Pagina's

vrijdag 24 mei 2013

Deadlines: alles of niets


De laatste paar weken werk ik mij een slag in de ronde op het werk om de hoeveelheid werk een beetje onder controle te kunnen houden. Deels heb ik het druk omdat ik de verantwoordelijkheid heb overgenomen op een bepaald deelgebied van een collega waardoor ik met een erfenis zit. Helaas zit aan deze erfenis een termijn verbonden waarop bepaalde dingen moeten worden opgeleverd. In het verleden waren we gezamenlijk verantwoordelijk voor dit deelgebied waardoor we de taken hadden verdeeld. Ik heb mijn deel grotendeels op tijd opgeleverd maar zij heeft vanwege andere werkzaamheden haar deel maar vooruit geschoven waardoor ik nu een gigantische inhaalslag moet doen. Deels helpt ze daar nog bij. Alleen het gebeurt onder mijn verantwoordelijkheid dus ik moet me er wel tegen aan bemoeien of ik wil of niet. Gelukkig vind ik dit werk leuk en interessant waardoor het minder erg is om even wat harder te lopen.

Echter mijn andere werk gaat ook door. En laat daar nu net het pijnpunt liggen. Ik heb namelijk de neiging, net als mijn collega, het werk vooruit te schuiven totdat de deadline zo dichtbij komt dat het onvermijdelijk is. Op een of andere manier functioneer ik minder goed zonder een adrenalinestoot. Zonder de hete adem van een naderende deadline ga ik in de relax-mode en doe ik slechts het hoognodige werk. Erger nog ik ga pas voor het werk goed zitten als het echt niet anders meer kan. Het werk is dan bijna tot op de minuut gepland en er moet dan ook niks tussen komen want dan loopt mijn hele planning in de war en dan is het algehele paniek. Het rare is dat ik onder die druk ineens wel de juiste woorden kan vinden en ik mijn adviezen zo op papier zet. Zonder druk ga ik over alles eens heel rustig nadenken of laat ik me afleiden door werkzaamheden die ik dan een stuk interessanter vind. 

Vroeger had ik een baan waar die druk er constant was. Ik moest paraat staan om snel een beslissing te nemen zodat anderen weer verder konden met hun werk. Het gaf me toen een enorme kick. Ik had die kick ook nodig om te kunnen presteren. Alleen duurde het vaak nog lang voordat ik eenmaal die druk van me af kon leggen als ik eenmaal thuis was. 

Die druk heb niet alleen op het werk maar ook privé ben ik goed in het vooruit schuiven van dingen totdat het echt niet anders meer kan. Dat zijn dan vooral dingen waar ik niet zo veel zin in heb of tegenop kijk. Zo drijf ik manlief dus regelmatig tot wanhoop omdat hij mij tig iets vraagt om te doen. Uiteindelijk doe ik het dan en dan vraag ik me weer iedere keer weer af waarom ik het eigenlijk niet eerder heb gedaan. 

Ik deed het zelfde vroeger op de middelbare school en op de universiteit. Ik deed mijn boeken amper open totdat die examens toch wel akelig dichtbij kwamen. Het werden dan echt studiemarathons die tot laat in de avond en soms 's nachts doorgingen. Ik wist vaak precies welke hoofdstukken ik wel of niet moest studeren om een examen succesvol af te leggen. Vaak bleef de stof overigens niet lang hangen want mijn studeren was meer gefocust op het behalen van korte termijn doelen namelijk het halen van een voldoende. Ik was dus vaak al dik tevreden met een zesje.

Iets vergelijkbaars is er ook met mijn schulden gebeurd. De situatie moest eerst uit de hand lopen voordat ik mijn schulden ben gaan aanpakken. Die grens lag overigens bij mij op het moment dat ik voor de zoveelste keer niet meer toegang had tot mijn betaalrekening omdat ik meer dan 3 maanden rood had gestaan en ik niet minimaal 24 uur een positief saldo op de rekening had.  Het werkte toen niet meer om het ene financiële gat met het andere gat te dichten dus ik moest mijn schulden wel gaan aanpakken om weer rust te krijgen. Slapeloze nachten en huilbuien heb ik ervan gehad. Als ik echter een beetje meer vooruit had gekeken dan had ik geweten dat ik het eerder had moeten aanpakken. Gelukkig gaan de schulden nu de goede kant op. Langzaam maar zeker zie ik schulden verdwijnen en zie ik de totale schuld slinken. Dat geeft een heel erg goed gevoel. Ik verwacht dan ook niet dat ik  het ooit nog zo ver laat komen want financiële zekerheid geeft mij heel veel rust. Die rust is heel cruciaal voor mij.

Als ik nu ook nog eens mijn werk wat beter zou plannen, dan zou ik nu hier niet helemaal uitgeteld achter mijn computer zitten te typen. En toch... blijkbaar heb ik die adrenaline-kick nodig.

Ben jij meer een planner of doe je ook alles op het laatste moment?


1 opmerking:

  1. Sommige dingen plan ik wel en andere niet en heb ik soms kennelijk ook die adrenaline kick nodig, die jij omschrijft.

    Financiële zekerheid is fijn en het is gewoon heel knap dat je het allemaal zo doet.

    BeantwoordenVerwijderen