Pagina's

dinsdag 29 januari 2013

Foutje, bedankt!

Gisteren logde ik in om op mijn account van creditcard 1 om te zien hoeveel aan saldo er nog openstond. Ik heb vorige week een groot bedrag gestort en dat was netjes verwerkt. Ook zag ik dat het hotel al de kaart had belast met de hotelkamer. Morgen ga ik namelijk voor twee dagen op zakenreis. Tot mijn verbazing zag ik dat er nog een ander bedrag als betaling stond. Verbaasd keek ik naar mijn schermpje. Dat bedrag had daar helemaal niet moeten staan. Dat bedrag had ten gunste moeten komen van creditcard 2. Ik had namelijk vorige week een automatische, periodieke betaling gemaakt binnen internetbankieren ten gunste van deze kaart. Blijkbaar had ik dus de verkeerde rekening opgegeven nl die van creditcard 1. Dit heeft wel tot resultaat dat als ik de kosten van de hotelrekening ervan aftrek dat er nog maar een klein bedrag openstaat. Dit betekent dus dat als mijn werkgever mijn declaratie snel uitbetaald, ik eind deze maand mijn creditcard 1 volledig heb afgelost. JOEPIE!!!!

Het is dan zelfs zo dat ik eind deze maand al mijn eerste extra bedrag kan gaan storten om creditcard 2 versneld af te lossen. Mijn “foutje” had dus deze keer geen negatieve gevolgen. Wel heb ik gisteren de fout snel hersteld door de periodieke betaling te annuleren. Na terugkomst van mijn reis zet ik de nieuwe periodiek betaling in internetbankieren zodat er automatisch een vast bedrag naar creditcard 2 ter aflossing gaat.

Vandaag heb ik ook mijn groente en fruittas voor deze week afgebeld. Er ligt nog genoeg in de ijskast dus waarom dan een tas afnemen. Manlief is niet zo’n groente-eter dus ik hoef niet te verwachten dat hij die twee dagen dat ik er ben eens lekker groente voor zichzelf zal klaarmaken. Dochterlief zal wel heel gemakkelijk erwtjes krijgen want dat vindt ze nu eenmaal het lekkerste en hij heeft geen zin in toestanden aan tafel als ik er niet ben.

Tja en dan morgen weer in het vliegtuig. Wederom stap ik met gemengde gevoelens het vliegtuig in. Ik blijf het toch een beetje eng vinden om te vliegen. Eenmaal daar heb ik woensdagmiddag en –avond voor mezelf. Dus ik wil de stad in om de geuren op te snuiven maar ook om een beetje te winkelen en iets te eten. Vrijdagavond ben ik dan weer terug. Ik zeg altijd maar dat ik er toch van moeten genieten ondanks dat ik geen fan ben van zakenreizen. Twee dagen lang ben ik toch van alle gemakken en luxe voorzien. Dat is ook wel weer fijn.


maandag 28 januari 2013

Opruimvirus & restyling-kriebels

 Ik heb de laatste paar weken last van een opruimvirus. Ik wil het huis “declutteren”. De laatste paar jaar hebben zich er in kastje en laatjes toch dingen opgestapeld of vergeten in een donker hoekje. Dit weekend ben ik de kast ingedoken waar ik mijn mappen van de administratie opberg. Ongelofelijk hoe lang ik bepaalde dingen bewaar. Gemiddeld moet je documenten 5 tot 7 jaar bewaren. Daarna kun je ze vernietigen. Met deze regel ben ik door de mappen heen gegaan. Ik heb inmiddels 5 mappen leeg kunnen maken. De rest van de mappen zijn het betere uitzoekwerk. Zo heb ik bijvoorbeeld 4 mappen voor de hypotheek. Ik denk dat ik dat terug kan brengen naar één map want er zitten ook veel onnodige brieven tussen. Zo heb ik nog een paar mappen die ik wil doorlopen waarvan ik weet dat er veel onnodig papierwerk in zit. Deze klus staat voor binnenkort gepland. Twee uurtjes op zolder leverde mij echter drie dozen vol met oud papier op. Binnenkort moet ik deze maar eens wegbrengen naar de papierbak.

