Pagina's

dinsdag 30 juli 2013

MoestuinMaandag = MoestuinDinsdag & Inmaken

Moestuin

Ik heb besloten om MoestuinMaandag 1x in de twee weken te doen. Het is niet zo dat er niets gebeurd. Er gebeurt namelijk een heleboel. Ik krijg namelijk steeds meer trosjes tomaten aan mijn planten. De tomaten worden ook zienderogen groter. Als ze nu ook nog rood worden dan gaat het grote smullen van eigen (moes)tuin pas echt beginnen. Intussen hebben we al wel van alles geoogst. Vorige week zaterdag hebben we een grote ronde courgette geplukt. Het was de bedoeling om deze afgelopen weekend te verwerken maar mijn darmen dachten daar wat anders over. Het is de bedoeling dat de courgette deze week nog in een ovenheerlijke Griekse groenteschotel wordt verwerkt.

De sperziebonen doen het ook supergoed. Elke dag plukt dochterlief wel een paar boontjes. Vandaag hebben we voor het eerst met zijn allen van de sperziebonen kunnen eten omdat er meer dan genoeg hing. En ooh wat waren die boontjes lekker. Het lijkt wel alsof alles uit eigen tuin vele malen beter smaakt. Het zal er wel aan liggen dat ze zo goed als meteen worden verwerkt dus verser en puurder dan dat kun je het niet eten. Voor de rest hebben we elke week wel een paar frambozen, heel soms een aardbei, hebben we een heerlijke maaltijdsalade kunnen eten met sla uit eigen tuin en knippen we af en toe wat kruiden uit de tuin om deze in het eten te verwerken. Het is jammer dat het niet genoeg is om er de hele week van te kunnen eten en dat ik daardoor op de supermarkt moet terugvallen. Vanwege de vakantie wordt 4 weken lang geen biologische groente- en fruittas door de plaatselijke boer bezorgt. Jammer al snap ik ook wel dat hij voor een paar tassen niet de halve regio gaat afrijden terwijl er op de boerderij ook nog genoeg werk ligt.

Tja en dan moet ik toch steeds vaker terugdenken aan mijn oudtante. Vroeger als klein kind wilde ik altijd graag naar haar toe als ik een paar dagen bij mijn tante ging logeren. Mijn oudtante had een hele lange pijpenlade tuin die ze helemaal omgebouwd had tot moestuin. Elk jaar werd de oogst verwerkt in weckpotten en stonden de plankjes in de kelder vol met ingemaakte groente. Op zolder hingen aan touwtjes de appelschijfjes te drogen. Magisch vond ik dat als kind om mee te helpen in de tuin. Ik heb daar uren op mijn knietjes gelegen om alle boontjes maar te kunnen plukken. 's Avonds maakte mijn oudtante dan altijd dat klaar wat we die dag hadden geplukt en mijn tante kreeg bij het ophalen van mij meestal nog wat groente voor thuis mee. Mijn oudtante is zo'n kleine 10 jaar geleden overleden om de respectabele leeftijd van 97 jaar oud. Inmaken en wecken deed ze al jaren niet meer. Maar toch zal ze in mijn herinnering altijd als die lieve oudtante met haar prachtige tuin blijven. 

Close-up van één van de vele trosjes tomaten die aan de
planten hangen.

Een hoekje met tomatenplanten in potten en olijfolieblikken.

De sla is hard bezig om ervoor te zorgen dat wij sla uit eigen
tuin kunnen eten. 

Voortuin met courgettes. De planten worden steeds groter.
Ik heb drie courgettes ontdekt. Inmiddels heb ik er ook
al eentje geoogst. Deze gaat deze week nog in  de Yemista
(Griekse gevulde groente met rijst). 

Nog meer tomatenplanten in de voortuin. De buren hebben
ze inmiddels ook ontdekt. Ze grapten dat ze binnenkort wel een
paar tomaten kwamen halen. Tja ik heb toch echt hele andere
plannen met mijn tomaten... als ze ooit rood worden.

Inmaken

De laatste twee jaar ben ik ook begonnen met inmaken. Ik begon het eerste jaar heel voorzichtig met een paar potjes jam. Vorig jaar breidde ik het uit tot tomatensaus, tomaten- en paprikapuree en zoetzure courgette. Vooral de courgette is erg lekker en een dankbaar kadootje om weg te geven.

Langzaam ben ik dit jaar weer begonnen met inmaken. Twee weken geleden heb ik onderstaande potjes jam gemaakt. Vorig jaar had ik zo veel gemaakt dat ik het hele jaar geen jam heb hoeven te kopen. Kijk en daar doe ik het voor. 
Afgelopen week heb ik ook zoetzure courgette gemaakt. Het hele huis rook naar de azijn en uien maar daar hebben we nu wel 9 potjes zoetzuur voor terug. Inmiddels heb ik één potje weggegeven. 

Inmaken of wecken doe ik alleen met fruit dat in de aanbieding is waardoor het ook aantrekkelijk in prijs blijft. Soms verwerk ik ook fruit dat overrijp dreigt te worden, al verwerk ik die dan eerder in ijs of in een smoothie. 

Doel is om dit jaar voldoende tomatensaus te maken met hopelijk ook van de tomaten uit eigen tuin. Daarnaast wil ik weer voldoende jam hebben zodat ik er weer een jaar tegen kan. En dan wil ik nog de paprikapuree maken. Het is even een klusje maar het smaakt zo veel beter. Ik wil alleen nog een goed alternatief vinden voor geleisuiker. Honing heb ik al geprobeerd maar ik vind dat te kostbaar en het resultaat was ook minder. Heeft iemand ervaring met andere geleermiddelen?

Twee potjes jam  van aardbeien en zwarte bes. De zwarte bes
komt uit eigen tuin. En nog een potje aardbeien jam gezoet
met honing.

