Vanaf maandag ga ik 40 dagen leven en eten als een veganist. Ik ga namelijk vasten. Ik doe dit elk jaar en koppel het aan (Grieks) Orthodox Pasen. Het Orthodoxe geloof volgt een andere kalender als bijvoorbeeld het Protestantisme of het Katholicisme. Hierdoor wordt Pasen dit jaar een paar weken later gevierd namelijk van 3 tot en met 6 mei. Nu ben ik zelf niet zwaar gelovig. Ik geloof wel maar ik wil het niet aan een bepaalde leer hangen. Waarom ga ik dan toch vasten? Omdat ik het een prettig idee vind om minimaal één keer per jaar mijn lichaam een soort reiniging te geven, stil te staan bij wat ik heb en licht opportunistisch omdat ik hierdoor afval en mijn gewicht op peil houdt.
Ik doe dit inmiddels al drie jaar en het bevalt mij prima. Ik ben er mee begonnen toen ik na mijn zwangerschap enorm veel kilo’s aan was gekomen. De meeste vrouwen moeten de kilo’s verliezen na een zwangerschap. Ik woog echter nog minder na mijn bevalling dan voordat ik zwanger werd. Dat kwam omdat er in de 6e maand van mijn zwangerschap werd vastgesteld dat ik aan zwangerschapsdiabetes leed. Ik had toen een keuze of mijn dieet aanpassen en dan kijken of ik zonder insuline spuiten de waarden goed kan houden of mijn dieet niet aanpassen waardoor ik wel zou moeten spuiten. Ik besloot meteen om mijn dieet aan te passen met behulp van een diëtiste. Het was niet zo dat ik voorheen slecht at maar het dieet paste niet bij een diabetici. Ik werd dus op weg geholpen met wat wel en niet kon. Het kwam erop neer dat je erg moest opletten met koolhydraten en dat elke diabetici op bepaalde koolhydraten anders kon reageren. Ik hoefde maar naar een bord pasta te kijken of mijn bloedwaarden schoten naar onacceptabele hoogten. Door het aanpassen van mijn dieet kwam ik de laatste drie maanden geen kilo meer aan, sterker nog ik viel zelfs nog 3 kilo af. Tel daar dan nog het gewicht van de baby bij en het vruchtwater en dan is het logisch dat je na een bevalling ineens een stuk minder weegt.
De eerste paar maanden na de geboorte van dochterlief at ik gewoon normaal. En toen gebeurde er iets waardoor ik binnen een mum van tijd 10 kilo eraan at. Ik ging volledig los op alles wat zoet was en ik at ook grotere hoeveelheden. Doe dit een paar maanden en je bent zo een paar kilo rijker. Op een bepaald moment kon ik steeds minder kleding aan. Mijn garderobe beperkte zich nog tot een beperkt aantal stukken. Dat maakt het ’s ochtends makkelijk om iets aan te trekken maar ik heb toch liever iets meer keuze. Maar wat nog erger was, ik kreeg last van hartkloppingen. Ik werd daar heel erg onrustig van wat natuurlijk ervoor zorgde dat die hartkloppingen alleen maar erger werden. Op een nacht werd ik wakker met ontzettend pijn op mijn borst. Ik kon niet meer links of rechts draaien en ik kreeg moeilijk adem. Ik heb met moeite mijn man wakker kunnen krijgen die meteen de huisartsenpost heeft gebeld. Ik kon alleen maar denken: er is iets heel erg mis met mij en ooh nee mijn dochter is nog zo jong. Het is waar dat er op zo’n moment alleen maar de mensen die er toe doen door je hoofd flitsen. Ik was helemaal niet met mezelf bezig maar alleen maar met mijn dochter. Ik heb mijn man gesmeekt om bij haar te blijven en heel goed voor haar te zorgen, mocht ik mee naar het ziekenhuis moeten. Binnen no-time stond er een arts met een ambulance voor de deur. Ik werd onderzocht en ik bleek een maagontsteking te hebben. De doorstralende pijn kan lijken op een hartinfarct. Ik werd gesommeerd om het voorlopig rustig aan te doen, kreeg medicijnen en het advies mee om af te vallen. Nadien ben ik nog wel onderzocht door een cardioloog op mijn hartkloppingen en ik blijk een soort huppeltje te hebben in mijn hartslag. Mijn hart slaat soms een keer over. Dat hebben veel mensen, zelfs atleten, en daar is niets levensbedreigends aan. Toch is het geen prettig gevoel.
Ik ben van deze gebeurtenis heel erg geschrokken. Was ik dan zo dik? Nee, maar ik woog wel zo’n kleine 10-12 kilo te veel. Mijn man stelde dus een keer voor om te vasten. Misschien zou dat helpen om mijn overtallige gewicht te verliezen. Drie jaar geleden heb ik dat dus gedaan en de kilo’s vlogen eraf. Binnen 6 weken was ik 8 kilo kwijt. Dit werkte dus goed voor mij. Na die 6 weken heb ik nog een tijdje de halve week vegetarisch en de halve week als vleeseter geleefd. Inmiddels eet ik nog slechts 1-2 dagen per week vegetarisch of vegan. Ik houd zo mijn gewicht op peil.
Dit weekend ziet mijn boodschappenlijstje er dus ietsje anders uit want maandag begin ik dus weer aan 6 weken als een vegan te leven. Is het een radicaal dieet? Voor sommigen misschien wel maar ik voel me er na twee weken fysiek een stuk beter onder. Het is wel een kwestie van je goed verdiepen in dit eetpatroon want je moet wel alles binnen krijgen wat je nodig hebt. Ik heb dit gedaan door er veel over te lezen maar ook veel recepten te verzamelen. Ook slik ik multi-vitamines. En het zal je verbazen hoe divers en lekker je als een vegan nog kunt eten. De rest van het gezin doet maar deels mee. Ze eten grotendeels mee met het verschil dat ze een stukje vlees krijgen. En soms eet ik ook wel eens ergens een eiwitje in die 6 weken. Dat is geen drama.
Is het een pleidooi voor anderen om ook zo te gaan eten? Nee, iedereen moet een eetpatroon vinden dat bij hen past. Wel pleit ik ervoor om zo divers, biologisch, e-nummer vrij en naar de seizoenen te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten