. Ik overweeg om dit op een aangepaste manier door te zetten na Pasen. Ik zou dan nog maar 2-3 per week vlees willen eten. Vleeswaren wil ik helemaal afschaffen.  Ik vind het vaak niet eens echt lekker en eet ik veel liever een lekker salade, humus of een soepje. Kortom misschien moet ik dit maar eens gaan doorzetten en niet meer terugvallen in mijn oude eetpatroon waar ik duidelijk minder goed bij vaart.

Geloof dat het een beetje een rommelig blogje is… maar bottom line is dat ik weer positief aan het worden ben dat de rust me goed doet.

maandag 24 maart 2014

Over solliciteren en hypotheek en zo

En daar zat ik dan afgelopen donderdagavond op mijn zolderkamertje verwoed te werken aan het updaten van mijn C.V. en het schrijven van een begeleidende brief. Wat wil namelijk? Ik heb een vacature gezien die perfect aansluit op mijn werkervaring maar die ook nog eens vlakbij mijn huis is. Ik kon de vacature niet laten schieten dus heb ik gesolliciteerd. Het zou namelijk ideaal zijn: ik zou dochterlief vaker naar school kunnen brengen en dan nog steeds ruim op tijd op werk zijn. Ik zou de auto kunnen laten staan of zelfs verkopen want ik zou fietsend of met openbaar vervoer naar mijn werk kunnen. De functie biedt voldoende uitdaging binnen een hele internationale omgeving. Eigenlijk schreeuwde de hele vacature mijn naam. Het is alleen nu nog maar te hopen dat de andere kant daar ook zo over denkt. Ik kan namelijk al wel een aantal tegenargumenten opwerpen zoals te duur en te oud. Ook solliciteer ik op een functie die op gelijk niveau ligt als mijn huidige functie. Het zou logischer zijn als ik op de management functie zou solliciteren. Alleen ik wil die verantwoordelijkheid niet plus de vacature gaf duidelijk aan dat je fulltime beschikbaar moet zijn en dat thuiswerken geen optie is. Toen ik dat las, haakte ik dus al af want ik wil niet meer dan 4 dagen werken. Die dag met dochterlief thuis is heilig.  Ik vind het heel spannend hoe dit afloopt. Hopelijk is mijn brief overtuigend genoeg om uitgenodigd te worden voor een gesprek.

Toch zitten er wel financiële haakjes en oogjes aan mijn sollicitatie. Als ik weg zou gaan bij mijn huidige werkgever heeft dat consequenties voor mijn hypotheek en levensverzekering die onder personeelsvoorwaarden zijn afgesloten. De lasten zullen dan omhoog gaan. Dat die lasten flink omhoog kunnen gaan, heb ik al eerder gemerkt toen ik zo’n 7 jaar geleden van werkgever veranderde. Ik schrok van de verhoging van de maandlasten. Ik heb toen deze eigenlijk klakkeloos omgezet naar weer een hypotheek onder personeelsvoorwaarden. Dat laatste zou ik nooit meer doen. Ten eerste gingen de maandlasten niet omlaag naar de omzetting van normale hypotheek naar hypotheek onder personeelsvoorwaarden. De lasten bleven gelijk omdat het rentepercentage inmiddels danig hoger lag. Ten tweede ben ik er nu van overtuigd dat je soms beter af bent met een hypotheek elders dan bij de werkgever. Ik heb me blindgestaard op de korting terwijl dat niet voordeliger was of beter aansloot bij mijn persoonlijke situatie. Ik zou heel graag weer naar mijn hypotheek kijken. Ik ben niet tevreden met de vorm van mijn huidige hypotheek. Ik wil er graag op aflossen buiten de extra aflossingen die ik in de toekomst hoop te doen. Dus een andere baan zou daar een mooi ijkpunt voor zijn. Nu lijk ik het een beetje voor me uit te schuiven om dit verder te onderzoeken.

Hoe dan ook ik heb de stap maar gewaagd om te solliciteren. Solliciteren betekent nog niet dat ik de baan heb. Zou ik de baan wel krijgen dan zien we wel verder. Veel keuzes hangen ook af van het salaris dat ik dan eventueel zou krijgen. Al heb ik iets meer financiële keuzevrijheid omdat ik waarschijnlijk in mei mijn creditcard (wat haat ik dat ding inmiddels) volledig heb afgelost. Hé ik vind het spannend allemaal…. Duimen jullie voor me?

dinsdag 18 maart 2014

Update: even uit mijn holletje

Onlangs had ik natuurlijk een soort van pauzetje ingelast maar dat betekent natuurlijk niet dat ik soms toch een update plaats.