De zoetzure courgette. Er staan 8 potten dus dat is voldoende
voor de komende tijd. 

maandag 29 juli 2013

Rommelende darmen

De laatste paar dagen voelde ik me niet lekker. Ik was moe, prikkelbaar en erg misselijk. Zaterdagmiddag werd die misselijkheid alleen maar erger en had ik het gevoel alsof er een legertje wormen in mijn darmen huishield. Alles rommelde en borrelde. Manlief stelde voor om nog even met zijn drietjes naar de winkel te gaan want dochterlief had al een tijdje een fietshelm nodig. Ik denk dat ik beter thuis had kunnen blijven want ik was alles behalve gezellig en volgens manlief was ik een draak in de auto. Kortom als ik zo ben dan is dat meestal een teken dat ik ver over mijn grenzen ben heen gegaan, het alleen niet wil aangegeven omdat ik wel gezellig mee wil doen maar uiteindelijk alles behalve gezellig ben.
Zaterdagavond ging dochterlief relatief laat naar bed. We hadden nog lang zitten natafelen. Na het eten voelde ik me ook even wat beter dus ik dacht dat het misschien eraan had gelegen dat ik de hele dag weinig had gegeten. Dochterlief lag nog niet in bed toen mijn darmen lieten weten dat ze de strijd opgaven. Om een lang verhaal kort te maken en jullie de smerige details te besparen: ik heb de hele nacht op het toilet gezeten. Als ik daar niet zat dan lag ik onder een dekentje voor de tv. Dankzij History TV heb ik een marathon Storage Wars en Pawn Stars gezien. Bij Restoration Guy haakte ik af. Ik dacht me toen goed genoeg te voelen om weer naar bed te gaan. Het was inmiddels al 4.30. Eenmaal in bed heb ik manlief ook een onrustige nacht bezorgd want ook toen moest ik er ieder half uur uit. De hele zondag was ik bekaf want ik had amper geslapen. Mijn dieet bestond uit slappe thee en geroosterd brood.
Als ik vandaag op werk niet absoluut iets af moest hebben en ik niet zo afhankelijk was van de input van iemand die morgen op vakantie gaat, dan was ik thuis gebleven. Ik voel me namelijk nog helemaal niet lekker. Mijn darmen rommelen nog steeds. Het is dat ik amper iets eet waardoor het nu rustiger is.
Een collega vertelde heel vrolijk dat zij daar onlangs ook last van had en dat er blijkbaar op kantoor weer van alles rondgaat. Sinds ik hier werk, heb ik hier al zo’n 6x last van gehad. Voorheen had ik dit zelden tot nooit. Ik hoop dat het snel weer over is. Het is niets aan om je als een vaatdoek te voelen. Ik vertel me zelf maar dat het wel goed voor de lijn is. Alleen wel een beetje een drastische manier van afvallen.  

donderdag 25 juli 2013

Het sloopbedrijf en bakken

Onze auto is inmiddels al 9 jaar oud. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat wij twee auto’s hebben waarvan de oudste dus 9 jaar oud is. Inmiddels is er al veel vervangen in de auto dus onder de motorkap heeft de auto al ware verjongingskuur ondergaan. Begin 2011 hebben we laatste grote reparaties laten uitvoeren waarna we hebben voorgenomen dat dit ook de laatste waren. Het is het niet meer waard om grote reparaties aan de auto te doen. Nu wil het dat de rubber bij het voorportier volledig is versleten. De stukken rubber vallen eraf en tijdens het rijden voelde je soms de (frisse)  lucht  langs de kieren van het portier komen. Manlief ging dus bij de garage langs om te vragen hoe duur het vervangen van zo’n rubber was. Het geintje zou €280 kosten. Ik heb nog geopperd om dan maar gewoon tochtstrippen er zelf op te plakken, al weet ik niet of dit lang zou houden.
Afgelopen weekend ging manlief naar een winkel waar ze alles voor de auto verkopen van olie tot aan onderdelen. Zij verwezen hem naar een sloopbedrijf. Gisteren ging manlief dus daar naar toe in de hoop om het rubber voor een leuk prijsje te kopen. En ja hoor er was keuze te over op de sloop. Voor €10 mocht hij een “nieuw” rubber hebben en voor een six-pack bier wilden ze het ook nog monteren nadat ze zagen hoe onhandig manlief bezig was (twee linkerhanden).
Zo hebben we dus €270 plus eventuele montagekosten kunnen besparen. Het six-pack bier moet daar dan nog van af maar dan is het nog altijd een besparing van €260-265. Dat is snel verdiend. Het is iets dat we nu in ons achterhoofd houden want dit is een makkelijk manier van besparen voor eventuele toekomstige eenvoudige reparaties.
Ooh en nog wat anders ik ben serieus aan het overwegen om me aan te melden voor het tweede seizoen Heel Holland Bakt. Moet alleen manlief nog zo gek krijgen om het idee te steunen. Dus wie weet, ben ik ooit op tv te bewonderen met mijn baksel als ik de voorselectie al überhaupt zou overleven.

dinsdag 23 juli 2013

Een lief mens

Ik heb een collega en dat is gewoon een lief mens. Het is één van de weinige mensen op kantoor waar ik echt goed mee kan opschieten. We staan ongeveer het zelfde in het leven en we zijn daarbij ook alle twee helemaal gek van dezelfde muziek. Ik heb met haar altijd de leukste gesprekken.
Onlangs werkte ze 25 jaar bij het bedrijf. Een collega kwam met het idee om dingen in een mand te doen die je doet denken aan haar. Ik had nog een veel te klein t-shirt liggen van onze favoriete rockband met handtekeningen. Eigenlijk liep ik al een tijdje te dubben wat ik er mee aan moest. Dus ik heb het aan haar gegeven. Ze was er ontzettend blij mee en het t-shirt werd ingelijst. Zo was mijn t-shirt toch nog bij de juiste persoon terecht gekomen.
Omgekeerd krijg ik regelmatig wat van haar. Zo heb ik een keer een pak luiers gehad maar ook het winkeltje inclusief mini’s van A.H. Dochterlief speelt er elke dag mee. Vorige week gaf ik aan dat ik voordat de school weer begint sportschoenen voor dochterlief moet kopen. Ze vroeg meteen spontaan welke maat mijn dochtertje had want ze had nog wel een paar schoenen staan van haar jongens. Deze week gaf ze mij een paar hele mooie sportschoenen met klittenband. Dochterlief kan de schoenen dus makkelijk zelf aan en uit doen.
Ik vind het zo lief van haar dat ze dit doet. Ze weet het niet maar ze heeft me hiermee enorm geholpen.

maandag 22 juli 2013

Een heerlijk weekend

Ooh wat was dit weekend mooi weer. Ik ben iemand die helemaal opbloeit als het zonnetje zich laat zien en als de temperatuur dan ook nog oploopt dan ben ik helemaal in mijn nopjes. Ik vind het dus heerlijk dit warme weer. De hele dag leven we buiten en vergeten we dat er een binnen is.

