Pagina's

maandag 16 december 2013

Een eigen plek: van 12m2 naar 160m2

Toen ik 19 jaar was ging ik het huis uit. Ik begon te werken als au-pair bij een Franse familie waar ik een kamer aan de voorkant van het huis kreeg tegenover de kinderkamer. Het huis werd gerenoveerd en ik mocht mijn kamer zo inrichten als ik het wilde. Onder de vele lagen behang zat ouderwets bloemetjesbehang met van die kleine lieve roze en blauwe roosjes. Ik liet mijn kamer dus zoals het was want ik vond het wel wat hebben die houten vloeren met dat bloemetjesbehang.
 
Na een paar maanden eindigde mijn au-pair avontuur en vertrok in naar Brussel om te studeren. Daar woonde ik op kot (zoals op kamers gaan in goed Belgisch heet) in een soort studentenflat verbonden aan de universiteit. Het kamertje was nog geen 12m2 maar het was de eerste woonruimte waar ik op mezelf woonde. De kamer was deels gemeubileerd. De meubeltjes waren oud en aftands maar met wat eigen spulletjes werd het snel mijn plekje. Veel tijd heb ik nooit in dat kamertje doorgebracht. Twee maanden later liep ik manlief tegen het lijf. Ik bracht de meeste tijd bij hem door. Hij deelde een appartement met een vriend. We hadden daar alle vrijheid terwijl ik mij in de studentenflat aan allerlei regeltjes moest houden. Regeltjes die ver gingen en niet altijd even reëel waren voor een 19-jarige.
 
Na een jaar België ging ik verder studeren in Maastricht. Daar deelde ik in eerste instantie een achterhuis met een andere studente. Samen kochten we gordijnen om het huisje een beetje aan te kleden. De rest van de meubeltjes namen we mee van ons ouderlijk huis. Na een paar maanden vonden we alle twee een andere kamer. Deze keer deelde ik een flat met nog drie andere meiden in een buitenwijk in Maastricht. Na anderhalf jaar vertrok ik daar met ruzie. Ik had een hele andere levensstijl en dat botstte. Ik werkte vaak tot diep in de nacht in de horeca terwijl de andere meiden vaak al om 22.00 in bed lagen. Ik paste dus niet binnen dat huis. Dankzij mijn werk, vond ik een kamer midden in het centrum. Alles was letterlijk op loopafstand. Het huis deelde ik met een stel hotelschoolstudenten die er net zo’n levensritme op nahielden als ik. Weer verhuisden mijn spulletjes naar een andere kamer. Een kamer van 4x5 met een prachtig uitzicht op alles wat er in de straat gebeurde. Uren konden we dan ook in mijn kamer zitten om alles en iedereen te observeren en daar nodig ook te bekritiseren. Als studente had het huis alles wat ik me maar wilde wensen: centrum, ruime kamer en leuke huisgenoten. Heel veel meer heb je als studente dan niet nodig.
 
Aan mijn studententijd kwam echter een einde. Ik kwam er al snel achter dat de kansen op de arbeidsmarkt klein waren voor mij in Limburg dus lokte de Randstad. Ik was mijn kamer binnen no-time kwijt maar ik had geen andere woning. Ik heb ongeveer 6 weken vanuit mijn koffer geleefd en geslapen op vloeren en verschillende bedden van vriendinnen voordat ik mijn eerste appartementje vond in Den Haag. Voor het eerst woonde ik echt op mezelf. Ik had een eigen badkamertje, eigen keuken, een slaapkamer en woonkamer met balkonnetje. Het voelde alsof ik de loterij had gewonnen. Het appartement zelf was niet meer dan 25m2 maar het was nog geen 10 minuten van strand en centrum en in een goede buurt. Dat het appartement met allerlei gebreken kwam, zag ik in eerste instantie niet. Ik genoot van het feit dat ik alleen woonde en niet meer alles hoefde te delen. Mijn eerste huisje werd ingericht met spulletjes die mijn moeder nog over had. Heel veel had ik ook niet nodig en heel veel paste er ook niet in het mini-huisje. In eerste instantie deed ik mijn was bij de wasserette aan het einde van de straat. Na een jaar kwam er de goedkoopste wasmachine die ik kon vinden. Ik werd voor gek verklaard door de verkoper. Ik was al blij dat ik nu een wasmachine had en het toerental maakte mij niet zo veel uit. Ik heb nog geen 10 jaar met veel plezier de wasmachine gebruikt. Goedkoop was in dit geval dus geen duurkoop. Na een tijdje trok manlief bij mij in na omzwervingen in het buitenland. Ik kon mijn geluk niet op. Eindelijk waren we samen.
 
