Pagina's

dinsdag 14 januari 2014

Nastuipje consultatiebureau; de ogentest

Diegene die mijn blog al ene tijdje lezen, weten dat het consultatiebureau en ik (of beter dochterlief) geen match made in heaven zijn. We waren dan ook opgelucht dat we hier niet meer naar toe hoefden na ons laatste bezoekje. Helaas konden we het boek consultatiebureau nog niet helemaal afsluiten want dochterlief weigerde iedere keer mee te werken aan de ogentest. We werden dus naar huis gestuurd met een verwijsbrief naar de ogenarts.

Nu had ik voor de gemakkelijke weg kunnen kiezen en een afspraak kunnen maken bij het streekziekenhuis. Alleen hebben wij geen goede ervaring met dit ziekenhuis dus kozen we ervoor om dan maar langer te wachten en naar een academisch ziekenhuis te gaan. Manlief komt daar regelmatig om zijn contactlenzen op te halen of te laten opmeten dus we kennen het ziekenhuis vrij goed. Bovendien hebben ze daar een speciale kinderkamer en kinderbehandelkamers. Er wordt dus beter ingespeeld op kinderen. Gezien het track record van dochterlief bij artsen (op een of andere manier vindt ze dokters erg eng) leek het ons een goed idee om daar met haar naar toe te gaan. Dit had wel tot gevolg dat we bijna 4 maanden hebben moeten wachten totdat we terecht konden. Het consultatiebureau had ik over mijn voorkeur geïnformeerd dus zij wisten ook  dat ze niet 1-2-3 een uitslag zouden krijgen.

Vanochtend gingen we met zijn drietjes er naar toe. Dochterlief stribbelde enigszins tegen want zij wilde veel liever naar school. Toen we eenmaal het ziekenhuis binnenstapte, viel ze helemaal stil en keek ze met grote ogen een beetje afwachtend en angstig om haar heen. Ik had haar wel verteld dat we allemaal leuke spelletjes gingen doen met een mevrouw maar dat interesseerde haar niet zo veel. In de wachtkamer kroop ze dicht tegen mij aan op schoot. Intussen begon ik me licht zorgen te maken of ze deze keer wel mee wilde werken want ze werd steeds stiller. 
Na nog geen 5 minuten werden we opgehaald door een co-assistente. Zij begon meteen gezellig met dochterlief te praten en je zag dochterlief heel langzaam ontdooien. Eenmaal in de behandelkamer pakte de co-assistente het ook goed aan want ze bouwde het heel langzaam op. Dochterlief zag het gelukkig als een leuk spelletje. Toch bleef ze wel heel verlegen en een beetje bang. Na de testjes moesten we weer plaatsnemen in de wachtkamer om vervolgens weer na 5 minuten te worden opgehaald om een kort gesprek met een arts aan te gaan. De testen waren niet helemaal beslissend dus dochterlief moest nog een andere test ondergaan. Hiervoor zou ze tot twee keer toe druppeltjes krijgen zodat haar oogjes minder beweeglijk werden en dus ook beter meetbaar werden. Dus daar gingen we naar de verpleegkundige die de druppels moest toedienen. Je kunt een kind daar moeilijk op voorbereiden behalve dan door te zeggen dat het maar even duurt en het niet pijn doet. Het arme kind vond het vreselijk en stribbelde dus flink tegen. De verpleegkundige wilde dat we in de "druppel"kamer wilde blijven wachten voor de volgende druppels. Dochterlief kreeg een kleurplaat maar ze wilde op dat moment heel veel maar niet kleuren. Uiteindelijk ben ik over de polikliniek met haar gaan wandelen ter afleiding. Na het einde van het rondje konden we weer meteen plaatsnemen en kwam er een kordate verpleegster die in een paar seconden de druppels in de ogen had. Tja en dan moet je dus een half uur wachten voordat die dingen hun werk doen. We zijn met haar een beetje door het ziekenhuis gaan wandelen. Dus naar het restaurant waar ze iets van chocola mocht uitkiezen en naar de twee winkeltjes. Nadat half uur om was, konden we weer terug en werd de test eigenlijk meteen bij haar gedaan. Conclusie: bij het consultatiebureau was ze met vlag en wimpel geslaagd maar het ziekenhuis wil haar graag over een paar maanden nog een keer terugzien omdat ze de testen niet helemaal goed konden uitvoeren omdat dochterlief het allemaal net iets te spannend vond. Dus begin juni mogen we nog een keer terug komen.