Zaterdagochtend werd ik redelijk vroeg wakker. Dochterlief en ik stonden op en ontbeten samen. Daarna gingen we naar de winkel om een paar boodschapjes te doen. Nu staat er in mijn dorp elke zaterdag een grote fruitkraam. Het fruit wordt verkocht tegen redelijke prijsjes plus soms bundelen ze fruit. Dus dan kun je voor €5 2 bakjes aardbeien en bakje frambozen of bramen krijgen. Ik koop er dus regelmatig fruit ter aanvulling van de groente- en fruittas. Helaas is het wel zo dat het fruit niet lang bewaart kan blijven, dus het of met beleid kopen of snel verwerken. Dit weekend had de fruitkraam een speciale aanbieding 4 bakjes aardbeien voor €5. Ik dacht dus meteen aan aardbeienjam, aardbeienijs en fruitsalade. Nu had ik ook nog zwarte bessen staan uit de tuin die hoognodig moesten worden verwerkt. Kortom we kwamen thuis en zijn meteen de keuken ingedoken. Na een uurtje van schoonmaken, snijden en roeren rook de keuken naar aardbeien en was ik drie potjes jam rijker en stond de ijsmachine aardbeien-yoghurtijs te draaien. De rest van de middag werd gevuld met speeltuin, tuin en een beetje rommelen in en om het huis. Aan het einde van de middag doken we weer samen de keuken om courgette-koekjes te maken. Ik denk dat dochterlief mijn blogje van vrijdag heeft gelezen want tot mijn grote verbazing at ze twee van deze koekjes op. Als ze wil, is ze dus best bereid om iets anders te proberen ;-).  

Zondag hebben we weer de hele dag in de tuin gezeten. Het strand hebben we maar gelaten voor wat het was. Ik had echt geen zin in grote groepen mensen. Bovendien bestond er een hele grote kans dat we de auto niet eens kwijt konden. Dus waarom al die moeite als je lekker relaxed met alles onder handbereik in de tuin kan zitten? Dochterlief heeft de hele dag in haar bikini rond lopen rennen. Af en toe nam ze een verfrissende duik in het badje. Op een gegeven moment hoorde ze ook dat haar buurjongetje thuis is. Dan wil zij meestal maar één ding en dat is met hem spelen. Dochterlief is een sociaal meisje dat graag met andere kinderen speelt. Helaas is het buurjongetje meer op zichzelf. Vorige week riep hij haar eerst om vervolgens toen ze naar hem toe kwam de deur in haar gezicht dicht te gooien. Een paar dagen daarvoor had hij gezegd op de vraag of hij bij ons thuis kwam spelen dat hij de hele dag moest knutselen. Ook deze keer was hij een flinke tijd alleen aan het spelen. Dochterlief probeerde ondertussen aan de andere kant van de schutting contact met hem te maken. Uiteindelijk hapte hij toe en vroeg hij of ze kwam spelen. Dochterlief stuiterde van enthousiasme door het huis. Alleen ik had geen idee of zijn ouders het wel goed vonden. Dus vroeg ik aan hem om dat te vragen. Zijn moeder gaf aan dat ze die middag weggingen dus ze kon niet komen. Dochterlief was zwaar teleurgesteld. Ik had een beetje de pest erin want zo gaat dat nu al een paar weken. Op haar verjaardag kwamen ze ook al een uur te laat aanzetten terwijl ik duidelijk de tijd op de uitnodiging had staan. Het was zelf zo dat ik aangebeld heb met de vraag of ze het niet waren vergeten. Uiteindelijk kwamen ze en was het wel een gezellige middag. Gisterenmiddag is het buurjongetje de hele middag in de tuin geweest. De buren zijn niet weggeweest. Kortom dochterlief had best daar kunnen spelen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet altijd zin hebt om een vriendje of vriendinnetje van je kind over de vloer hebben. Alleen zeg dat dan gewoon dat je vandaag daar geen zin in hebt of dat je alleen wilt zijn met je gezinnetje. Dat begrijp ik. Nu zijn de buren nogal op zichzelf gericht dus dat is ook een verklaring. Ik zelf steek anders in elkaar en vind het gezellig als dochterlief lekker zou spelen met andere kinderen bij mij thuis. Mijn deur staat eigenlijk altijd wel open. Dochterlief begreep er in ieder geval niets meer van want buurjongetje zou weg gaan en is vervolgens de hele dag thuis. Dat valt echt niet uit te leggen aan een kind. Toen ze ’s avonds in bed lag, vertelde ze ook dat ze dat het minste leuke vond van de dag. Als ouder probeer je dan maar zo goed mogelijk uit te leggen dat je niet altijd met elkaar kunt spelen. Hopelijk krijgt ze snel meer vriendjes zodra ze naar school gaat. Ze heeft nu wel een paar andere kindjes waar ze mee speelt maar dat zijn speeltuin-vriendjes. Tot thuis spelen is het met die kindjes nog nooit gekomen.

De rest van de dag hebben we er uiteindelijk wel een leuke dag van gemaakt. ’s Avonds hebben we nog ge-bbdqd in de tuin. Dochterlief heeft gefascineerd toe staan kijken hoe manlief in de weer was boven het vuurtje. Ook dit at ze gewoon mee (??? - joepie). Als beloning hebben we nadien nog marshmellow staan grillen.

Dit zijn de dagen die ik het fijnste vind en waar ik het meeste van kan genieten. Het hoeft allemaal niet duur en luxe te zijn. In de tuin kun je ook heerlijk genieten. Daar kan geen strandtent tegenop.

vrijdag 19 juli 2013

Kinderen en eten

Tijdens de vakantie is dochterlief flink verwend door haar Griekse opa en oma. Wilde ze een ijsje dan kreeg ze een ijsje. Wilde ze spaghetti dan werd dat klaargemaakt. Daar waar ze thuis netjes haar groene groente op eet (een andere kleur is een beetje gek) en een redelijk gebalanceerd dieet heeft,  leek ze daar te leven op een dieet van een citroendrankje, ijsjes en spaghetti. Als ik er iets tegen in wilde brengen dan werd dat weggewuifd of als ik even weg was dan kreeg ze toch wat ze graag wilde. Ik besloot dus op een bepaald moment om er maar in mee te gaan. Opa en oma zien hun kleinkind zelden dus deels snap ik dat verwennen wel weer. Het is alleen jammer dat het met een overdosis suiker moeit. Iets wat wel indruist tegen mijn principe. Eenmaal thuis was ik vastbesloten om hierin snel verandering te brengen. Daar kwam dan alleen nog haar verjaardag tussen door. Tja en nu komt het: na zo’n weekje eten wat dochterlief wil, is het niet zo makkelijk om te buigen naar weer haar standaard dieet. Het woord ijsje hoor ik meerder malen per dag en ’s avonds weet ze ook precies wat ze wil eten. Ik bepaal uiteraard wel wat ze eet maar dochterlief laat het gros van haar eten staan. Het is niet zo dat het niet lekker is maar zij heeft nog wat anders in haar hoofd. Deze kentering is deels te wijten aan de vakantie.

