Pagina's

maandag 29 april 2013

MoestuinMaandag

Het blijft leuk om te zien hoe alles groeit. Ik ben apetrots om mijn plantjes.
De afgelopen week ben ik dus weer druk bezig geweest met de moestuin. Ik heb in de achtertuin de overwoekerde klimop weggehaald omdat het de groei van andere planten maar ook mijn erwten belemmerde. Dus nu krijgen alle plantjes weer voldoende zon.


De laatste week lijkt het alsof de plantjes binnen een enorme groeispurt hebben gemaakt. Argh ze moeten niet te hard gaan groeien want ik wil ze echt tot half mei (bijna) allemaal binnen houden. Bijna allemaal dan want ik overweeg de courgette of pompoen toch deze week buiten te zetten. De voortuin moet daarvoor wel deels kiezelvrij worden gemaakt dus manlief moet aan de slag. En laat hij nou een bloedhekel aan tuinieren hebben. Ik zal hem dus maar een keer heel lief aankijken, dat helpt altijd ;-).  Als de courgette of pompoen in de grond staat dan wil ik het bedekken met plastic. Ik wil dan een soort tunnel van plastic maken. De boeren in de omgeving doen het ook dus hopelijk werkt het voor mij ook. Ahum en anders heeft manlief de boel voor niets omgespit.

Ik ga me wel steeds meer zorgen maken om de grote hoeveelheid tomaten. Ik heb nooit genoeg potten en tuin hiervoor. Ik zou nog wel een stuk tuin vrij kunnen maken maar om nu de hele tuin om te spitten, vind ik een beetje ver gaan. De voortuin wilde ik al doen dus dan zijn die plantjes alleen maar een mooie trigger om het nu echt eens te doen. Ik overweeg dus om de plantjes weg te geven. Op Facebook is sinds kort een ruilhoek. Ik moet alleen dan nog wel een account aanmaken en uitvogelen hoe dat werkt want voor de rest hoeft dat hele Facebook-gedoe voor mij niet. Of ik bied ze aan op Marktplaats. Als jullie nog een tip weten waar je plantjes kan ruilen of aanbieden dan houd ik me aanbevolen. Ik wil namelijk wel dat ze in goede, lieve groene handen komen (I know het zijn maar plantjes maar toch hé ik heb er veel liefde en aandacht aan gegeven). Mijn moeder is helaas geen optie meer want die heeft net ook haar hele tuin volgestrooid met tomatenzaadjes. Dus zij heeft waarschijnlijk dadelijk ook een overdaad aan tomaten.

Er staan ook nog erwten buiten die inmiddels ook goed aan het groeien zijn. Alleen de braam en framboos voor hebben er (nog) niet zo veel zin is. De framboos in de achtertuin groeit inmiddels wel goed dus hopelijk hebben we deze zomer daar meer frambozen aan. Vorig jaar had ik er misschien een stuk of 10.

Eindelijk is het me dan gelukt om de foto's op de computer te zetten. Hieronder dus een impressie van de moestuinpogingen.

Beneden in de vensterbank.

Geen idee of dit nu courgette of pompoen is. Het groeit in ieder geval
wel heel erg goed. Als iemand weet wat het is... ik hoor het graag en
anders is het een verrassing straks ;-).

Daarnaast staan drie bakjes vol met mini-tomatenplantjes. 

Naast de pompoen of courgette, staan kruiden. In het kweekbakje
staan marjolein, rozemarijn en peterselie. In de pot links staan
rode pepertjes. Daarnaast staan nog twee potten met kruiden.
De munt en peterselie heb ik alleen niet zelf  gekweekt maar ook dat groeit lekker.


Boven in de vensterbank.

Boven staan in de vensterbanken twee bakken met sperziebonen. 

En hier dan nog een kleinere pot met sperziebonen. 

En nog meer tomaten... hiervan staan er ook twee.
Pff denk dat ik straks aan het einde van de zomer geen tomaat meer kan zien
als alles zo door blijft groeiem.

Inmiddels groeien de aardbeien en wortels ook.  De aardbeien lopen net een beetje uit. 

Nog even een klein naberichtje. Ik was zaterdag bij het tuincentrum en zag daar alle dingen staan voor de moestuin. Ik viel bijna omver van hoeveel ze daar voor durven te vragen. Voor mij is moestuinieren toch een beetje frobeleren met de dingen die je hebt of die je voor niks of voor weinig geld bij elkaar sprokkelt. Een moestuinbak van bijna €350 valt daar niet onder (worden ook meteen hele dure groente). Maar blijkbaar is het helemaal hip om te moestuinieren.

vrijdag 26 april 2013

Kantine en lunch

Sinds jaar en dag neem ik al mijn eigen lunch mee naar het werk. In het begin van mijn loopbaan at ik wel in de kantine. Toen waren de prijzen nog redelijk. Bovendien stond er toen een kok in de keuken die met beperkte middelen een gezonde maaltijd wilde voorzetten. Hij maakte de meest fantastische soepjes, salades en hartige taarten. Hij is een voorbeeld voor alle kantinekokken. Helaas heeft hij het niet lang volgehouden, gefrustreerd door alle beperking die hem budgettechnisch werden opgelegd. Sindsdien heb ik het “genot” gehad om in een aantal bedrijfskantines te mogen eten. Het assortiment is meestal weinig verrassend. Veel verder dan een kroket, soep uit blik en brood met verschillend beleg komen de meeste kantines niet. Ook niet de kantine waar ik werk of heb gewerkt. De keren dat ik in het buitenland voor werk in de kantine mocht eten, merk je wel meteen het verschil. Het kan de cultuur zijn waardoor er meer tijd wordt besteed aan het bereiden van een goede lunchmaaltijd maar het kan ook het bedrijf zijn die de waarde ziet van een gezonde maaltijd. Ik moet zeggen dat ik er in het buitenland altijd heerlijk heb gegeten.
 
Toen ik bij deze werkgever begon zo’n kleine 6 jaar geleden, ben ik definitief overgestapt op het meebrengen van mijn eigen lunch. Wil je bij mijn werkgever een beetje een fatsoenlijke en gezonde lunch eten dan ben je al snel €5 kwijt. Voor dat bedrag heb je niets bijzonders. Verder dan soep of salade, een glaasje melk en twee boterhammen met beleg kom je niet. Het hoogtepunt is op vrijdag als je helemaal los kunt gaan op de kibbeling (die niet als zodanig herkenbaar is) en de friet. Ik had dus al snel in de gaten dat ik voor €20 zelf de heerlijkste lunches thuis in elkaar kon draaien. In het begin werd ik raar aangekeken maar nu zijn er een aantal collega’s die mijn voorbeeld hebben gevolgd en ook hun eigen boterhammetjes meenemen. Zelf probeer ik meer variatie in mijn lunch te brengen. Soms neem ik de restjes van de avondmaaltijd mee, soms eet ik hartige taart dan weer een maaltijdsalade of heel simpel een goed belegde boterham. Ook neem ik standaard twee stuks fruit mee om de lekkere trek te stillen en zo krijg ik ook mijn vitamines binnen. Sinds ik mijn lunch meeneem, eet ik dus gezonder maar bespaar ik ook veel geld.