Zelf ben ik ervan overtuigd dat ze goede ogen heeft. De co-assistente en de arts bevestigden dat ook op basis van de voorlopige uitslagen. Alleen dochterlief zit aan de ondergrens. Haar oogjes zijn waarschijnlijk wel goed maar dat konden ze niet met 100% zekerheid vaststellen omdat het doen van de testen voor dochterlief allemaal net iets te spannend was. Door de testen te herhalen hopen ze een definitieve diagnose te kunnen stellen en dus wel die zekerheid te kunnen geven. We hebben de afspraak maar gemaakt, al denk ik nog steeds dat het overbodig is. Bizarre is dat dochterlief veel beter nu is getest dan alle kindjes op het consultatiebureau want die test is veel minder vergaand dan wat zij vandaag heeft gedaan. Ook hoor ik regelmatig om me heen dat kinderen de ogentest op het consultatiebureau wel halen maar dat ze uiteindelijk toch een bril moeten hebben. Dus hoeveel voegt die test van het consultatiebureau toe?
Ik troost me met de gedachte dat het erop lijkt dat de ogen van dochterlief wel goed zijn en dat ze straks niet nog zo'n ogentest bij de jeugdarts hoeft te doen. Die belofte gaf hij ons namelijk wel mee want hij zei letterlijk "die testen van het ziekenhuis kunnen wij met ons simpele test niet overtreffen". 

Dochterlief is blij dat ze het achter de rug heeft en wij stiekem ook. Ze wilde ook nog heel graag een paar uurtjes naar school in plaats van thuis te blijven. Haar hele koppie straalde toen ze het klaslokaal in liep en ze liep rechtstreeks naar haar vriendinnetje toe. Misschien ook wel beter voor haar dat ze nu op school nog even lekker kan spelen...... want wat vindt ze school toch leuk. 

4 opmerkingen:

  1. Met mijn ogen is wel het een en ander mis sinds mijn geboorte maar op een beetje rekkelijkheid van het consultatiebureau of de schoolarts hoefde mijn moeder niet te rekenen. Mijn moeder is leer- en opvoedkundige van beroep en zag het schadelijke in van een kind teveel (onnodig) testen maar had uiteindelijk de huisarts erbij nodig om duidelijk te maken dat er geen ouderlijke toestemming bestond voor die tests (en dat is wel noodzakelijk, al proberen ze je redelijk vaak iets anders wijs te maken).
    De verklaring van de oogarts was heel simpel, zo'n bijzonder oogprobleem zien ze niet vaak van dichtbij (in mijn geval vermoedelijk een eenmalige aanbieding zo bijzonder is het, mijn oogarts heet op de afdeling deskundig op dit punt en hij vertelde mij dat hij door mij deskundig was geworden..) dus als ze het eens zien dan doen ze er alles aan het zich niet door de neus te laten boren. Is dat in het belang van het kind? Nee! Maar dat schijnt er dan even niet toe te doen, met het zelfde gemak is het belang van het kind ondergeschikt aan het algemeen belang (puur voor het geval dat het er zou kunnen zijn, zolang dat niet is uitgesloten kunnen we dat tenslotte best als reden opvoeren..).

    Heel mooi dat het er op lijkt dat alles goed is met de ogen van je dochter en ik hoop zo voor haar dat het gedoe hierna afgelopen is! Wat echt noodzakelijk is, dat moet maar al het andere (en dat is nog heel wat) kan best een tandje minder.

    Groetjes Lily

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och ja kindjes en ziekenhuistesten, ik snap het wel dat alles eng is. Onze grote meid moet altijd een plasje doen op zo'n wc die van alles meet (aangeboren blaasafwijking) en vertikt het gewoon om dan te plassen. Afgelopen keer viel het mee, maar de keer daarvoor hebben we 3 uur op de poli rondgehangen voordat we haar zover hadden ;)
    Vervelend dat ze nog een keer moet joh, vooral als je gevoel zegt dat het wel goed zit.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Begrijpelijk dat ze dat eng vind, ik vond zulke dingen als kind ook enorm eng.
    Fijn dat ze nog even lekker heeft kunnen spelen 's middags. Nu hopen dat alles goed zit!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wel fijn dat ze zo graag naar school gaat! :)

    BeantwoordenVerwijderen