Toch is het ook deels mijn schuld. Toen dochterlief klein was, kookte ik in eerste instantie apart voor haar. Ik meende dat bepaalde gerechten voor haar niet geschikt waren omdat ze te gekruid waren of niet echt kindvriendelijk. Ik kan nu wel alle haren uit mijn hoofd trekken van spijt want ik had haar gewoon mee moeten laten eten. Ik denk (althans hoop) dat je zo een makkelijke eter krijgt. Nu wordt alles met grote argusogen bekeken. Was het in eerste instantie nog gewoon bah, inmiddels heeft ze haar strategie verandert in “dit eten is voor papa en mama” of “dat eet ik als ik een beetje groter ben”. Wanneer ze meent dat ze groot genoeg is voor bepaalde dingen, dat is een groot vraagteken.
Manlief vindt ze dat ze best goed eet. Ik vind dat ze niet gevarieerd genoeg eet. Kortom ik wil er verandering in brengen. Koken doen we al samen dus het trucje van samen koken doet ook eten werkt niet bij ons. Wij koken namelijk al samen sinds dochterlief een beetje redelijk stevig op een stoel naast mij bij het aanrecht kan staan. Dochterlief helpt inmiddels met het schillen van de komkommer en de aardappels, snijdt (sorry hakt) de champignons in stukjes, rolt deeg met deegroller, is een kampioen mixer en roert ook in de pannen. Je zou zeggen het is een Junior Masterchef in opleiding.
Dus we gooien het over een andere boeg vanaf dit weekend. Ik bied haar drie maaltijden aan. Als tussendoortje mag ze fruit. Zelfgebakken lekkernijen of een koekje laten we dus even voor wat het is. Ook ga ik de appelsap beperken tot één beker per dag in plaats van de twee bekers. Dat is ook beter voor haar tandjes. Ook gaat ze volledig mee-eten met de pot. Eén keer in de week wil ik haar dan laten kiezen wat ze mag eten. Ik ben benieuwd of het gaat werken. Hopelijk wordt ze niet nog dunner dan ze al is want het is een dun meiske. Gelukkig werkt de moestuin wel. Ze vindt alles wat daar vandaan komt lekker. Dat is toch al iets.

dinsdag 16 juli 2013

Zwemles en kringloopvondsten

Vandaag was ik een dagje extra thuis met dochterlief. Ik had een dagje strand gepland maar het zag er niet naar uit dat een stralende zomerdag zou worden. Ondanks dat de temperatuur aangenaam was, verwachtte ik dat het waarschijnlijk fris zou zijn aan het strand. Bovendien dochterlief snottert al een hele week en daarbij is ze ook haar stem kwijt dus leek het mij beter om dan maar eens een paar klusjes weg te werken.

Het eerste dat ik wilde doen was vragen bij het zwembad hoe het zat met de beruchte wachtlijsten voor zwemmen. Ik wil graag met zwemmen beginnen in januari of februari van volgend jaar. Dochterlief was op vakantie de eerste paar dagen bang. Ze raakte totaal in paniek als ik ging zwemmen en zelf durfde ze het water niet verder in dan tot aan haar knietjes. Ik heb haar 2x verder het water in proberen te nemen door haar in mijn armen te nemen. Het resultaat was dat ze zodra ze weer stond hard naar yiayia (oma) rende waarna zich tot een waardige Griekse dramaqueen ontwikkelde en mij een half uur geen blik waardig gunde. Het leek mij dus een goed plan om haar watervrij te krijgen voordat we volgend jaar weer op familiebezoek gingen. Vorige week had ik al een beetje gekeken op de websites van de verschillende zwembaden. Bij het gemeente-zwembad hanteren ze twee methoden nl. leszwemmen of Swim-Safe. Bij Swim-Safe ga je met je je kind het diepe water in met een speciaal badpak. Spelenderwijs raken ze dan vertrouwd met het diepe water en worden er naarmate het kind zich vrijer voelt langzaam maar zeker drijfertjes uit het zwempakje gehaald. Op deze manier slaat het kind het pierenbadje dus over. Ik zag het wel zitten. Ten eerste doen we iets samen en ten tweede heeft ze er een vertrouwd iemand bij. Alleen is ze wel bang voor het diepe. Dat is dus ook meteen het dilemma want als deze methode niks voor haar is, dan zit ik na een paar lessen wel met een loei-duur zwempak a €54.99 opgescheept. Ik vind dat nogal een bedrag. Daarvoor kan ik zelf met haar ook een fiks aantal keren gaan zwemmen. Dus dan bleven de good-old zwemlessen over. Daar was dan weer keuze uit een klas met 8 kinderen of met ongeveer 12 kinderen. Zou ik kiezen voor 8 kinderen dan kan ik ook voor de zelfde prijs naar een ander zwembad waar ze een soort privé-les krijgt met nog 3-4 anderen kindjes. De lessen bij dat zwembad zijn intensiever en blijkbaar zwemmen kinderen daar binnen een jaar af. Bij het gemeente-zwembad kan het al snel zo’n kleine 2 jaar duren. Voordeel is wel dat dochterlief daar gratis kan zwemmen zolang ze zwemles volgt. Alleen dat zelf zwemmen doen we zelden dus dat voordeel is niet heel groot dus. Kortom is het de moeite waard om dochterlief privé les te laat volgen? Daar gaan we nog even over nadenken. Binnenkort ook daar maar eens een keer gaan kijken. Verbaasde me er overigens wel om de inschrijfkosten a €17,00 en dan nog iets van €5 voor een pasje bij het gemeentezwembad.

Met inschrijfformulier op zak liepen we naar buiten. Dochterlief huppelend want ze wilde absoluut niet zwemmen. Daarentegen wilde ze wel de hele dag op het strand als een zeemeermin liggen dus aan het water zal het niet hebben gelegen.

Daarna gingen we naar een stad in de buurt om pasfoto’s te laten maken van dochterlief. Daar had ze duidelijk geen zin in dus om nu een tegenstribbelend kind op de foto te krijgen is ook zo iets dus zijn we eerst naar een paar winkels wezen kijken. Het is duidelijk dat ik al maanden of zelfs jaren niet meer in de winkels kom want ik vond zelf de afgeprijsde kleding nog duur. Inmiddels wilde dochterlief wel op de pasfoto dus we zijn nu een paar mooie foto’s rijker. Intussen was ze ook een paar maillots rijker die ik zag hangen en waarvan ik wist dat ze deze winter nodig heeft. Ze waren goedkoop (2 voor €3) dus die hebben we dan maar vast binnen.