Nemen jullie ook je eigen lunch mee?

donderdag 25 april 2013

Al rekenend geld uitgeven

Dinsdag kreeg ik mijn bonus uitbetaald. Omdat ik de bonus op een doordachte manier wilde besteden, ging ik er samen met de rekenmachine eens goed voor zitten. Eerst trok ik mijn reguliere salaris van het totaalbedrag af. Hierdoor wist ik wat de daadwerkelijke bonus was. Vervolgens werd eerst de WOZ-aanslag betaald. Helaas werd ik onaangenaam verrast door de hoogte van het bedrag want die viel een stuk hoger uit. Ergens had ik in mijn hoofd dat dit €100 minder was. Maar goed betaald moet het toch worden dus het bedrag werd netjes overgemaakt. Daarna heb ik berekend hoeveel ik nodig heb voor twee Expedit kasten en twee matrassen van 80 x 200. Ik heb hiervoor €300 gereserveerd. Ik hoop dat ik onder dit bedrag uitkom. De €300 heb ik overgemaakt naar de spaarrekening. Vervolgens bleef er een bedrag over. Hiervan heb ik nog een deel overgemaakt naar de spaarrekening voor de vakantie en de rest ging ten goede aan het aflossen van creditcard 2. Het creditcardbedrijf heeft het bedrag nog niet verwerkt maar ik kom hierdoor onder €3000. Er zit eindelijk een 2 nu in het nog uitstaande saldo en dat geeft een goed gevoel. Toen bleef er nog een klein bedrag over en daarvan heb ik voor dochterlief een elektrische tandenborstel gekocht. Ze poetst hierdoor veel malen beter haar tanden en dat is ook veel waard. De leibomen of platanen voor in de voortuin komen er voorlopig niet. Ik vond niet dat ik hiervoor nog eens €100 moest reserveren. Het geld is dus naar de aflossing van de creditcard gegaan.

Nadat ik mijn bonus had besteed, kwamen de rekeningen aan bod. Ik betaal twee keer per maand mijn rekeningen. Het gros wordt afgeschreven op het moment dat ik het salaris binnen krijg en als er dan nog rekeningen zijn of die maand binnen komen gebruik ik hiervoor de voorlopige teruggave die halverwege de maand wordt gestort.  Dus toen ik de motorrijtuigenbelasting, bol.com voor de aanschaf van het strijkijzer en mijn groentetas had betaald, was het saldo op de rekening schrikbarend geslonken. En dat allemaal in minder dan een uur. Er staat op de lopende rekening nu nog voldoende saldo voor de vaste lasten. Op een andere lopende rekening staat (hopelijk) voldoende saldo om de rest van de maand door te komen. Aan de voorraad in de kast en de vriezer zal het niet liggen. Ik ben gisteren naar de groothandel geweest voor de standaardproducten. We geven dan wel meer geld uit maar dat vereffent zich doordat we de rest van de maand minder boodschappen hoeven te doen. Uiteindelijk blijft het totale boodschappenbudget dus gelijk.

Deze maand besparen we wel op de benzinekosten. Ik ben in mei een weekje thuis. We blijven in de buurt van ons huis waardoor de auto maar weinig wordt gebruikt. Het is de bedoeling dat de zolder dan aangepakt gaat zodat er een logeerkamer kan komen. Hiervoor staan alle spulletjes te wachten in de schuur. Voor het opknappen van de zolder hoeft verder niks gekocht te worden. Er staat meer dan genoeg, nog beter er moet flink opgeruimd, weggegooid en weggebracht worden.

Om toch nog een kleine boost aan de aflossing van de schulden te geven, wil ik ook weer dingen op Marktplaats te koop zetten. Ik moet voor de verkoop op Marktplaats echt een bui hebben. Ik vind dat er best veel tijd gaat zitten in het uploaden van de foto’s, het plaatsen van de advertentie en daarna het opvolgen van de reacties. Al ben ik ook iedere keer wel weer blij als ik een pakje op de post kan doen. Het zijn weer inkomsten en het ruimt lekker op.

Deze maand begon financieel dus goed. Nu maar hopen dat er geen onaangename verrassingen zijn.

dinsdag 23 april 2013

Trouw aan je eigen ik blijven

Sinds een paar maanden loopt er op het werk een stagiaire. Voordat hij begon aan zijn stage, werd aangegeven door een collega dat het een beetje een aparte jongen was die misschien buiten het team zou vallen. Eigenlijk was daarmee al de toon gezet want iedereen wilde dan graag weten wat er dan zo anders aan hem was. Mijn collega vond dat moeilijk te kwalificeren maar als we hem eenmaal zouden ontmoeten dan begrepen we het meteen. In het begin werd hij opgenomen binnen het team. Nu tegen het einde van zijn stage meent iedereen dat zij een mening over hem moeten hebben en dat ze deze ook met hem (in detail) moeten delen.

Maar wat is er dan zo anders aan hem? Naar mijn mening is hij een intelligente jongen die een paar klussen op een hele goede en structurele manier heeft aangepakt. Hij is misschien zelfs te slim. En laat zijn intelligentie nu zijn grootste struikelblok zijn. Hij gebruikt hierdoor minder gangbare woorden waardoor de boodschap niet altijd goed wordt ontvangen. Veel mensen storen zich aan zijn soms wollige woordkeuze en vinden dat hij meer draagkracht zou creëren als hij het wat simpeler bracht. Bovendien is hij een kritisch persoon met een duidelijke mening. Het is niet eens zo dat hij het ongevraagd ventileert maar op de momenten dat hij het wel doet, hebben mensen moeite met de stortvloed aan kennis die over hen heen komt. Als je dat dan ook nog combineert met zijn hobby’s dan is hij inderdaad een vreemde eend in de bijt. Blijkbaar moet je namelijk in bepaalde kringen voldoen aan het standaard plaatje van in de weekenden rennend met de hockeystick in plaats van werken aan je conditie door fitness, hardlopen en martials arts/ K1.

Afgelopen vrijdag is hij tijdens de lunch door twee collega’s eens goed verteld hoe hij zich behoort te “gedragen”, wil hij in de toekomst een succesvolle carrière opbouwen. Een paar uur later kwam hij naar mij toe. Hij stond een beetje te draaien naast mijn bureau en toen kwam het hoge woord eruit: of ik hem feedback kon geven over hoe op andere mensen overkwam. Inmiddels had ik al gehoord wat er tijdens de lunch was gebeurd dus ik had geen zin om dingen te herhalen. Ik heb namelijk het idee dat hij heel goed weet wat zijn “valkuilen” zijn. Bovendien mag ik hem op een of andere manier heel erg graag. Hij doet mij een beetje aan manlief denken toen hij de leeftijd van de stagiaire had. Dus ik heb één boodschap meegegeven: blijf trouw aan jezelf en verander niet om aan het gangbare plaatje te voldoen. Hij begon helemaal te stralen. Hij had het gevoel dat er eindelijk iemand was die hem kon waarderen voor wie hij was en om het werk dat hij de laatste paar maanden heeft gedaan. Het maakte mij een beetje verdrietig. Laat een mens toch gewoon zichzelf zijn. Helaas werkt het niet zo en lijkt het erop dat je aan de standaard maatstaf moet voldoen. Dat vind ik pas jammer.

maandag 22 april 2013

MoestuinMaandag

De afgelopen week ben ik weer druk in de weer geweest met de moestuin. Veel zaadjes zijn ontkiemd tot kleine plantjes en ze verdrongen elkaar om ruimte in de kweekbakjes. Woensdag gingen de erwtjes dus de tuin in. De meeste plantjes hebben ook het overzetten naar de tuin overleefd. Ze staan nu netjes onder een tuinnet in overzichtelijke rijtjes naast elkaar met alle ruimte om te groeien. Ook de tomatenplanten staan nu in grotere bakken. In eerste instantie stonden ze er een beetje zielig en verlept bij maar inmiddels zijn ze helemaal bijgetrokken en zie ik al meer blaadjes aan de plantjes komen.