Hoe gaat het nu eigenlijk? Ik wist het al maar ik wilde er niet aan toegeven: ik ben moe. Nu ik dat eindelijk toch heb gedaan, probeer ik toch eerder naar bed te gaan. Dat lukt niet altijd even goed. Ik vind het namelijk ook heel erg fijn om ’s avonds dingen voor mezelf te kunnen doen. Die uurtjes geven me ook weer energie. Kortom het blijft zoeken naar een goede balans. Al probeer ik wel strenger voor mezelf te zijn door niet eindeloos op te blijven terwijl mijn hele lijf gilt “ga toch slapen mens”. Zo gebeurde het dit weekend ineens dat ik tot 09.30 heb liggen slapen terwijl ik om 23.00 in bed lag. Dochterlief was ondertussen heel lief in haar slaapkamertje in bed aan het spelen. De lieverd!

Toch verdwijnt heel langzaam het gejaagde gevoel. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik maar zo veel op een dag kan doen. Lukt het niet dan maar op een andere dag. Ook heb ik zoiets van bij mooi weer moeten we vooral lekker naar buiten. Jammer dat het huishouden dan versloft. Mocht iemand zich daar toch aan storen dan geef ik met alle liefde ze de stofzuiger en stofdoek. Zo hebben we dus de afgelopen twee weekenden heerlijk van het mooie weer genoten. De tuin werd netjes gemaakt. Er werd een boompje verplaats waardoor die ook niet meer ingeklemd staat tussen twee andere boompjes. Wonder boven wonder lijkt het boompje de verhuizing ook nog eens te hebben overleefd getuige de groene blaadjes die er aan gekomen zijn. Ook maakte ik samen met dochterlief weer een beginnetje aan de moestuin. Alleen dit jaar doen we het wat minder. Ik heb nu nog steeds visioenen van al die tomatenplanten. De moestuinbak heb ik gevuld met sla, wortels en spinazie. Helaas komt er na meer dan een week nog niks op en dat terwijl ze heel behaaglijk onder een plastic warm en beschermd staan. De zaadjes binnen doen het daarentegen wel prima. Inmiddels staan er al mini-plantjes bonen, tomaten en courgette. De paprika heeft er ook nog niet zo veel zin maar ik heb begrepen dat dit langer ontkiemtijd nodig heeft.

Ook heb ik na twee jaar eindelijk een antiek bureautje helemaal kunnen opschuren. Het was een beetje een vergeten projectje. Het bureautje stond stof te verzamelen in de schuur en stond eigenlijk ook heel erg in de weg. Ineens had ik ontzettend veel zin om het onder handen te nemen. Na een halve middag schuren (kan heel therapeutisch werken) was het klaar. Inmiddels staat het te pronken in de slaapkamer. De kast die daar voorheen stond hebben we weggedaan want die viel bijna van pure ellende uit elkaar. Dat ruimt dus ook lekker op.

Qua opruimen gaat het ook de goede kant op. Er staan twee grote dozen met spullen klaar voor de Kringloop. Ook staan er nog twee dozen met kleertjes klaar om weg te geven. Nu nog een kwestie van wegbrengen of op de post doen en dan is dat ook weer opgeruimd. Ook ben ik een kritisch door de kast van dochterlief gegaan. Alles wat nu nog in de kast ligt, past haar goed. Dat geldt ook voor de zomerkleertjes. Leuke nieuws was dat ik voor de zomer eigenlijk niets hoef te kopen voor dochterlief op een zomerjas na. Die jas heb ik inmiddels op Marktplaats voor een leuk prijsje weten te vinden. Ongelofelijk trouwens wat mensen nog willen betalen voor een merken-jasje. Needless to say dat dochterlief in een merkloos exemplaar loopt maar daardoor niet minder leuk. Schoenen zal ze ook nog nodig hebben maar die komen er pas in mei als het wat beter weer is en de laarzen echt niet meer kunnen omdat ze er dan uit zweet. Mocht het in de tussentijd echt te warm worden dan kan ze altijd nog haar gympies aan.

Manlief en ik hebben het ook nog over vakantie gehad. Vakantie is een groot woord maar we voelen ons toch enigszins verplicht om minimaal 1x per jaar naar Griekenland te gaan. Schoonouders willen graag dochterlief zien en gezien hun leeftijd moeten we daar ook gewoon aan toegeven. We vinden het namelijk belangrijk dat zij ook een band met hen opbouwt voor zover dat op afstand mogelijk is. We kijken dus nu naar opties over hoe en wat. We hebben al verschillende mogelijkheden doorgesproken maar het ziet er naar uit dat manlief alleen gaat met dochterlief en ik achterblijf. Ik moet er niet te veel aan denken want dan schieten de tranen in mijn ogen. Ik vind het namelijk vreselijk om haar twee weken niet te kunnen zien. We onderzoeken ook nog de mogelijkheid dat ik mee ga maar gezien de tegenvallende bonus die ik heb ontvangen zit dat er (denk ik) niet meer in. Wens is namelijk toch om in mei de creditcard volledig afgelost te krijgen.