De Kringloop vondsten.
Omdat ik ook niet ver meer van de Kringloopwinkel was, ben ik daar ook naar toe gereden. Ik heb me tegenwoordig voorgenomen dat ik daar alleen nog maar dingen mag kopen die ik echt nodig heb want hoe goedkoop dingen ook mogen zijn, het meeste heb ik niet nodig. Uiteindelijk heb ik toch een paar dingen gekocht die ik niet echt nodig heb maar die wel nuttig zijn. Ik heb weer een paar prachtige weckpotten gevonden. Blijkbaar is wecken populair want een van de potten komt uit een living-style winkel. Ik loop wel eens een binnen bij deze winkel maar vind daar alles veels te duur dus koop er nooit iets. Het kaartje en de prijs zaten er nog op. Blijkbaar was het voor iemand een miskoop of een cadeautje dat niet werd gewaardeerd. Ik was er erg blij mee. Ook was ik op zoek naar puddingschalen en daar stonden er ook twee van. Voor de leuk heb ik een paar schattige theelepeltjes gekocht waarvan ik twijfel of ik ze zelf zal houden of een keer aan iemand cadeau zal geven. De lepeltjes zaten nog nieuw in het doosje. Ook hier stond de originele prijs €6.99 op de achterkant van het doosje. Ik kocht ze voor €0.80. Ik vond ook een fotolijstje (€0.50) waar inmiddels al een foto van dochterlief in zit. In de speelgoedhoek kwam ik een schoobord tegen. Deze wil ik in de keuken hangen zodat we daar onze afspraken op kunnen zetten maar ook de boodschappen. De schade beperkte zich tot €9 hiervan ging het grootste deel naar het schoolbord. Kringlopen blijft leuk want elke keer vind ik daar toch iets leuk voor weinig geld.

Schattige lepeltjes

En het schoolbord. De krijtjes vastgeplakt op het bord komen van de weckpot.
Eenmaal thuis hebben we snel een broodje gegeten en toen zijn we nog boodschappen wezen doen. De rest van de middag hebben we buiten in de tuin gezeten. Kortom toch een beetje meer geld uitgegeven dan verwacht maar wel aan nuttige dingen (nou ja bijna allemaal dan. Straks nog even languit op de bank met een dvd en dan is manlief morgen weer thuis.

maandag 15 juli 2013

MoestuinMaandag

De laatste keer dat ik mijn moestuintje fotografeerde is alweer 3 weken geleden. Inmiddels staat alles volop in bloei. Na mijn vakantie zag ik pas wat voor groeispurt mijn groente en fruit hadden gemaakt. Alles stond volop in bloei. We hebben inmiddels al een paar keer uit de tuin gegeten. Het smaakt allemaal zo veel lekkerder dan uit de winkel. Helaas is het vaak maar genoeg voor één persoon dus dan geef ik het aan dochterlief. Ze eet alles zonder problemen op. Dus misschien is dat het geheim om een kleuter alle groente en fruit te laten eten: begin gewoon een moestuin. 

Inmiddels is duidelijk wat er voorin de tuin staat: courgette.
Ik heb de bolvormige gezaaid. Helaas vallen er regelmatig een
paar af omdat ze te zwaar zijn ondanks dat ze niet groter zijn dan
een groet knikker. Gelukkig hebben een paar het ook overleefd.

Ook de braam doet het goed. Ondanks dat de struik nog klein is,
zitten er wel een trosjes aan.

De sperziebonen beginnen ook oogst op te leveren. De eerste 5
bonen zijn vanavond door dochterlief opgegeten.

Ook de zelfgekweekte basilcum doet leuk mee. De bieslook
staat er wat sipjes bij.

Inmiddels hangen er genoeg groene frambozen. Langzaam worden
ze roze-rood. Helaas vinden de slakken de blaadjes van de
struik wel heel erg lekkerl

Deze week eten we ook sla uit de tuin. De linkse hebben we
inmiddels al opgegeten. 

De moestuinbak vol met tomatenplanten. De meeste planten
hebben gele bloemetje en de eerste tomaatjes heb ik ook al gespot.

Ook de wortels doen het goed op het schaduwrijke plekje.

Van de erwten hebben we inmiddels al 4x gegeten. Ook hier
eten de slakken hun maagjes vol aan de bladjes. Overigens
het blad van de erwtenplantjes kun je ook eten, zag ik onlangs
bij Bil Granger op 24Kitchen. Ik heb het nog niet geprpbeerd
omdat de slakken me iedere keer voor zijn. Ik heb nu slakkekorrels
gestrooid en de laatste paar dagen is het een waar slakken-
begraafplaats geworden. Sorry slakken ik gun jullie veel
maar de groente eet ik liever zelf op.

En deze tafel heb ik GRATIS gescoord op Marktpaats. Er is
niets mee mis. Ok het is een beetje verroest maar het kan
nog prima een tijdje mee. Ik ben er dus heel erg blij mee
want een paar weken was de houten tuintafel gesneuveld na
meer dan 15 jaar trouwe dienst.

En dit was de oogst van zaterdag. De zwarte bessen moet ik
nog verwerken. 

Inmiddels werkt het moestuinieren licht verslavend. Iedereen die bij mij thuis komt, krijgt een rondleiding. Ik zag onlangs dat er op het moestuinencomplex tuintjes vrij waren. Ik kreeg visioenen van heel veel groente en fruit. Het is dat ik de tijd er niet voor heb maar anders dan was ik nu een lapje grond rijker. 

vrijdag 12 juli 2013

Werkuitje vooruitbetalen?