Gisteren heb ik de sperziebonen, courgette en pompoen in grotere bakken gezet. Ook deze hadden nog amper ruimte om door te groeien in de kweekbakjes. Het was zelf zo erg dat tijdens het ompotten ik ontkiemde zaadjes tegenkwam die gewoon niet meer de ruimte hadden om door te groeien. Hopelijk komt dat nu helemaal goed. Alleen weet ik niet meer zo goed wat nu wat is. Dus het wordt straks een grote verrassing wat er aan de plantjes komt te hangen. Ook ik moet beter met labeltjes gaan werken want anders wordt de oogst straks weer niks omdat de planten simpelweg de ruimte niet krijgen om hun ding te doen.

Woensdag had ik ook wortels en aardbeien gezaaid maar ik zie daar nog niks opkomen. Het waren hele goedkope kweekbakjes inclusief zaadjes, aarde en bakje bij de A.ction. Misschien is het toch een miskoop geweest. Ik geef het nog twee weken en dan zou er toch echt iets te zien moeten zijn. De sla die het in eerste instantie heel goed deed, heb ik in de tuin gepland maar ook daar is niks meer van te zien. Ik heb zo’n vaag idee dat het misschien ook wel eens helemaal niks meer gaat worden. Blijkbaar zijn sla en ik niet zo’n gelukkige combi. Goh en ik altijd maar denken dat iedereen wel sla kan verbouwen. Blijkbaar dus niet. De kruiden daarentegen doen het wel weer heel goed. Dus mocht ik er daar straks te veel van hebben dan ga ik die maar drogen.

Waar ik me wel een beetje zorgen om ga maken, is de grote hoeveelheid aan plantjes die inmiddels in de vensterbank staan. Ik denk dat ik zo’n 50 tomaten, 20 sperziebonen en 30 erwtenplantjes heb. Dat is natuurlijk achterlijk veel en dat past nooit in mijn tuin. Ik wil daarom de tomaten in poten gaan planten. Dan komen al die potten in de schuur ook eens van pas. Heeft iemand ervaring met tomatenplanten op pot? Iemand goede tips?

Ik moet zeggen dat ik het enorm leuk vind al die plantjes. Elke avond kijk ik bij thuiskomst even naar ze. Ze krijgen dan ook weer wat water. In het begin deed ik dit met de plantenspuit maar nu zijn ze groot genoeg voor een klein gietertje. Manlief loopt i flink te mopperen over de overvolle vensterbanken. Hij heeft al voorzichtig geïnformeerd wanneer alles naar buiten kan want hij heeft visioenen van spinnen, torretjes en andere insecten die langzaam ook hun intrek in ons huis doen. En aangezien een groot deel van de bakken in de vensterbakken van onze slaapkamer staan, vindt hij dat toch een minder idee.

Buiten de moestuin om, ben ik gisteren ook in de tuin verder gegaan. Althans dat was niet de bedoeling maar de buurman vroeg spontaan of wij interesse hadden in een paar buxusstruiken die hij net uit de tuin had gehaald. Ik kwam er nog een paar tekort en wilde nog een keer op MP kijken of ik ze goedkoop kon krijgen dus ik was heel blij dat ik ze nu zo kon krijgen. Manlief werd dus meteen aan het werk gezet om het grind weg te halen, te graven en de struikjes te planten. De struikjes moeten nog flink groeien voor ze boven het hek uitkomen maar het ziet er al een stuk gezelliger en groener uit.

P.S: Foto's volgen binnenkort. Ben daar gewoon niet zo goed mee. Duurt soms echt maanden voordat ik die dingen op de computer heb staan.

vrijdag 19 april 2013

Lijstjes

Tot een paar jaar geleden onthield ik letterlijk alles. Ik kon naar de winkel gaan en dan ook daadwerkelijk met alle boodschappen terugkomen die ik nodig had. Ik kon in vergaderingen zitten en feilloos gesprekken en afspraken terughalen. Ergens is er iets “fout” gegaan de laatste 5 jaar want ik heb tegenwoordig overal lijstjes voor nodig. Ik wijt het aan zwangerschapdementie. Zwanger ben ik al lang niet meer maar het is met mijn geheugen nooit meer goed gekomen;-).

Het is tegenwoordig zo dat voordat ik boodschappen doe, ik een lijstje maak. Eerst maak ik een weekmenu. Aan de hand van het weekmenu kijk ik dan wat ik nog in huis moet halen door een kritische blik in de ijskast en voorraadkast te werpen. Het kan dan ook zijn dat ik mijn weekmenu nog een beetje aanpas omdat de voorraadkast mij inspireerde tot het maken van iets anders. Vervolgens vraag ik nog aan manlief of ik niks vergeten ben. Dochterlief draagt ook haar steentje bij want ze weet precies wanneer haar appelsap of pap op is en niet meer op voorraad is. Gewapend met het lijstje ga ik dan boodschappen doen met dochterlief. In de winkel loop ik dan vervolgens alles af te strepen zodra het in het winkelkarretje ligt. Je zou denken dat ik met lijstje door de winkel heen vlieg maar nog presteer ik het om een extra keer bijvoorbeeld naar de zuivelhoek te moeten omdat ik wat ben vergeten ben van het lijstje.

Het zelfde doe ik op werk. Ik heb altijd een groot aantekenblok bij mij om aantekeningen te maken of iets op te schrijven want als iemand mij wat vraagt, kan het zo maar zijn dat tegen de tijd dat ik weer achter mijn bureau zit, ik het volledig ben vergeten. Zo schrijf ik ook alles wat ik moet doen en voor wanneer het af moet. Je zou zeggen: je bent goed georganiseerd maar voor mij is het bittere noodzaak om zo’n geheugensteuntje achter de rug te hebben.

Thuis ben ik ook overgegaan op het maken van lijstjes voor allerlei klusjes die gedaan moeten worden. Ik heb zelfs een lijstje met spullen die ik op Marktplaats wil verkopen. Op de ijskast hangen tegenwoordig ook post-its om mij aan afspraken te herinneren of dat ik bijvoorbeeld echt een keer nieuwe stofzuigerzakken moet kopen. Een agenda werkt voor mij niet want die ruim ik op en dan kijk ik er weer niet na.

Toch heeft het hebben van lijstjes wel wat. Het geeft namelijk best een lekker gevoel om dingen af te kunnen strepen. Als je er dan op terug kijkt, dan geeft het een tevreden gevoel van “goh dat heb ik toch maar mooi weer gedaan”.

Werken jullie ook met lijstjes?

donderdag 18 april 2013

Aftellen naar storten salaris

Volgende week krijg ik samen met mijn salaris mijn bonus gestort. Ik ben nu al hard aan het bedenken hoe ik dat extra bedrag het beste kan besteden. Je kunt het bedrag immers maar één keer uitgeven. Er zal een deel worden gereserveerd voor het familiebezoek naar Griekenland. Ook zal ik de WOZ aanslag moeten betalen van de bonus. Omdat ik vind dat je toch ook nog iets voor jezelf moet dan, wil ik €200 gebruiken voor de aanschaf van twee bomen in de voortuin en twee Expedit kasten voor de zolder. Heb ik het nodig? Misschien niet. Het brengt mij wel veel rust als ik zie dat dingen er netjes en overzichtelijk uitzien.