De bedoeling is dat de zolder ooit een overzichtelijke opgeruimde ruimte wordt waar meerdere functies bij elkaar komen, zoiets als op de foto's. Zo wil ik een gedeelte inrichten als logeerkamer, een ander deel als studeerkamer en een hoekje voor de was. De spullen zijn voorhanden. Het is meer een kwestie dus van opruimen.

Heel langzaam zie ik dat er meer ruimte in het huis gaat ontstaan. De kleding in de ladekast in de slaapkamer is bijna leeg en heeft een nieuwe plek gevonden in de klerenkast of een andere, ruimere ladekast. Volgend weekend verwacht ik dat de ladekast in de slaapkamer uit elkaar kan halen. De ladekast gaat dan mee met het grof vuil want die kan geen tweede leven meer aan. Het hout is ook niet goed genoeg meer om te gebruiken voor planken.

Tijdens het opruimen in de kledingkamer (mini-kamertje waar klerenkast staat) kwam ik ook een paar mooi ingelijste affiches tegen waarvan er nu al een paar in de slaapkamer hangen. Deze wil ik volgende week tegen de muur in de slaapkamer hangen, samen met de anderen. Het wordt een soort collage muur van allerlei ingelijste affiches. Je ziet dat wel eens in tijdschriften zo’n hele muur. Ik vind dat altijd prachtig. De mogelijkheid lag binnen handbereik maar ik was er alleen nog niet opgekomen.

Een metamorfose in huis hoeft dus niet veel te kosten. Vaak kan het weghalen van een meubelstuk of het net ergens anders plaatsen in een kamer er heel anders uitlaten zien. Ook een likje verf kan een kamer al opfrissen.

Inspiratie doe ik vooral op bij Pinterest. Ik heb daar een tijdje geleden mijn eigen account aangemaakt en ik ben druk aan het pinnen geweest. Vaak ben ik verbaasd hoe inventief mensen zijn met dingen. Ik kan oprecht heel blij worden van al die mooie plaatjes. Heerlijk vind ik het om er door heen te klikken.

Toch vraag ik me af of dit opruimvirus te maken heeft met het consuminderen. Ik lees op meerdere sites dat mede-bloggers aan het opruimen zijn of waren. Zou het zijn dat ik minder waarde hecht aan dingen waardoor ik makkelijker dingen weg kan doen?

zondag 27 januari 2013

Geef tweedehands een kans & Uitslag Give Away

Geef tweedehands een kansje.

Onlangs kondigde ik aan dat ik zou laten zien dat tweedehands ook gewoon goede spullen kunnen zijn. Het eerste wat ik wil laten zien, is een mijn allereerste aankoop op Marktplaats. Wat vond ik dat ontzettend spannend. Marktplaats was toendertijd nog in opkomst. Via mijn collega had ik er vrij positieve verhalen over gehoord dus ik wilde dat wel eens uitproberen. Ik had een dressoir nodig waar ik de tv op kon zetten. De tv stond toen nog op een gammel tafeltje. Daarnaast wilde ik ook antiek servies dat ik van verschillende oudtante's had geërfd kwijt. Dat servies stond nu opgeslagen deels in dozen en deels in een servieskast. Na een paar dagen kwam ik dit op het spoor. Ik had geen idee wat voor bod ik moest doen. Ik geloof dat ik uiteindelijk na veel wikken en wegen rond EUR40 heb geboden. Een paar dagen later kreeg ik te horen dat de verkoper akkoord ging. Mijn man en ik konden een busje lenen dus we zijn richting Zeist gegaan om het op te halen. 