Het huisje bleek na een aantal jaren toch met veel gebreken te komen. Het lekte aan alle kanten, de muren waren zo dun dat je alles kon horen, de gaskachels waren niet goed aangesloten en vormden een groot gevaar maar omdat het huis niet tochtdicht was is dat toch goed gegaan. Ineens was het huisje niet meer zo ideaal als het er in het begin uitzag. Het werd weer tijd om te verhuizen. We zochten deze keer naar een flat. We reageerden op advertenties van we woningbouwvereniging maar werden vaak afgewezen. Uiteindelijk kreeg ik een positieve reactie. Ik kon intrekken in een net gerenoveerd appartement in de buurt van het Zuiderpark. We waren helemaal lyrisch. Onze woonruimte werd verdubbeld en we gingen naar iets minder dan 60m2. We hadden drie slaapkamers, een badkamer met apart toilet, woonkamer en keuken. Omdat de flat net gerenoveerd was moest alles binnen gebeuren. Dat betekende dat we het helemaal naar onze eigen smaak konden stofferen. Van onze spaarcentjes legden we zeil in de keuken en de rest van het appartement kreeg vloerbedekking. Alle muren werden door ons geschilderd. Ook kochten we samen onze eerste paar meubeltjes. Alles werd zorgvuldig uitgezocht binnen een krap budget. In het begin kwamen we helemaal tot rust in ons appartementje. Alleen na een tijdje liepen we tegen een aantal minder fijne dingen aan. Zo hadden we soms geluidsoverlast van buren maar nog vervelender we werden geconfronteerd met moord en geweld in de directe omgeving. Twee portieken naast ons werd een stel vermoord door een jaloerse ex. Dat maakte enorm veel indruk. Ik werd ook bang om ’s avonds nog de tram te nemen als ik laat met de trein op het station aan kwam.  Ik reisde dan vaak om zodat ik op een veiligere plek op mijn tram kon wachten. Een huis maar ook je directe woonomgeving moet veilig aanvoelen en met name de woonomgeving voelde alles behalve zo aan. De laatste druppel kwam toen ik in de tram zat en de hele tram door een paar jochies van nog geen 12-13 jaar werd bedreigd met een mes. Niemand begreep waarom maar op zo’n moment ga je geen vragen stellen. We kwamen er allemaal goed vanaf maar ik had er genoeg van. Ik wilde weg uit Den Haag.
 
Nu had ik inmiddels een goed betaalde baan gevonden dus we konden met gemak van mijn salaris een eengezinswoning kopen. Naast dat we ruimer wilden wonen, wilde ik vooral ook meer in de buurt van mijn werk wonen. In eerste instantie gingen we voor een jaren dertig woning in het Gooi of omgeving Haarlem. Al snel concludeerden we dat we, toen nog op de top van de huizenmarkt, hier nooit een reële prijs voor een huis zouden betalen. Bovendien moest aan de meeste huizen nog zo veel gedaan worden dat we met de kosten van de verbouwing erbij alleen maar zouden verliezen. Langzaam namen we afscheid van het idee van een jaren dertig wonen en gingen we ons oriënteren op nieuwbouwwoningen. Op een bepaald moment kwam ik bij een nieuwbouwproject uit waarvan ik wel gecharmeerd en die we ons, niet onbelangrijk, ook konden veroorloven. De inschrijfperiode was inmiddels al lang verstreken maar binnen het project waren er nog een paar huizen vrij. We kozen het huis die wij het gunstigste vonden liggen. Niet snel daarna was de koop beklonken en wisten we dat binnen een paar maanden er een prachtig huis op ons stond te wachten. In de tussentijd konden wij ons bezig houden met de inrichting want we namen niet alles standaard af. Er moest dus een keuken worden uitgezocht, er moesten tegeltjes komen en we keken naar vloeren en verfkleuren. Zoals je bij Spaarcentje hebt kunnen lezen was ons spaargeld niet voldoende en konden de kosten niet allemaal gedragen worden door de hypotheek. We hebben dus een lening moeten afsluiten om bepaald meerwerk te kunnen bekostigen. Achteraf zou ik dat anders hebben gedaan maar toentertijd wilden we het huis helemaal perfect in orde en naar onze smaak hebben ingericht. Ook werd ons voorgehouden dat we onze investering dubbel en dwars zouden terug verdienen.
Na ongeveer een jaar werd de woning van 160m2 opgeleverd. We kregen er dus ineens een zee van ruimte extra bij. We waren blij maar we konden niet helemaal onze draai in onze nieuwe woonomgeving vinden. We vielen een beetje buiten de boot omdat we bezig waren met ons werk en kinderen nog niet in beeld waren. Om ons heen woonden vooral jonge gezinnetjes. We waren dan ook vaak in de weekenden niet thuis te vinden. Heel langzaam begonnen we na een tijdje toch de voordelen van onze nieuwe omgeving te zien. We wonen overal dichtbij en inmiddels is het dorp waren we wonen van alle gemakken voorzien en goed ontsloten op openbaar vervoer en snelwegen. Na de geboorte van dochterlief voel ik me als een vis in het water in mijn omgeving. De directe omgeving heeft veel  voorzieningen voor gezinnen en ik woon simpelweg erg centraal.
 