Dan blijft er nog een substantieel bedrag over. Hiervan wil ik het grootste deel besteden aan het aflossen van creditcard 2. Het zou erg fijn zijn als ik het bedrag onder €3000 zou krijgen. Dan zou er sinds eind februari €2000 zijn afbetaald. Als de Belastingdienst dan ook snel het geld van de inkomensbelasting 2012 overmaakt dan hoop ik begin juli het bedrag op de creditcard tot €2000 terug te brengen. Daarna verwacht ik geen voordelen meer dit jaar die een extra boost kunnen geven aan het aflossen. Sterker ik zal de maandelijkse reserveringen die ik voor de aflossingen heb staan onder de loep moeten nemen want dochterlief gaat vanaf 1 september naar de opvang.  Ik denk dus dat vanaf september het aflossen wat minder snel zal gaan. Eerlijk gezegd heb ik daar moeite mee. Ik wil namelijk zo graag dat het einde in zicht komt. Dat einde komt ook wel maar waarschijnlijk minder snel dan ik had gehoopt. Dus er is mij veel aan gelegen om met de bonus nog zo veel mogelijk af te lossen.

Buiten de bonus om, kan ik ook niet wachten totdat ik mijn salaris krijg. De laatste twee weken is het geld eruit gevlogen. Deze week heb ik nadat ik de voorlopige teruggave kreeg het eigen risico van de zorgverzekering van manlief betaald. Dat sloeg letterlijk een krater in het budget nadat er ook nog getankt moest worden en de rekening van de mobiele telefoon was afgeschreven. De hele teruggave was uitgegeven. De aanschaf van het logeerbed, de buxusstruikjes en de iets ondoordachte (maar wel gezonde) boodschappen van de biologische winkel hebben ook een aanslag op het budget gedaan die achteraf niet echt nodig was. In totaal was dat €100 waardoor we nu letterlijk elke euro moeten omdraaien tot volgende week woensdag om de maand uit te zingen. Voor woensdag wordt nog de contributie à €30 van de sportschool van manlief afgeschreven. Als ik naar de huidige balans van mijn rekening kijk dan is dat bedrag er niet. Die paar euro in mijn portemonnee zetten ook niet veel zoden aan de dijk. Ik wil echter mijn man de vernedering sparen om ten overstaan van de hele sportschool te worden aangesproken op het feit dat de contributie niet is voldaan. Ik ga vandaag dus €50 van de spaarrekening overmaken om dit gat maar weer te dichten. Ergens baal ik daar van. Ik heb me zelf maar verteld dat dit het geld is van het bed.

Gelukkig hoeven we geen boodschappen meer te doen op brood en melk na. Kortom we redden het wel. Ik heb in het verleden nog krapper gezeten en toen hebben we het ook gered. Ik realiseer me alleen wel dat ik toch beter moet nadenken voordat ik mijn geld uitgeef. Vooral spreiden van betalingen moet ik nog beter leren. Dus weer een wijze les rijker. Want vanaf september zal de broekriem nog strakker aangetrokken moeten worden. Hopelijk brengt het bedrijfje van manlief snel wat op waardoor er weer meer lucht komt.

woensdag 17 april 2013

MoestuinMaandag: HELP Moestuin advies nodig

Het is het tweede jaar dat ik aan het moestuinieren ben. Vorig jaar had ik een hele schammele oogst van een paar aardbeien, frambozen, aubergines en courgettebloemen. Vooral die courgettebloemen maakte mij heel blij want nu kon ik eindelijk eens al die recepten uitproberen waar de bloemen gevuld worden met allerlei lekkers. Alleen je voelt het al aankomen, op het moment dat ik de bloemen wilden gaan gebruiken waren ze of zo aangevreten dat je ze niet meer wilde gebruiken of ze waar helemaal verdwenen in de hongerige buikjes van een slak of vogel.

Sinds twee weken staan de vensterbanken vol met bakjes en doen we weer een nieuwe poging onder het mom van nieuw jaar, nieuwe kansen. Inmiddels zijn er al kleine mini-plantjes aan het groeien. De bonen en erwten zijn al zo goed gegroeid dat ze of naar een andere, lees grotere, pot moeten of direct de grond in kunnen. Alleen nu weet ik niet of ik erwten en sperziebonen al in de tuin kan zetten. Zouden ze dan vrolijk doorgroeien of begeven ze het bij de eerste koude nacht? Moet ik de bakjes eerst een paar dagen buiten zetten zodat ze langzaam kunnen wennen aan de buitentemperaturen? Moet ik pompoenen de ruimte geven zodat ze lekker kunnen woekeren (waardoor de voortuin deels op de schop moet)? Kunnen tomaten en kruiden echt pas na 15 mei buiten? Kortom ik zie door de bomen het bos niet meer omdat ik er te veel over heb gelezen en er blijkbaar meerdere manieren zijn om een moestuin aan te leggen. Ik zou natuurlijk iets kunnen proberen op goed geluk.

Het is alleen zo dat ik erg trots ben op die kleine plantjes. En omdat alles zo goed uitkomt, verwacht ik een keer een behoorlijke oogst. Of corrigeer ik hoop op een behoorlijke oogst. Als alle plantjes in de tuin aanslaan dan zal het daar niet aan liggen. Het is dan meer een kwestie van ongewenste gasten uit de tuin houden. Er ligt daarvoor inmiddels al grof geschut klaar. Door middel van cacaoschillen, visnetten, ecologische anti-slakkorrels, flessen gevuld met bier, afrikaantjes en goudbloemen probeer ik de glibberige en fladderende gasten te overtuigen dat ze echt een andere tuin voorlopig moeten opzoeken. Zodra ik een goede oogst heb gehad, mogen ze de overblijfselen komen eten. Als je het mij vraagt, is dat best een goede deal. Ook dochterlief is inmiddels goed geïnstrueerd dat je niet aan de plantjes mag komen maar alleen met de oogjes mag kijken. Ze herhaalt het inmiddels alsof het een mantra is ;-).

Helaas hebben mijn slaplantjes de moed al opgegeven, althans deels. Ze kwamen als eerste op maar de laatste dagen hangen ze er een beetje zielig en verlept bij. Toch worden ze bijna elke dag met veel liefde met water bespoten via de plantenspuit. Dus waar gaat het fout?

Kortom heb je een goede tip, dan houd ik me zwaar aanbevolen.

dinsdag 16 april 2013

Kunnen mensen zich nog wel zelf vermaken?

Soms heb je wel eens een gesprek met vrienden over wat je zou doen als je zo veel geld ineens zou hebben dat er geen noodzaak meer is tot werken. Vaak hoor ik dan dat mensen toch blijven werken, want anders zouden ze zich zo snel gaan vervelen. Sommigen voegen daar dan nog aan toe dat ook als ze met pensioen zouden gaan, ze willen blijven werken al dan niet op consultantbasis of als vrijwilliger.

Mijn antwoord is heel anders. Als er geen noodzaak meer bestond om te werken omdat ik het financieel goed zou kunnen uitzingen mijn gehele leven, dan zou ik geen stap meer op kantoor zetten. Beter nog, ik zou met directe ingang stoppen met werken. Bij de anderen zie ik dan even de vertwijfeling toeslaan om iets later de vraag te krijgen: maar wat doe je dan de hele dag?

Tja, wat doe je dan de hele dag? Ik zou me bezighouden met mijn hobby’s dus met de dingen die mij echt interesseren en mij energie geven. Ik zou thuisblijven om bij mijn kind te zijn. Dat vinden sommige mensen al raar dat je je carriere (ahum die valt wel mee) wil opofferen om bij je kind te zijn. Maar buiten het feit om dat ik lekker thuis zou blijven voor haar,  zie ik meestal dan nog altijd vragende ogen die mij aanstaren. Vaak volgt dan de vraag heb jij dan hobby’s? Men vindt het nog raarder als ik dan aangeef dat ik er zo veel heb dat ik aan sommigen nu niet eens toekom. Bedremmeld wordt er dan meestal geantwoord dat zij niet echt hobby’s hebben.