Eenmaal aangekomen kwamen me bij een prachtig huis aan waar we vriendelijk met koffie werden onthaald door een vrouw. Het dressoir bleek uit de erfenis van een tante te komen. Ze hadden alles laten taxeren en het dressoir was exact waard wat ik had geboden. Na de koffie hebben we de kast in het busje geladen. Er waren vier mensen voor nodig om het erin te krijgen want het was loeizwaar. Op zich is dat ook niet zo raar want het is massief hout. Met veel moeite hebben we het bij aankomst thuis op zijn plek kunnen zetten. Ik ging ontzettend door mijn rug. Het staat nu al een aantal jaren op zijn vaste plekje. Het dressoir heeft een zee van ruimte en ik ben er erg blij mee. Het was dus een goede, eerste kennismaking met Marktplaats.

Uitslag Give Away 

En dan nu de uitslag van de give-away. Dochterlief heeft de lotjes mogen trekken. Het was dus een hele uitdaging om het goed op de foto te krijgen want zij zag het als een leuk spelletje en wilde vooral heel hard weg rennen met het gewonnen lotje. De gewonnen lotjes zijn echter gered. Dus hier is de uitslag. De winnaars wordt gevraagd om een email te sturen naar geldofjeleven@gmail.com met hun adresgegevens. Ik zal het dan zo snel mogelijk toesturen.

Trekking voor Jan en Noortje boekje

Trekking voor Flow agenda

Winnaars:

Boekje Jan en Noortje:    Cisca

Flow Agenda:                 Ilse

Postcode Agenda:          Ellen (zij was de enige dus hiervoor geen lootjes)


vrijdag 25 januari 2013

My new best friend: Dexter

De laatste twee weken breng ik de avond door met mijn nieuwe vriend: Dexter. En nee mijn man en ik zijn nog steeds gelukkig met elkaar dus er is geen nieuwe liefde in mijn leven. Het gaat hierbij om Dexter de Robin Hood onder de seriemoordenaars die overuren draait in mijn dvd-speler.

Een tijdje geleden vertelde een vriendin helemaal lyrisch over een nieuwe serie die zij op dvd had ontdekt. Het verhaal is wat onwaarschijnlijk. Het gaat om een forensisch onderzoeker werkzaam bij politie die gespecialiseerd is in bloedonderzoek. Gaandeweg de eerste aflevering kom je er achter dat hij als 3-jarige door een politieagent is geadopteerd nadat hij op een crime-scene is gevonden. Als kind ontdekte hij dat hij een aandrang tot moorden heeft. Zijn pleegvader probeert dit in goede banen te leiden waardoor hij alleen mensen vermoord die slechte ofwel criminele dingen op hun geweten hebben. Naast deze aandrang tot moorden voelt Dexter dat hij ook buiten de samenleving staat omdat niemand dit zal begrijpen. Hij moet zichzelf forceren om normaal over te komen en een op het oog normaal leven te leiden. Ondanks alles komt hij sympathiek over en hoop je dat hij niet gepakt zal worden. Gaandeweg de serie ontdek je ook meer van zijn achtergrond. Kortom een serie naar mijn hart want ik houd wel een beetje van surrealistische series waar een broeiende spanning op de achtergrond is. Ik ben grote fan van Twin Peaks en Lost.

Toch heeft deze serie iets extra’s voor mij. Tijdens mijn studie rechten ontwikkelde een bizarre interesse voor alles wat met seriemoordenaars te maken had. Ik wilde begrijpen waarom iemand tot die daden komt. Ik heb vele boeken verslonden van biografieën tot aan psychologische analyses van het brein van een seriemoordenaar. Op een bepaald moment kon ik zelfs exact vertellen wat de “specialiteit” van bepaalde seriemoordenaars was, hoeveel slachtoffers hij had gemaakt en of hij wel of niet veroordeeld was. Begrijp me niet verkeerd, ik zou nooit maar dan ook nooit contact zoeken met zo’n iemand. Blijkbaar hebben seriemoordenaars namelijk wel een aanhang en werpen sommige vrouwen zich als een groupie op zo’n (vaak) man. Ook in die vrouwen heb ik mij verdiept. Ik vind het namelijk wel heel bijzonder dat je op toch een vrij verknipt persoon valt. Vaak zijn het toch vrouwen met een laag zelfvertrouwen of die denken dat ze hen nog kunnen “redden”. Vraag me af hoe je dat wilt doen, want de meesten zitten in een dodencel.