Daar zat ik dan gisteren weer op kantoor na twee heerlijke weken vakantie. Wat gaan die twee weken toch weer snel voorbij. Het leek net alsof ik nooit weg geweest ben.
Tijdens mijn vakantie had ik via mijn Blackberry af en toe en blik geworpen op de email van mijn werk. Ik had daar dus al de vooraankondiging gezien van het jaarlijkse evenement die voor alle kantoren wordt verzorgd en die door ons als een soort “hoofdkantoor” wordt verzorgd. Ik zag dus ook dat mijn collega deze uitnodiging had verstuurd. Dat verbaasde me enigszins want ik wist dat ze geen zin meer had om dit meer te doen omdat ze geen inspiratie meer had na het een aantal keren te hebben georganiseerd. Ik had iets te spontaan aangeboden dat ik het dan wel wilde doen en ik had ook wel wat ideetjes. Nadat ik echter de email had gelezen dacht ik dus dat ze het toch nog wel een keer wilde doen. Dacht ik dus want gisteren vroeg ze of ik het wilde overnemen. Ze had al wel een paar dingetjes geregeld maar het gros van de agenda moet nog worden vastgesteld. Kortom ik kon aan de slag om er een mooie maar vooral leerzame dag voor onze collega’s uit het buitenland van te maken. Ook moet ik een avondprogramma verzinnen. Dit keer wilde iedereen wel eens wat anders dan om een tafel te zitten in een restaurant. Er moest dus een actief element aan te pas komen waar mensen samenwerkten. Dat moet je aan mij dus niet vragen want als kookliefhebster pur sang kan ik dan nog maar aan één ding denken en dat is samen koken. Ik gooide dat dus meteen in de groep en dat werd ontzettend goed ontvangen. Inmiddels heb ik dus ook al twee kookstudio’s op het oog. Nu nog een kwestie van bellen en een leuk menu opstellen en de prijs uit onderhandelen. Kortom dingen die ik allemaal erg leuk vind om te organiseren.
Alleen toen kwam de vraag wat is het budget. Ook deze was redelijk. Toen kwam de vraag hoe wordt dit normaliter financieel afgehandeld. Toen bleek dus dat mijn collega vorig jaar bijna €1000 zelf heeft moeten betalen om het vervolgens te declareren. Tja en daarvoor pas ik dus. Ik ga niet een uitje van de zaak betalen. Het gaat of op rekening desnoods met een aanbetaling maar ik ga niet een heel groot bedrag voorschieten. Het bedrag is deze keer ook twee keer zo hoog omdat de groep groter is. Dus dat zou dan om €2000 gaan. Dat geld heb ik niet eens en als ik het al had dan zou ik het niet betalen puur uit het principe dat ik niet voor deze kosten hoef op te draaien.
Navraag bij het Secretariaat toont aan dat het waarschijnlijk wel op rekening kwam maar dat mijn collega vorig jaar gewoon een ongelukkige keuze heeft gemaakt met het restaurant. Het restaurant wilde namelijk meteen betaald worden en niet pas weken nadien het geld ontvangen omdat het op rekening ging. Begrijpelijk want ik denk dat deze restaurateur het financiële risico niet eens kon dragen want het was maar een klein bistrootje. Manager wilde op het moment dat de rekening kwam niet zijn creditcard trekken. Hij kwam met een vaag verhaal over dat hij hiervoor zijn onkostenvergoeding moest gebruiken en dat die vergoeding daarvoor niet bedoeld is. Hte was volgens hem dus beter dat één van ons het zou betalen zodat het volledige bedrag vergoed zou worden door het bedrijf en hij zijn vergoeding in zijn zak kan houden. Mijn collega heeft toen haar creditcard moeten trekken om de rekening te betalen. Twee weken later had ze het geld terug. Omslachtig en daar pas ik dus voor. Ze vond dus dat ik dat nu best ook kon doen. Ik denk daar anders over en ga het dan ook absoluut anders regelen. Kortom leuk om iets te organiseren maar dan wel zonder persoonlijke financiële gevolgen.

donderdag 11 juli 2013

Een verjaardag die anders liep

Gisteren was het dan eindelijk zo ver: dochterlief werd 4 jaar. Ze had er al weken naar uitgekeken. Iedere keer werkte ik met een paar mijlpaaltjes zodat ze wist dat de verjaardag dichterbij zou komen.
Op dinsdag kwam mijn moeder om het te vieren. Nu heeft mijn moeder een hele zwakke gezondheid. Mijn moeder heeft chronische rugpijn en darmklachten, heeft glaucoom en staar aan haar ogen, versleten knieën en ze heeft daarnaast dystrofie aan haar hand. Kortom een hele waslijst aan kwalen die een grote impact hebben op haar leven. Ze ligt veel en kan maar een beperkt aantal dingen doen op een dag. Als ze iets “groots” moet doen dan moet ze daar een paar dagen van tevoren rekening mee houden want anders belast ze zichzelf te veel met als gevolg dat ze een paar dagen plat moet. Afgelopen dinsdag was eigenlijk te veel voor haar want de dag ervoor had ze het vakantiehuisje dat ze verhuurd moeten schoonmaken. Normaliter rust ze nadien altijd twee dagen uit en dan gaat langzaam maar zeker weer beter. Alleen deze keer moest ze een lange rit van bijna 3 uur in de auto maken om naar ons te komen. Ik had al voorgesteld om de verjaardag een andere keer samen te vieren maar daar wilde ze niets van horen. Ik kan daar dan nog van alles tegen in brengen maar als mijn moeder iets in haar hoofd heeft dan moet het ook gebeuren. Dinsdag verliep op zich nog wel redelijk. We zijn met haar naar twee boerderijen geweest waar je ook lekker kan zitten met een ijsje of in de schaduw van de boom bij een speeltuintje. Echter gaandeweg de dag zag je haar langzaam in elkaar zakken. Je zag letterlijk dat haar lijf protesteerde en rust wilde. Ondanks alle signalen heeft ze zich kranig weten houden totdat dochterlief in bed lag. Daarna wilde ze zelf ook wel graag douchen en liggen. Gelukkig ligt het nieuwe bed goed dus kwam ze daar ook tot rust. Toch zei ik al tegen manlief dat het beter zou zijn als mijn moeder nog een dagje extra zou blijven want ze was op. Blijkbaar had ik eem vooruitziende blik. 
Gisteren, woensdag dus, begon de dag goed. Dochterlief vond de slingers en ballonnen prachtig en ook de cadeautjes vond ze super. De hele dag heeft ze met haar K3 step gespeeld die ze van oma had gehad. De twee cadeaus van ons vond ze ook mooi maar de step won het. Ze wilde dan ook heel graag de step aan haar vriendjes laten zien in de speeltuin. Ik beloofde dat we daar naar toe zouden gaan als oma naar huis zou gaan. Mijn moeder had inmiddels de taxi besteld en die zou haar binnen 2 uur ophalen. Alleen toen begonnen de darmen van mijn moeder op te spelen. Ze trok helemaal grauw weg en had het ontzettend koud. Het was overduidelijk dat zij zo niet de lange reis naar huis kon maken. Dus na een uur wikken en wegen van wel of niet gaan, annuleerde ze op ons aandringen de taxi en ging ze op de bank liggen. Ze besloot ook nog maar een nachtje te blijven ondanks dat ze veel liever naar huis wilde. Ze vindt het namelijk prima om bij mij thuis te zijn als ik er ben maar niet als ik er niet ben omdat ik bijvoorbeeld moet werken. Mijn moeder en mijn man hebben een soort gedoogbeleid naar elkaar toe. Echt grote vrienden zullen die twee niet worden. Ze begrijpen elkaar simpelweg niet. Dus om dan nog een dag samen door te brengen terwijl ik er niet ben, dan moet ze zich echt niet goed hebben gevoeld. 
Moeders lag dus op bed na het annuleren van de taxi en manlief en ik togen naar de speeltuin. Dochterlief heeft daar heerlijk gespeeld met een aantal kindjes dus die had het prima naar haar zin. Eenmaal thuis gaf moeders plotseling aan dat ze toch wel graag naar huis wilde want ze voelde zich inmiddels ietsje beter en ze wilde toch wel heel graag in haar eigen bed liggen vanavond. Kortom de taxi werd weer besteld en die avond is ze weer naar huis gegaan.
Achteraf vind ik het jammer hoe het is gelopen. De verjaardag van dochterlief is een beetje in het water gelopen. We hadden in eerste instantie graag de hele dag willen weggaan met haar maar we hebben onze plannen aangepast omdat mijn moeder het weekend niet kon komen en wel heel graag op de verjaardag van haar kleindochter wilde zijn. Omdat mijn moeder aangaf woensdag eerder weg te gaan, hadden we aan het einde van de middag nog even met dochterlief willen weg gaan maar ook dat ging niet door. Uiteindelijk konden we wel naar de speeltuin. Dat vond dochterlief ook leuk. Alleen manlief en ik zaten ’s avonds met een beetje ontevreden gevoel omdat we iets anders voor ogen hadden gehad.
Daar kwam ook nog bij dat zijn ouders maar niet belden om dochterlief een fijne verjaardag te wensen. Uiteindelijk hebben we maar zelf gebeld. Toen bleek dat mijn schoonzus haar dochtertje voor een paar dagen bij mijn schoonouders had achtergelaten zodat zij kon studeren en meer tijd voor zichzelf had. Ook mijn schoonouders zijn niet meer de jongste en ze hebben ook gezondheidsklachten. Mijn schoonmoeder gaf letterlijk aan mij toe dat ze eigenlijk de zorg om de baby er niet meer bij kan hebben omdat ze zo moe is. Baby’tje is bijna de helft van de week dag en nacht bij mijn schoonouders en dan verzorgt schoonmoeder haar voornamelijk. Dus schoonouders waren zo druk in de weer geweest met de baby dat het bellen er tussendoor was geschoten. Toch knaagde dat een beetje aan mij. Manlief was intussen boos op zijn zus dat hij hun moeder zo belast. Toen schoonzus dus ook erg laat belde om te feliciteren was manlief ook vrij kort aan de telefoon. En eerlijk gezegd waren we alle twee ook wel een beetje teleurgesteld.  Ik ben er een week geweest dus ik had er wat meer van verwacht.
De verjaardag liep dus heel anders dan wij hadden gehoopt. We hadden er meer van willen maken voor dochterlief. Zo zie je maar weer dat je nog zulke fantastische plannen kunt maken maar dat je door externe factoren je soms noodgedwongen deze moet aanpassen. Zaterdag gaan we in de herhaling. Buurjongetje komt dan op verjaardag bezoek.  Helaas is haar vriendinnetje op vakantie. We maken er in ieder geval dan weer een leuke dag. En uiteindelijk denk ik dat dochterlief gisteren ook wel heeft genoten met haar nieuwbakken cadeautjes en  bezoek aan de speeltuin. Maar toch… baal ik wel een beetje.