Ik vraag me dan af wat is dat toch dat je jezelf niet kunt vermaken? Waarom moet iedereen maar geëntertaind worden met behulp van de nieuwste technologische snufjes? Waarom moet je continue geprikkeld worden met mediadingen?  Natuurlijk zij er mensen die helemaal gek zijn van alles wat met technologie te maken heeft. Ik hoor alleen te vaak om mij heen dat als mensen even tijd voor zichzelf hebben dat ze hun toevlucht hiertoe zoeken want wat moeten ze anders doen? Op de smartphone kunnen ze allerlei leuke fimpjes bekijken, kunnen ze spelletjes spelen met de halve wereld of een appje sturen naar een ander. Tegenwoordig zie je steeds meer mensen in de bus zitten of ergens staan wachten die druk bezig zijn op hun smartphone. Er wordt veel gecommuniceerd en tegelijkertijd wordt er ook helemaal niet meer gecommuniceerd. Maar wat doe je als je eens een keer geen televisie of smartphone bij de hand hebt? Ik vind het allemaal erg vermoeiend dus doe ik er zo min mogelijk aan mee. Dat komt deels omdat het me niet interesseert. Ik ben eigenlijk een enorme digibeet buiten bloggen en BlackBerry om. Erger nog als werk mijn geen BlackBerry had gegeven dan had ik nog steeds heel vrolijk met een mobiele telefoon uit het stenen tijdperk rondgelopen onder het mom van dat hij het nog prima doet.

Ik vind het pure armoede dat zo weinig mensen zich zo slecht nog zelf kunnen vermaken. Hoe kan het zijn dat je niet weet wat je interesseert of waar je passie ligt? Ik denk namelijk dat iedereen wel iets heeft wat ze heel erg leuk vinden om te doen. Alleen weten veel mensen dat niet omdat ze de tijd niet nemen om dat te onderzoeken.

Als tegenargument krijg ik te horen dat als ik een paar maanden of misschien een paar jaar lekker mijn eigen dingetje heb gedaan, dat ik met hangende pootjes weer terug kom naar werk. Helaas moet ik iedereen teleurstellen: ik denk het dus niet!


Ooh en voor alle begrip, ik heb echt geen hekel aan mijn werk hoor. Het is alleen niet heilig maar meer een middel om dingen te kunnen doen die mij echt interesseren.

maandag 15 april 2013

Opladen tijdens het weekend

Nadat ik me weken heb moeten vooruitslepen omdat ik simpelweg moe en futloos was, lijk ik nu op zo’n Duracell konijntje. Ik ben niet te stoppen overdag en heb weer genoeg energie. Dat voelt goed. Toch probeer ik het wel te doseren want het zou jammer zijn als ik volgende week weer instort omdat ik te veel heb gedaan.

Dit weekend was dan ook een heerlijk weekend. Zaterdag hebben we heerlijk in huis lopen tutten om aan het einde van de middag de speeltuin op te zoeken. Het werd ineens erg lekker weer dus daar moet je van genieten. Ik had ’s avonds ook weer echt zin om de keuken in te duiken dus we hebben heerlijk Japans gegeten.

Zondag moest ik helaas al vroeg op. Ik moest buxusstruiken ophalen die ik voor een heel zacht prijsje mocht overnemen van iemand in de buurt. Dus heel vroeg in de ochtend reed ik over landweggetjes om me weer eens te verwonderen hoe mooi het bij mij in de buurt is. Het was heerlijk om over die lommerrijke weggetjes te rijden en een meer in de verte te zien liggen. Het huis waar ik de struikjes ophaalde, was ook prachtig. Dat vind ik het leuke aan Marktplaats. Je weet nooit waar je eindigt. Dit keer was het een huis letterlijk in the middle of nowhere. Zucht je zult maar zo mooi landelijk mogen wonen.
Eenmaal de struikjes ingeladen, reed ik weer naar huis. Het werd inmiddels ook druk want de kerken liepen net uit en veel sportieve fietsers waren ook al op pad. Weg was de rust van de vroege ochtend.

Eenmaal thuis, zijn we na een kop koffie bezig geweest met de tuin uitgraven. Althans manlief wilde nog eerst sporten. Aangezien ik gewoon een stronteigenwijs mens ben, kon ik het niet laten om alvast een “beginnetje” te maken. Dus ik had bedacht dat ik wel even het grind en worteldoek zou weghalen zodat manlief eenmaal weer thuis meteen kon beginnen met graven. Dat viel zwaar tegen. Toch ben ik eigenwijs doorgegaan want ik wil me dan weer niet laten kennen. Uiteindelijk is het ook gelukt maar vandaag heb ik dus wel overal spierpijn. Door manlief ben ik overigens voor gek verklaard. Hij vond dat ik best even had kunnen wachten. Maar goed de struikjes stonden er best snel in. Dochterlief en het buurjongetje hadden intussen ook veel lol met elkaar. Toen de boel ook opgeruimd was, ben ik samen met de buurvrouw naar de speeltuin gegaan daar hebben ze vervolgens de hele middag met elkaar gespeeld terwijl wij op een bankje van de zon aan het genieten waren. Kortom het was een heerlijk relaxed weekend.

Manlief ziet ondertussen ook de voordelen in van de logeerkamer op zolder. Mijn moeder zou een keer kunnen oppassen zodat wij samen een keer weg kunnen want sinds de geboorte van dochterlief zijn we nooit meer met zijn tweetjes weggeweest. Grootste plannen hebben we niet. We zijn al tevreden met een lange strandwandeling om daarna nog iets te drinken. Nu hij gewend is aan het idee van een logeerkamer op zijn zolder, denkt hij ook enthousiast mee. Hij kwam meteen met ideeën hoe als we bepaalde dingen anders zouden neerzetten, het meer ruimte zou creëren. Vanavond halen we een gratis kledingkast op waar de winterkleding in opgeborgen kan worden. Blijkbaar zijn de deuren niet helemaal mooi meer omdat de gevers er behang op hadden geplakt. Hopelijk krijgen we het er gemakkelijk af en anders verzinnen we er wel weer wat anders op.

En nu maar heel hard aan het werk….

vrijdag 12 april 2013

Moeite met veranderingen

Gisteren kwam ik na een lange dag werken thuis. Een van de eerste dingen die ik deed, was snel na mijn opkomende plantjes voor de moestuin kijken. Geen idee wat ik doe maar was er de dag vantevoren nog niets te zien, nu ineens was er van alles opgekomen. Bepaalde mini-plantjes moet ik nu toch echt gaan ompoten want die passen nu al niet meer in de kleine kweekbakjes. Althans ze vechten nu om wie de meeste ruimte heeft. Dus zaterdag of zondag gaan ze in een grotere pot.

Manlief heeft toch wat moeite met mijn plotselinge groene vingers. Vroeger interesseerde tuinieren mij namelijk niks. Er werden een paar onderhoudsvriendelijke planten ingezet, heel af en toe deed ik een poging om de tuin onkruidvrij te maken en daar was dan alles meegezet. Alleen dochterlief vindt het zo leuk om in de tuin bezig te zijn waardoor ik het ook leuk ben gaan vinden om de tuin interessant voor haar te maken. Samen zaaien we dus de zaadjes, geven we ze water en kijkt zij ze vervolgens bijna naar boven. Ze spreekt de plantjes zelfs toe want gisteren hoorde ik ineens haar zeggen “hallo plantjes”.  Het zal haar liefde wel zijn die zijn die ze goed doet laten groeien ;-). Nu maar hopen dat ze ook een oogst geven. Misschien dat ze dan ineens ook groente gaat eten die ze nu zogenaamd niet lekker vindt. Niet omdat ze het niet lust, maar omdat het bij voorbaat al verdacht is. Verdachte groente zijn bij haar overigens alle groente die niet groen zijn.