Op een gegeven moment werd mijn tijdelijke interesse mij te veel. De verhalen die ik had gelezen kwamen tot leven en achtervolgde mij in mijn dromen. Ik denk dat ik te veel gruwelijke details had gelezen waardoor ik het onbewust niet meer kon verwerken. Ik heb dat wel vaker dat dingen die mij dwars zitten in mijn dromen opdagen. Dat is meestal een veeg teken aan de wand dat ik er iets mee moet doen. Ik ben dus vrij abrupt gestopt met me nog verder te verdiepen in dit onderwerp. Ik kon het namelijk niet meer aan.

Ik ben altijd erg geïnteresseerd in de reden waarom iemand tot bepaalde daden komt. Ik vind het vooral interessant om te zien dat sommige mensen overstappen naar de onderwereld of de meer duistere kant van de maatschappij terwijl anderen die misschien onder de zelfde omstandigheden zijn opgegroeid of dezelfde genen dragen er nog niet over peinzen. Hier is ook veel onderzoek naar gedaan, vooral onder tweelingen en broers en zussen waarvan er minimaal eentje op het criminele pad is gekomen. Ik heb het hierover wel eens gehad met collega’s en vrienden. Velen begrijpen die interesse van mij niet. Ze redeneren heel simplistisch van iemand doet wat fout en moet voor de consequenties opdraaien en dan maakt het niet wat daar dan de reden voor is. Daar ben ik het ook wel mee eens maar toch ben ik benieuwd naar het waarom. Ooit ben ik in de trein aangesproken door een man die tegenover mij zat en zag wat ik las. Hij begreep niet waarom ik mij daar als jonge vrouw in wilde verdiepen. Ik heb me er maar uitgekletst door te zeggen dat het puur beroepsmatige interesse was. Hij keek me fronsend aan. Ik heb slechts één vriendin die mijn interesse deelt. Zij zou dolgraag criminologe of rechercheur zijn geworden. Ze werkt nu als juriste bij een bank. Iets heel anders dus.

Maar goed ik breng de komende weken door met Dexter totdat ik mijn interesse in de serie verlies. Tot nu toe zijn er genoeg prikkels om te blijven kijken.

Overigens koop ik mijn dvd’s vaak tweedehands om ze vervolgens nadat ik ze heb gekeken weer te verkopen. Als ik eenmaal een serie heb gezien dan hoeft het voor mij geen tweede keer meer. Zo kijk ik toch op een voordelige manier naar series of films.

donderdag 24 januari 2013

Een pijnplek in mijn leven

Het lijkt wel of de laatste paar maanden er een soort goed virus rondgaat in consuminder blogland, namelijk het zwangerschapsvirus. Het brengt bij mij veel herinneringen naar boven aan mijn zwangerschappen.

Zwangerschappen en ik zijn op een of andere manier geen goede combinatie. Althans mijn zwangerschappen waren allemaal problematisch. Ik ben in totaal 5 keer zwanger geweest. De vierde zwangerschap heeft geresulteerd in mijn prachtige dochter. De andere zwangerschappen eindigden allemaal in een miskraam. Vooral de eerste en de laatste miskraam hebben er ontzettend in gehaakt. De eerste keer omdat ik het totaal niet verwachtte en er dus ook geen rekening mee hield. De laatste zwangerschap omdat ik zo graag nog een zwangerschap wilde meemaken, ik wist dat dit mijn laatste kans zou zijn en ik een tweeling heb verloren. Ik had altijd graag meer dan één kindje willen hebben maar helaas heeft het lot anders beslist. Artsen hebben mij afgeraden om nog aan een eventuele zwangerschap te beginnen. Daarnaast vind ik het nu ook te risicovol gezien mijn leeftijd. Ik laat dan het emotionele aspect buiten beschouwing want ik wil niet nog een keer het verdriet van een miskraam meemaken. Was ik overigens jonger geweest dan had ik nog wel een keer geprobeerd ondanks alles.