Is het de ideale woonomgeving? Nee uiteindelijk droom ik ook van dat kneuterige boerderijtje met een enorm grote woonkeuken en tuin of van dat prachtige strandhuis met veranda waarbij als je naar buiten loopt meteen met je voeten in het zand staat en de zee voor je open ligt. Het mooie is dat ik daarvan kan dromen en dat er nog te dromen valt. Dat betekent dat ik nog wensen heb. Wensen die niet eens perse hoeven uit te komen omdat ik ook best tevreden bent met wat ik nu heb. Toch is het leuk om terug te kijken naar hoe ik voor het eerst woonde en hoe ik nu woon want dat is een wereld van verschil. Hoe is dat bij jullie gegaan? Zijn jullie langzaam van klein naar groter gaan wonen?

10 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen, hier ook zoiets. Bij ML gaan wonen toen ik 18 - 19 was in een appartementje van 62 m2, toen verhuisd naar Zeeuws Vlaanderen naar een lief dijkhuisje van 75 m2, toen het dubbele. We kochten dit huis in 2008 en achteraf, ja achteraf....

    Destijds was er ook gewoon geen normaal geprijsde woning te vinden. 't Was of oud, of lelijk, in een pauperbuurt, aan de snelweg, naast een enorme flat, te klein, etc. Toen kwam dit op ons pad en dat vonden we wel waar voor het geld.
    We kregen van ML zijn moeder 20.000 euro, waarvan we een gashaard, vloer, badkamer, keuken en tuinhuis kochten en toen was het weer op ;)

    We hebben wel veel ''goedkoop'' gedaan. Een ikea keuken, gratis aanrechtblad van HPL en niet van steen, een partij goedkope tegels van hornbach, veel zelf plaatsen maar man, hebben we ons wel verkeken op het feit dat je elk steentje, lampje, grassprietje enzo zelf moet betalen. We bleven bezig. En nu zijn we klaar met alles, en dan moet de buitenboel geschilderd van de zomer. Argh! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ah jagges ja dat onderhoud aan je huis vind ik ook minder. Elk jaar doen we iets anders. Dit jaar was de zolder aan de beurt. Zucht volgend jaar wordt het de gang, huiskamer of slaapkamer verven. Buitengebeuren hebben we gelukiig 1,5 jaar geleden gedaan dus dat kan er weer even tegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben je nu je geestelijk een beetje aan het voorbereiden op weer kleiner gaan wonen, als jij en je man besluiten uit elkaar te gaan? Of staat dit verhaal helemaal los van het vorige blogje wat je schreef?
    Ik hoop dat jullie er samen uit komen, en de oplossing vinden die jullie beiden het gelukkigst maakt.
    Anja

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee hoor blogjes moet je niet in verband met elkaar lezen. Maar mocht het toch niet goed komen dan blijf ik wonen waar ik nu woon. Het huis staat op mijn naam.

      Verwijderen
  4. Van kleine kamer naar kleine flat, naar grotere flat. Daarna in het buitenland : klein appartement middenin een hele grote stad, daarna naar mooi groter appartement niet ver daar vandaan. Nu in piepklein dorp in oud huis. Nog lang niet klaar met verbouwen en ik verlang soms terug naar de overzichtelijkheid van een klein appartement !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk om je wooncarrière zo te lezen. Wij zijn niet steeds groter gaan wonen, hoewel ons gezin wel groeide. We wonen nu in het buitengebied en hebben zelfs 1 kamer minder dan in de stad.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tja van kamer naar iets grotere kamer, naar benedenwoninkJE naar flatje 3 hoog en nu dan al weer 18 jaar een eengezinswoning (totaal woonopp, 90m2) dus echt groot, nee.
    Maar ruim voldoende,
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Are you looking for financial help to pay or your debt? Do you need
      long term or short term loan to solve your financial debt or start or
      finance your business?

      Loan Amount:
      Full Names:
      Country:
      State: City:
      Address: Zip Code:
      Telephone #:
      Duration Of Loan:
      Email Address:
      Monthly Income

      Apply for loan with stress free and quick processings, contact kingsman
      Loan Group for any child or loan via email

    Email: Kingsmanloanfund@outlook.com
      WhatsApp: +1 917-877-7590
      Country: United States.

      Address: 201 Waterland, New York

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo allemaal, ik ben super opgewonden vandaag. Ik zag opmerkingen van mensen die al een lening van LAPO hadden ontvangen en toen besloot ik op basis van hun aanbevelingen een aanvraag in te dienen en pas een paar uur geleden bevestigde ik een totaalbedrag van 50.000 euro dat ik op mijn eigen bankrekening had aangevraagd. Dit is echt geweldig nieuws en ik adviseer iedereen die een echte lening nodig heeft om zich aan te melden via hun e-mail: lapofunding960@gmail.com (WHATSAPP +1 (254) 354-4300)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hallo allemaal, ik ben super opgewonden vandaag. Ik zag opmerkingen van mensen die al een lening van LAPO hadden ontvangen en toen besloot ik op basis van hun aanbevelingen een aanvraag in te dienen en pas een paar uur geleden bevestigde ik een totaalbedrag van 50.000 euro dat ik op mijn eigen bankrekening had aangevraagd. Dit is echt geweldig nieuws en ik adviseer iedereen die een echte lening nodig heeft om zich aan te melden via hun e-mail: lapofunding960@gmail.com (WHATSAPP +1 (254) 354-4300)

    BeantwoordenVerwijderen