Maar om op manlief terug te komen. Hij informeerde gisteren voorzichtig hoe lang die plantjes nog de vensterbanken en een deel van het aanrecht in beslag zouden nemen. Hij kreeg een hele uitleg van mij over ompotten, langzaam buiten laten wennen en dan op een bepaald moment in de tuin met de toevoeging dat ik ook nog een paar zakjes kruiden had liggen die ook nog absoluut de grond in moesten. Ik zag hem zuchten en denken van “men nu moet ik nog minimaal een maand naar die dingen of not beter gezegd rotzooi kijken”. Ach, als hij eenmaal de eerste slablaadjes op zijn bord heeft, dan is hij blij om waarschijnlijk aan het eind van de zomer weer heel blij te zijn als alle sla op is.

Maar manlief heeft het de laatste dagen sowieso zwaar in huis. Hij heeft namelijk toch een beetje moeite met mijn logeerkamer plannen. Het bed gaat namelijk naar zolder. Zijn heilige zolder waar zijn heilige spulletjes liggen en waar hij zich even kan terugtrekken van alles en iedereen. Hij ziet er als een berg tegenop dat ik ineens de boel opnieuw ga inrichten want dat betekent dat ik ga vragen of hij zijn papieren wil opruimen. Ik vind het namelijk vooral heel veel troep. Ik snap dus echt niet wat hij bijvoorbeeld met de kerstfolder 2007 moet van een Duitse winkel. Of waarom hij de Uit agenda van mei 2006 nog heeft? Dat hij bepaalde wetenschappelijke tijdschriften wil bewaren, snap ik dan weer wel omdat hij die ook soms nog inkijkt. Manlief probeert dus langzaam aan het idee te wennen dat hij afscheid moet nemen van bepaalde dingen. Ik denk dat het er uiteindelijk beter uit gaat zien en dat er meer ruimte komt waardoor hij ook beter zijn spulletjes terug kan vinden. Hij is nog niet (helemaal) overtuigd maar goed hij weet dan ook feilloos tussen stapels papieren zijn spullen terug te vinden. Uiteindelijk krijgt hij ook gewoon zijn geliefde zolder terug met het verschil dat er ook nog een bed staat. Maar toch hé… het is wel zijn zolder.

donderdag 11 april 2013

Vol goede moed en positiviteit

Soms kan je een superdag hebben en dat geeft dan meteen een dosis energie. Gisterenochtend gingen dochterlief en ik naar de natuurwinkel. De winkel was verbouwd, nieuw logootje erop en het was groots uitgelicht in de lokale krant. Meestal ren ik in de pauze naar de E.koplaza om vervolgens nog harder door de winkel te rennen om de dingen van de schappen af te trekken en snel af te rekenen. Dat haal ik dan allemaal net in een uurtje. Dus waarom niet een stuk relaxder in de buurt mijn biologische boodschappen doen. De winkel was een stuk kleiner maar ze hebben de basisdingen die ik nodig had. Ik kreeg ook een superadvies van de eigenaresse voor een misosoep-receptje. Kortom ze zien mij daar weer terug. Daarna doorgereden naar de lokale biologische boerderij waar ze appels verbouwen en waar ze ook een biologische winkel. Het terrein om de boerderij hadden ze helemaal aangepakt dus er staat nu een hele leuke speeltuin. We kunnen het fietsen dus ook daar zien ze ons terug als het mooi weer. Alleen de winkel laten we voor wat het is want de producten waren veels te duur.

Na vervolgens lekker te hebben zitten fröbelen met dochterlief, besloot ik om te gaan strijken. Nu voer ik het laatste jaar een gevecht met strijkijzers. Dat komt omdat ik gewoon geen zin heb om geld uit te geven aan strijkijzers. Dus ik strijk met apparaten waar iets aan mankeert of die ik binnen een mum van tijd weet door te branden. Over het algemeen ging het goed maar nu hebben ze toch echt de geest gegeven. Tot 5x toe had ik kortsluiting. Dacht ik eerst nog dat het misschien aan het stopcontact lag, maar nee na drie andere stopcontacten uit te hebben geprobeerd kwam ik toch echt tot de conclusie dat ik eraan moet geloven. Dochterlief sliep dus ik had ineens tijd voor mezelf. Dus meteen achter de computer en ik heb een nieuw strijkijzer besteld.

Vervolgens ook op Marktplaats gekeken of er nog ergens heel goedkoop struikjes of andere planten te koop stonden. Ik wil namelijk de voortuin aanpakken maar veel geld mag het niet kosten. Buxusstruikjes en twee bomen mogen niet boven de €100 komen. Het kan maar wel met heel goed zoeken en een beetje mazzel. Die mazzel had ik niet dus het is afwachten. Wel heb ik mazzel met mijn poging tot een moestuin. Het gros is al heel mooi aan het ontkiemen. Elke dag kijken dochterlief en ik hoe het met de plantjes staat en elke dag zien we weer een paar mini-plantjes opkomen. Erg leuk. Als het zo doorgaat dan eten we deze zomer erg veel sla, kruiden, tomaten en bonen. De rest is nog even afwachten of het goed opkomt.

Maar goed ik zat dus achter de computer en heel onveilig te surfen op Marktplaats want voor dat ik het weet, zie ik iets en plaats ik een bod. Nu wil ik op zolder een bed plaatsen voor mijn moeder. Als zij nu bij ons een weekendje komt, dan slaapt ze in een hotel omdat wij geen bed over hebben. Dat is natuurlijk zonde van het geld. Dus gisteren zag ik voor een zacht prijsje een bed staan. Ik heb een vrij laag bod gedaan en tot mijn verbazing werd het geaccepteerd. Volgende week ga ik het ophalen. Er moet dan alleen nog een matras op. Die kunnen we of via Marktplaats of via een matrasgigant vast wel voor een redelijke prijs kopen. Alles bij elkaar hebben we dan met twee overnachtingen in een hotel een logeerplek voor mijn moeder. Zij kan dan ook langer blijven als ze wil en ze heeft dadelijk haar eigen plekje bij ons in huis. Ik wil dit als verrassing voor Moederdag of haar verjaardag geven. Dat betekent wel dat ik op zolder aan de slag moet. Maar dat ruimt ook de boel lekker op want daar kan volgens mij nog heel veel weg.

Omdat ik gisteren toch goed bezig was, heb ik ook mijn haren weer eens in de verf gezet. Volgens manlief zie ik er weer netjes uit ;-).