maandag 8 juli 2013

Weer thuis

Daar gingen we dan dochterlief en ik vorige week donderdag bepakt en bezakt naar het vliegveld. Manlief bracht ons weg om ons uit te zwaaien en natuurlijk ook om mee te helpen sjouwen. Dochterlief was ontzettend opgewonden dat ze eindelijk het vliegtuig ik kon. Ze heeft ze al bijna 4 jaar boven haar hoofd zien vliegen en we zijn ook al een paar keer wezen kijken op Schiphol dus het was hoog tijd om nu eens echt weg te gaan met het vliegtuig. Dus we checkten snel onze spullen in om vervolgens in ontzettend lange rij schuifelend naar de douane te gaan. Dochterlief liep braaf door het poortje en toen begon dat ding te piepen. Het arme kind moest dus worden gefouilleerd. Nu hebben wij haar geleerd dat als ze niet wil dat iemand haar aanraakt dat ze dat mag zeggen en dat ze desnoods heel hard gaat gillen. Dus dat deed ze dan ook. Ze houdt er niet van als vreemden haar aanraken. Eigenlijk is ze helemaal geen grote knuffel behalve als het op haar vader en moeder aankomt. De douane gaf het dan ook al snel op toen ze haar zagen huilen. Dochterlief liep enigszins weer opgelucht langs de winkeltjes maar eigenlijk wilde ze alleen maar naar het vliegtuig. Ons vliegtuig stond helemaal aan het einde van de D-pier. Dat is dus echt een enorm eind lopen dus achteraf ben ik blij dat we vrij snel richting gate zijn gelopen. Toen ze het vliegtuig eenmaal spotte, was er geen houden meer aan. Ze wilde heel graag naar binnen. We zaten bijna voorin het vliegtuig en ze zat apetrots op haar stoeltje naar buiten te kijken. Het tekenboek dat ik voor haar gekocht viel ook in de smaak dus tijdens de vlucht hebben we voor iedereen tekeningen gemaakt en we hebben nog een paar verhaaltjes gelezen. Kortom geen dure draagbare dvd-speler. Het vliegtuig zelf en het karretje dat langskwam plus de speeltjes in de tas waren meer dan genoeg entertainment.

Eenmaal in Athene aangekomen moesten we met de bus naar de aankomsthal. Gelukkig kwamen onze koffers snel dus konden we snel naar de wachtende Griekse familie. We kwamen door de deuren en oma (yiayia) pakte dochterlief van het karretje af en meisje werd flink geknuffeld. Schoonzus was ook gekomen met haar 9 maanden oude dochtertje. Zij bracht ons naar de bestemming. De rit daar naar toe was een hele tour. De baby had er duidelijk geen zin in dus zette het op een krijsen (ander woord is er echter niet voor). Schoonzus werd bloednerveus daarvan dus we hebben 3x langs de weg gestaan voordat baby besloot om te gaan slapen. Dochterlief was inmiddels ook bekaf dus die lag ook te slapen achterin de auto. Eenmaal aangekomen heb ik haar daarom ook maar meteen in bed gelegd. 

