Ik baal, jij baalt, zij, baalt, wij balen.

Als het niet buiten kan, dan maar
de bloesem hier

Ik baal even van alles.

Ik baal dat het nog steeds koud is.

Ik baal dat het er naar uit ziet dat het mooie en warme lenteweer nog op zich laat wachten.

Ik baal dat ik niet lekker in de tuin met dochterlief kan rommelen en mijn moestuintje kan aanleggen.

Ik baal dat we niet lekker er een hele dag erop uit kunnen zonder verkleumd thuis te komen.

Ik baal dat ik nog steeds in mijn dikke wollen truien moet lopen.

Ik baal dat de verwarming nog steeds aan moet.

Ik baal dat winterkost nog steeds aantrekkelijker eten is dan een luchtige salade.

Kortom:

Ik wil zon en warmte.

Ik wil luchtige blouses, rokjes en jurkjes.

Ik wil de deuren naar de tuin openzetten.

Ik wil de tuin in en een poging doen om een moestuin aan te leggen.

Ik wil lange fietstochten maken met dochterlief langs de bollenvelden en boerderijen.

Ik wil naar het strand gaan en daarna ergens een ijsje eten.

Ik wil ontluikende bloemen zien, lammetjes die in de wei dartelen en knoppen in de bomen.  

Op een picknickkleed met een paar
lekkere hapjes naar de ondergaande
zon kijken.

Dus morgen gaan we maar beginnen met de kweekbakjes te vullen met zaadjes. Op die manier halen we de lente een beetje naar binnen en hebben we deze zomer een prachtige oogst van zelfgekweekte groente en fruit.

Ik ga morgen twee zakken met spullen naar de Kringloop brengen. Ik ga dan ook proberen om met niets de Kringloop uit te lopen. We hebben niks nodig. Het is juist de bedoeling dat het huis leger wordt.

Ik ga mijn kapotte magnetron wegbrengen naar het metaalverwerkbedrijf in het dorp. Kijken of ik daar nog een euro of zo voor kan krijgen.

We gaan koekjes of een taart bakken. Niets heerlijker dan de geur van kaneel en appels in huis.

’s Avonds gaan we dan onder een dekentje op de bank zitten en naar een aflevering van The Soprano’s kijken.

En dan bedenk ik maar dat elke dag weer een stapje dichterbij een zonovergoten, warme dag is.