Tja en dan vandaag weer hard aan het werk.

dinsdag 9 april 2013

Wat een week

Vrijdagavond ging de telefoon net op het moment dat ik dochterlief in bad wilde stoppen. Het was mijn moeder. Ze belt nooit rond de bad- en slaaptijd dus als ze belt dan is er wat aan de hand. Ik nam op en het eerste wat ze zei "je moet niet schrikken hoor maar ik kom net uit het ziekenhuis". Uiteraard schrok ik wel want ik kreeg meteen een flashback naar een kleine 8 jaar geleden toen mijn moeder de macht over het stuur verloor door een hagelbui en onderaan de dijk belandde. Ze is er toen wonder boven wonder heel goed van afgekomen met een lichte hersenschudding en wat schaafwonden maar de auto was total-loss. Deze keer was ze gevallen. Dat was al donderdag gebeurd maar ze dacht in eerste instantie dat met een goede nacht slaap de pijn in haar voet en hand wel weg zou gaan. De volgende dag deed het alleen nog meer pijn en was de hand en voet flink opgezwollen en zwart. Dus eerst naar de huisarts en toen naar het ziekenhuis waar geconstateerd werd dat haar hand eigenlijk in het gips moet en de voet moest worden ingetaped. Ze wilde haar ook het liefste een dagje ter observatie houden omdat mijn moeder alleenstaand is. Daar wilde ze niks van weten dus op een of andere manier heeft ze de artsen zo ver weten te krijgen om haar toch naar huis te laten gaan met ingetapede hand en voet. Haar hand mag niet in het gips vanwege posttraumatische dystrofie. Dus daar stond ik in de badkamer met een spetterend kind in bad en zwaar balend dat ik zo ver weg woon van mijn moeder. Ze wilde niet dat ik het weekend kwam helpen want ze wilde het liefste alleen maar liggen. Uiteindelijk heb ik haar elke dag gebeld. Helemaal gerust ben ik er niet op. Op die momenten realiseer je pas hoe ver je van elkaar vandaan woont (zo'n kleine 2,5 uur rijden). 

Ondanks de zorgen die ik om mijn moeder had, hebben we toch kunnen genieten van het mooie weer. Het hele weekend zijn we buiten in de tuin bezig geweest. We hebben de borders opgehoogd met zand en de tuin opgeruimd. Ik heb zondag zelfs met een tijdschrift en een kop thee in het zonnetje kunnen zitten. Ik voelde me helemaal herboren.

Op zondagavond keek ik ook heel erg uit naar het eten van de eerste asperges. Ze waren ook ontzettend lekker maar nog geen half uur na het eten werd ik ineens ontzettend ziek. Het leek wel of iemand me een enorme dreun had gegeven. Ik was zo misselijk dat iemand maar naar me hoefde te wijzen of ik had het gevoel dat alles naar boven kwam. Manlief nam de boel over en stuurde mij naar bed. Ik heb daar muisstil gelegen want elke beweging was er eentje te veel. Gelukkig viel ik snel in slaap. Laat op de avond werd ik weer heel even wakker: nog steeds misselijk en ondertussen ook aan het bibberen. Het was wel duidelijk dat ik de volgende dag niet kon werken. Alle besprekingen heb ik zo goed en zo kwaad geannuleerd en vervolgens heb ik mij ziek gemeld. Daarna viel ik weer als een blok in slaap. De volgende ochtend ging het in eerste instantie wel maar rond het middaguur was ik weer ontzettend moe en wilde ik alleen nog maar slapen. Weer viel ik snel in slaap om niet veel later van een vrolijk kwebbelend buurjongetje wakker te worden die samen met zijn moeder de voortuin aan het opruimen was. De rest van de middag ben ik in bed gebleven. 's Avonds heb ik wat lichts gegeten om weer snel mijn bed in te duiken. Vandaag gaat het wel weer een beetje. Het ging zelfs even zo goed dat ik wel dacht dat we snel naar de bibliotheek konden. Dat was een bliksembezoekje en achteraf ook te veel van het goede. De rest van de middag heb ik weer in bed gelegen. Vanavond heb ik wel staan koken en ik voel me na het eten van wat soep en zelfgemaakte groenteburgers (zoete aardappel, kikkererwten en quinoa) ietsje beter. Morgen blijf ik nog een dag thuis en dan wil ik donderdag eigenlijk wel weer aan de slag op werk.

Toch lijkt het alsof ik de laatste tijd alleen maar aan het kwakkelen ben. Sinds vorig jaar september, met een paar korte pauze's ertussen,  heb ik wel wat onder mijn leden.  Misschien ziek ik ook wel niet niet goed uit want ik voel me standaard niet fit. Aan mijn eetpatroon ligt het niet want ik eet gezond. Ik heb alleen het gevoel dat ik nooit klaar ben met alles. Het is altijd rennen en vliegen. Als ik thuis ben, dan moet er van alles gebeuren waardoor ik amper aan mezelf toe kom. Ik laat regelmatig de boel de boel maar dan kan ik daarna het dubbel doen omdat ik het heb laten liggen. Manlief doet ook zijn deel maar er zijn dingen die ik echt moet doen. Het is dus niet dat ik alles moet doen. Soms denk ik dat ik oververmoeid ben. Tja en de enige die dat kan veranderen ben ik want ik baal hier flink van. 


vrijdag 5 april 2013

Financiële opvoeding: jong geleerd, oud gedaan

Gisteren lag er op de tafel €0,60. Niet veel later kwam dochterlief met de twee muntjes aangelopen en ze vroeg of ze deze mocht hebben om in haar portemonneetje te doen. Ze kon daarmee dan koekjes kopen als we de volgende keer naar de winkel zouden gaan. Ik vond het een mooi moment om haar hoe jong dan ook een heel klein beetje besef van geld mee te geven. Ik vertelde haar dus dat ze voor de koekjes nog moest sparen maar dat ze wel bellenblaas ermee kon kopen. Dat vond ze wel interessant. Het portemonneetje werd zorgvuldig opgeborgen met de mededeling dat ze het mee zou nemen als we boodschappen gingen doen. Zij zou dan bellenblaas kopen en ik mocht de koekjes kopen. Of ik kon haar nog meer centjes geven en dan zou ze zelf de koekjes kunnen kopen (slimpie!).

Het hele voorval zette mij wel aan het denken. Wanneer begin je met het geven van zakgeld aan kleine kinderen? Wanneer begin je kinderen bewust te maken hoe je op een verstandige wijze met geld om moet gaan? Nibud geeft op haar site (linkje) hier richtlijnen en advies over. Je kunt zelfs een boek bestellen en een test doen om vast te stellen hoe het met je opvoedkundige vaardigheden gaat wanneer het om financiële opvoeding gaat. Volgens het Nibud is dochterlief nog te jong. Toch denk ik dat het goed is om die kleine momenten zoals gisteren te gebruiken om haar spelenderwijs bewust te maken van wat geld is.

Ik ben namelijk opgevoed met de gedachte dat je geldzaken niet bespreekt met kinderen en ook niet in het samenzijn van kinderen. Dat zijn zaken voor volwassenen. Daar zat een bepaalde beschermende gedachte achter die ik ook deels begrijp. Je wilt een kind een zorgeloze tijd geven waarbij je ze niet wilt belasten met je geldzorgen. Echter ik denk dat een kind moet begrijpen dat je niet zo maar alles kunt kopen en dat voor bepaalde dingen gespaard moet worden. Ik denk dat je een kind best op een bepaalde leeftijd kunt uitleggen waarom papa en mama bepaalde dingen niet kunnen doen of willen doen, dat dit niet binnen hun financiële draagkracht valt of omdat zij daarvoor niet kiezen maar dat je in plaats daarvan wel weer andere leuke dingen kunt doen die niet veel geld hoeven te kosten en ook leuk zijn. Zolang je de boodschap aanpast aan de leeftijd en vermogen om bepaalde dingen te begrijpen, denk ik dat je op vroege leeftijd al best over geld met een kind kan praten.