De volgende dag vond de familie dat we eerst maar eens moesten bijkomen dus het werd een rustig dagje. Het begon met boodschappen doen en vervolgens zijn we naar het strand geweest. Eigenlijk werd dat ook meteen een beetje het ritme van de hele week: 's ochtends strand, 's middags eten om daarna weer naar het strand te gaan en 's avonds nog over de boulevard te flaneren. Schoonzus is er van de 8 dagen 5 geweest. Die dagen zijn we ook een paar keer op stap geweest of beter gezegd we zijn naar andere stranden geweest. Toen ik hoorde dat schoonzus een paar dagen er niet zou zijn, keek ik daar in eerste instantie erg tegenop omdat ik geen tolk meer bij de hand had. Achteraf gezien zijn die 3 dagen de fijnste dagen geweest en redde ik met de taal ook redelijk. De dagen verliepen rustiger want we hoefden ons niet meer aan te passen aan het (niet bestaande) ritme van de baby en dochterlief kreeg alle aandacht van yiayia (oma) en papou (opa). Donderdagavond zijn we naar Athene gegaan waar we iets voor middernacht aankwamen. Dochterlief was bekaf en dat heeft ook doorgerommeld totdat we zaterdag weer in het vliegtuig stapte. Ze was moe, dus of heel hyper of ze wilde helemaal niets meer. De vrijdag in Athene was ook een drukke dag. In de ochtend zijn we naar mijn werk geweest om daar mijn Griekse collega's even gedag te zeggen, vervolgens had ik een lunchafspraak met een vriend van manlief, daarna nog even winkelen om vervolgens 's avonds nog naar een bruiloft te moeten. Logisch dat dochterlief dus heel erg moe was. 

Zaterdag vlogen we aan het einde van de ochtend weer terug. Het voelde raar om weer naar huis te gaan. Ik heb dat gevoel altijd als ik Griekenland achterlaat. Het voelt toch een beetje als mijn tweede thuis. Ook deze keer vond dochterlief het vliegen super ondanks de buikpijn die ze had. Ze was ook erg blij om manlief weer te zien. Zo super om dat kleine koppie te zien stralen toen ze haar papa zag. 

We zijn nu aan het bijkomen van alles want we zijn moe. We hebben een week lang een heel ander ritme gehad en in iets te kleine bedden moeten slapen. Het is in Griekenland normaal om rond 15.00 warm te eten en daarna te gaan slapen. Dochterlief wilde dat helaas niet. Alleen aan het einde van de middag gingen we nog wel tot een uur of 20.00 naar het strand. Eenmaal thuis moest er dan weer worden gegeten en oma wilde dan nog wel heel graag met haar even over de boulevard lopen om naar een soort mini-pretparkje te gaan en een ijsje te eten. Vroeger dan 22.30 heeft ze dan ook nooit in bed gelegen terwijl ze thuis altijd rond 20.00 in bed ligt. Ze sliep dan wel wat langer maar lang niet genoeg. Kortom hoe verder we in de week kwamen hoe moeier dochterlief werd. Ik heb wel getracht om daar iets aan te doen maar om eerlijk te zijn had ik er niet veel te zeggen. Ik werd een beetje geleefd. Vaak wist ik niet hoe de dag zou verlopen. Dat vond ik best moeilijk want ik vond het wel prettig om enigszins te weten wat we gaan doen. Ik vertel namelijk altijd aan dochterlief wat we gaan doen zodat ze ook een beetje weet waar ze aan toe is. Het was dus regelmatig zo dat dochterlief lekker aan het spelen was en dan ineens alles moest laten liggen omdat we iets gingen doen. Dat was verwarrend voor haar.  Buiten dit om heeft ze het wel heel erg naar zin gehad. Ze wilde dan donderdag ook niet weg. Ze vond het veel te leuk op het strand waar ze net een paar nieuwe vriendjes had gemaakt.

Hoe vond ik het? Ik heb het naar mijn zin gehad en had best langer willen blijven. Wel had ik moeite met het feit dat ik volledig geleefd werd en echt amper een minuut alleen met dochterlief had. Daar zaten goede bedoelingen achter maar soms is het wel fijn om even je eigen ding te kunnen doen. Ook werd ik gek van hoe er met de baby om werd gegaan. Dat kind werd letterlijk de hele dag door gedragen en had geen enkel ritme. Het babymeisje hoefde maar een kick te geven en ze werd gesust. Het sliep ook amper terwijl ik wel duidelijk zag dat het moe was. Alleen het arme kind kreeg amper rust omdat ze altijd haar moeder of oma had die met haar aan het tutten waren. Ik zou zeggen leg het kindje in haar bedje zodat we lekker kan slapen en laat haar even huilen. Huilen is niet altijd een teken dat er iets mis is, het kan ook een teken van vermoeidheid of overprikkeling te zijn. Ik denk dat de twee laatste dingen vaak een reden voor de baby waren om dus te huilen. Ook mocht het kind niet op de grond liggen of zitten. Dus ze mocht niet kruipen. Terwijl ik zag dat ze dat wel heel leuk vond want in een onbewaakt moment heb ik dat wel een keer gedaan en ze vond het super. Het kleine koppie begon te stralen van blijheid. Toen de baby een keer met blokjes gooide, werd er gezegd dat ze boos was. Ik heb proberen uit te leggen dat het heel normaal was dat kleine kinderen dat doen. Veel heb ik er echter niet van gezegd want ik had niet het idee dat het erg gewaardeerd werd als ik ergens advies over wilde geven. Daarentegen vond schoonzus weer dat ik dochterlief te vrij liet in haar doen en laten. Ik ben van mening dat je een kind dingen moet laten ontdekken binnen bepaalde grenzen. Dochterlief weet precies wat wel en niet mag en daar waar nodig stuur ik bij door haar het uit te leggen. Ik ga alleen niet constant op haar nek zitten. Kortom we hebben enigszins andere opvattingen over opvoeding en dat botste wel eens. Ik ben één keer wel heel boos geworden. Dochterlief was iets te enthousiast aan het spelen met de voetjes van de baby, schoonzus heeft dochterlief toen heel hard weggetrokken met als gevolg dochterlief die heel hard huilde. De volgende dag begreep ik ook waarom want ze had een blauwe plek op de bovenarm. Dat is dus niet heel zachtzinnig gegaan. Ik vond de handeling van schoonzus niet nodig. Het had ook anders gekund.

Maar goed dochterlief en ik hebben al met al wel genoten. Mijn schoonouders hebben gevraagd of we volgend jaar voor minimaal twee weken willen komen. Ik overweeg het serieus. Alleen wil ik dan wel overwegend alleen met mijn schoonouders zijn plus manlief moet ook mee. Dat is veel prettiger en rustiger. 

En nu: morgen komt mijn moeder voor twee dagen. Woensdag is dochterlief jarig en dan wordt ze al weer 4 jaar. Donderdag mag ik weer werken. Dus het is nu nog even genieten van onze vakantie en woensdag feest vieren.