Ook heb ik nog een goed gesprek gehad met mijn moeder over haar huis dat te koop staat. In de meivakantie ga ik een keer kritisch met haar door het huis lopen. Met minimale middelen willen we het huis opfrissen en dan nieuwe foto’s maken. Na ons gesprek heeft mijn moeder nog een goed gesprek gehad met de makelaar en haar accountant (groot woord voor een vriend met een accountsbureau die mijn moeder helpt met de financiën). Ze heeft inmiddels de prijs verlaagd. Hopelijk wordt het huis nu snel verkocht. Inmiddels kijken we ook of mijn moeder op termijn wat dichter in mijn buurt kan gaan wonen. Dat zou voor ons allemaal fijner zijn.

Kortom er gebeurt genoeg. Ik ga weer terug in mijn holletje en wellicht kom ik er weer een keer uit voor een nieuwe update.

woensdag 5 maart 2014

Op zwart

Het gaat al een tijdje wat minder met mij. Ik ben continue moe, heb het gevoel dat ik mezelf een beetje de dag doorsleep, zit mezelf in de weg, ben snel geïrriteerd en voel me vooral rusteloos. Kortom ik zit niet goed in mijn vel. De enige die hierin verandering kan aanbrengen, ben ik zelf. Als ik niet goed voor mezelf zorg dan doet niemand het (ok dat is niet helemaal waar want manlief bekommert zich natuurlijk wel om mij).

De komende weken begint ook weer de vastenperiode volgens de Grieks-Orthodoxe kalender. Ik grijp deze periode meestal aan om mijn lichaam een soort “schoonmaak”beurt te geven. Ik eet dan vrijwel veganistisch. Het voelt goed om dat een paar weken per jaar te doen. Nu is gezond eten altijd belangrijk maar daar ga ik het niet mee redden. Ik moet ook zorgen dat ik geestelijk gezond blijf. Dus ik wil de komende weken eens mezelf volledig voorop zetten. Dat betekent op tijd naar bed en ontspanning zoeken. Hopelijk geeft een periode van rust mijzelf ook meer interne rust.

Dat betekent wel dat ik een paar weken minder ga bloggen of zelfs helemaal niet. Ik neem even afstand van alles. Hopelijk ben ik na Pasen dan weer herboren.  

dinsdag 4 maart 2014

7 dingen waar ik niet zonder kan

Als je soms zo om je heen leest, dan lijk het alsof sommige blogsters heel gemakkelijk afscheid van dingen kunnen doen.  Soms lijkt het mij heerlijk om in een netjes opgeruimd huis te wonen. Ik heb me echter er al lang bij neergelegd dat dit nooit zal lukken. Ik steek niet zo in elkaar. Ik koester mijn spulletjes en vind het dan ook moeilijk om bepaalde dingen weg te doen. Toch als het erop aankomt kan ik natuurlijk best wel dingen weg doen, alles is betrekkelijk. Toch zijn er een aantal dingen die ik nooit weg zal doen. Hieronder een lijstje:

  • Mijn plat-geknuffelde teddybeer.  Ik heb deze beer sinds ik 3 jaar oud ben en we waren jaren lang onafscheidelijk. Elk verdrietje en elk griepje heeft hij samen met mij doorstaan. Hij mocht mee op reis. In de beginjaren werd beer vastgeklemd onder mijn arm meegenomen. Later verdween het in de koffer en werd hij op de plek van bestemming tevoorschijn getoverd. Inmiddels heeft beer een ereplekje naast mijn bed gekregen. Maar beer is dus heilig.

  • Het eerste babypakje van dochterlief. Ik denk dat dit weinig uitleg nodig heeft. De bedoeling is om dit pakje nog eens mooi in te lijsten.

  • Mijn doopjurkje. Het jurkje is kort en van kant maar tijdloos en schattig Dochterlief heeft het jurkje ook aangehad waarvan ik een prachtige foto heb gemaakt. Samen wil ik deze inlijsten.

  • De ring die ik van mijn moeder heb gehad ter herinnering aan de geboorte van dochterlief. Ik heb deze ring altijd om. Binnenin staat haar naam en geboortedatum gegraveerd. De ring hoort bij mij en staat symbool voor mijn dochter.    

  • De gouden ketting die ik van manlief heb gehad toen we elkaar net leerde kennen. Aan deze ketting zit nog een ringetje die van generatie op generatie over gaat aan de kant van de meisjes. Mijn oma heeft deze ring nog gedragen. Samen (ring en ketting) heb ik ze altijd om. 

  • De foto’s van de geboorte van dochterlief. Ook dit lijkt me wel duidelijk waarom.

  • Alle andere foto’s omdat dit een wandeling door memory lane is en hierdoor dierbare herinneringen weer naar boven komen.

Als ik dan nog eens verder nadenk dan vind ik andere dingen wel mooi maar in principe zou ik zonder kunnen. Van de bovenste zeven dingen zou ik het echter vreselijk vinden als deze verloren gaan. Ze hebben een grote emotionele waarde die onvervangbaar is. Het zijn dus dingen waarmee ik niet zonder zou kunnen.

Heb jij ook dingen waar je niet zonder kan?