Als ik terugkijk op mijn eigen financiële opvoeding, zie ik dat daar weinig tijd aan is besteed. Ik trok mijn eigen conclusies. Zo vond ik toen een jaar of 9 was, het afschrijvingsboekje van mijn moeder. Ik zag daar de soms hoge bedragen en in mijn beleving was dat zo ontzettend veel geld dat ik mij zorgen maakte of we nog wel genoeg geld hadden voor eten. Ik wilde toen geld uit mijn spaarpotje halen om mijn moeder te helpen. Ik begreep toen nog niet dat die rekeningen al waren betaald en dat het salaris van mijn moeder toereikend was om die rekeningen te betalen. Ook wist ik niet dat mijn moeder een goed overzicht had van haar bankzaken en budgetteerde. Toen ik een jaar of 15 was, hertrouwde mijn moeder. Haar man bracht schulden met zich mee die zij samen in rap tempo wilden aflossen. Ook dat wist ik niet. Ik zag alleen maar dat er op veel dingen werd bezuinigd. Uiteindelijk heb ik zelf uit flarden van gesprekken en een paar opmerkingen een conclusie kunnen trekken. Het zelfde geldt voor zakgeld. Ik kreeg zakgeld maar er waren geen duidelijke regels waar dit aan besteed moest worden. Ik potte dus alles maar op en uiteindelijk had ik een leuk bedrag op mijn spaarrekening. Hiervan heb ik met een beetje hulp van mijn moeder mijn rijbewijs gehaald.

Ik wil mijn schulden niet wijten aan mijn financiële opvoeding. De schulden werden immers gemaakt toen ik al oud en wijs genoeg was om de macht van geld te begrijpen. Ik denk dat het echter wel goed was geweest als mij meer was uitgelegd en ik meer betrokken zou zijn geweest. Ik wil het dus anders doen bij mijn dochter. Ik wil haar een goede financiële opvoeding geven zodat zij dadelijk bewuster en zorgvuldiger met haar geld om gaat dan ik heb gedaan. Dus mochten jullie tips hebben dan hoor ik het graag. Want ik denk dat hier wel geldt: jong geleerd is oud gedaan!

donderdag 4 april 2013

Een lekker dagje

Gisterenochtend stapten dochterlief en ik al vroeg de auto in. We gingen een rondje Bollenstreek/ Aalsmeer doen omdat er of wat weggebracht of opgehaald moest worden. We reden samen over landweggetjes en kwamen op plekken waar we nog nooit waren geweest. Het blijkt dat we een prachtig natuurgebied met groot meer in de buurt hebben. Bij mooi weer lijkt het mij erg leuk om daar een keer naar toe te gaan op de fiets. Heerlijk bij het water lopen, met je voeten in het water bengelen, steentjes in het water gooien en ergens een kleedje uitslaan om te picknicken: ik zie ons dat al helemaal doen op een warme lente- of zomerdag.

Ook brachten we drie grote vuilniszakken met spullen weg naar de Kringloop. Ik kon de drang weerstaan om naar binnen te lopen. Want hoewel de spulletjes er relatief goedkoop is, echt nodig heb ik het niet. Het ontrommelen werkt aanstekelijk. Eenmaal thuis zag ik al meteen weer een paar spulletjes die weg konden. Die spullen staan nu in een doos en als ik weer in de buurt ben van de Kringloop dan neem ik ze weer mee.  

Na een kort bezoekje reden we door naar het tuincentrum. Daar heet dochterlief zich staan vergapen aan de konijnen. Ik wacht nog op de dag dat ze zegt dat ze ook een konijn wil. Vooralsnog zijn de konijnen dieren die op de kinderboerderij en tuincentra wonen en dat houden we ook zo, hoe schattig die pluizige beestjes er misschien ook uitzien. In het tuincentrum werden zakken bemeste tuinaarde en potgrond gekocht en twee bakjes viooltjes. Ook heb ik cacaoschillen gekocht. Ik wil die straks in de moestuin tussen de plantjes strooien. Hopelijk blijven zo de slakken weg want vorig jaar hebben ze alles opgevreten wat een beetje groen was. Dus mocht iemand een gouden, wel duurzame, tip hebben om ze uit de tuin te houden dan houd ik me zwaar aanbevolen. Verder dan ze met de hand uit de tuin halen, kwam ik niet maar dan lijken ze zich allemaal massaal te verstoppen om als ik weer weg ben massaal tevoorschijn te komen.

Eenmaal thuis met de zakken aarde, zijn dochterlief en ik de keuken ingedoken om een begin te maken aan de moestuin. Het was de bedoeling om dat buiten te doen in het zonnetje maar het waaide zo hard dat we maar naar binnen zijn gegaan. Een grote vuilniszak werd over het aanrecht gelegd, de zakjes met zaadjes werden tevoorschijn gehaald en samen hebben we staan kliederen. Als kweekbakjes gebruik ik altijd de bakjes waarin de plantjes worden geleverd. Hele grote potten vul ik onderin met papier om ze verder met potgrond te vullen. Het scheelt zo snel al de helft aan potgrond.
Er staan nu dus bakjes met tomaten, courgette, erwten, sperzieboontje, sla en kruiden achter het raam. Het is nu wachten dat ze ontkiemen. En dat vind ik toch iedere keer weer spannend want hele groene vingers heb ik niet dus het is meer een kwestie van we zien wel en op goed geluk. We hebben de viooltjes ook nog in bakken gezet en die staan nu gezellig bij de voordeur.

Terwijl we zo binnen bezig waren in het zonnetje die op het raam stond, werd ik helemaal vrolijk. De zon heeft toch een magisch effect op mij.

dinsdag 2 april 2013

Ik baal, jij baalt, zij, baalt, wij balen.

Als het niet buiten kan, dan maar
de bloesem hier
Ik baal even van alles.
Ik baal dat het nog steeds koud is.
Ik baal dat het er naar uit ziet dat het mooie en warme lenteweer nog op zich laat wachten.
Ik baal dat ik niet lekker in de tuin met dochterlief kan rommelen en mijn moestuintje kan aanleggen.
Ik baal dat we niet lekker er een hele dag erop uit kunnen zonder verkleumd thuis te komen.
Ik baal dat ik nog steeds in mijn dikke wollen truien moet lopen.
Ik baal dat de verwarming nog steeds aan moet.
Ik baal dat winterkost nog steeds aantrekkelijker eten is dan een luchtige salade.

Kortom:
Ik wil zon en warmte.
Ik wil luchtige blouses, rokjes en jurkjes.
Ik wil de deuren naar de tuin openzetten.
Ik wil de tuin in en een poging doen om een moestuin aan te leggen.
Ik wil lange fietstochten maken met dochterlief langs de bollenvelden en boerderijen.
Ik wil naar het strand gaan en daarna ergens een ijsje eten.
Ik wil ontluikende bloemen zien, lammetjes die in de wei dartelen en knoppen in de bomen.  

Op een picknickkleed met een paar
lekkere hapjes naar de ondergaande
zon kijken.
Dus morgen gaan we maar beginnen met de kweekbakjes te vullen met zaadjes. Op die manier halen we de lente een beetje naar binnen en hebben we deze zomer een prachtige oogst van zelfgekweekte groente en fruit.
Ik ga morgen twee zakken met spullen naar de Kringloop brengen. Ik ga dan ook proberen om met niets de Kringloop uit te lopen. We hebben niks nodig. Het is juist de bedoeling dat het huis leger wordt.
Ik ga mijn kapotte magnetron wegbrengen naar het metaalverwerkbedrijf in het dorp. Kijken of ik daar nog een euro of zo voor kan krijgen.
We gaan koekjes of een taart bakken. Niets heerlijker dan de geur van kaneel en appels in huis.
’s Avonds gaan we dan onder een dekentje op de bank zitten en naar een aflevering van The Soprano’s kijken.

En dan bedenk ik maar dat elke dag weer een stapje dichterbij een zonovergoten, warme dag is.