Door mijn (miskraam)verleden kon ik moeilijk genieten van de zwangerschap van mijn lieve kleine meisje. Bij alles wat ik voelde, rende ik naar het toilet om daar vervolgens er achter te komen dat er niets aan de hand was. Dat was ook de reden waarom ik al in een heel vroeg stadium een echo kreeg. Met zeven weken mocht ik al een echo ondergaan. Ik ging helemaal verdwaasd en verdoofd naar huis toen ik te horen kreeg dat het vruchtje goed was. Bij de andere zwangerschappen was het namelijk altijd mis gegaan rond 7 weken.

Ook de zwangerschap van mijn dochter was niet zonder complicaties. Op 19 weken kreeg ik een lichte bloeding. Ik dacht dat ik helemaal gek werd toen ik bloed zag. De verloskundige kwam meteen en gelukkig hoorde ik toen een hartslagje. Het gebeurde in het weekend en de maandag erna had ik weer een afspraak bij haar. Ik ben die dag thuisgebleven. Mijn leven bestond die twee dagen tot aan de afspraak alleen maar uit “gaat alles goed met de baby”. De opluchting was groot toen ik binnen een kort tijdbestek weer het hartslagje hoorde. Een week later kreeg ik een 20 weken echo. Ooh wat waren wij blij toen we hoorden dat het een meisje werd. Heel langzaam durfde ik weer te gaan hopen.

Een paar weken later klaagde ik over vermoeidheid. De energiegolf die de meeste zwangeren hebben, heb ik nooit gehad. Ik was standaard moe en kwam amper de werkdag door. Meestal lag ik ’s avonds om 20.00 uur al op de bank te slapen. Zelfs halve dagen bod geen oplossing. Kortom er moest bloed worden geprikt. Dat toonde dat ik zwangerschapsdiabetes had. Binnen een paar dagen moest ik een rondgang doen langs de gynaecoloog en de diëtiste. Op mijn vraag aan de gynaecoloog wat eventuele gevolgen voor de baby waren, werd gezegd: “tja er is een klein percentage dat dood geboren wordt”. Weg was de rust. Nu focuste ik me op elk schopje en op iedere afspraak waar ik weer even de baby op de echo kon zien. Ik hield me strak aan mijn dieet want ik wilde een zo’n stabiel mogelijke suikerwaarde. Zo strak zelfs dat ik wel dikker werd maar geen kilo meer aankwam.

Uiteindelijk kreeg ik de laatste twee maanden een schat van een gynaecoloog die nog maar een jaar voor zijn pensioen zat. Hij was de ontspannenheid zelve en gaf me weer een beetje het vertrouwen terug. Hij voorspelde ook dat mijn dochter eerder geboren zou worden en dus niet gehaald zou hoeven worden. Ze was namelijk al op 36 weken ver ingedaald. Uiteindelijk is ze geboren na een zwangerschap van 37 weken en 1 dag na een (achteraf gezien) hele fijne bevalling. Ik heb de eerste paar dagen na mijn zwangerschap in ongeloof doorgebracht omdat ik het bijna niet kon geloven dat dat kleine hoopje mens van mij was. Ik kon bijna niet omgaan met alle liefde die ik voorhaar voelde. Het was voor mij en mijn man een overweldigend gevoel.

Zwanger zijn, vind ik ondanks alles de meest bijzondere ervaring in mijn leven. Ik kan ook oprecht blij zijn als ik hoor dat iemand zwanger is en ik leef aan de zijlijn erg mee omdat ik weet hoe speciaal het is.  

Mijn dochter is echt mijn wonder. Elke dag geniet ik van haar. Soms als ze aan het spelen is, kijk ik naar haar en dan voel ik me zo trots. Ik ben zo blij dat ik ondanks alle teleurstellingen door heb gezet want ze is alles voor mij.

woensdag 23 januari 2013

Give Away: Twee agenda's en kinderboekje

Ik wilde dit al eerder doen maar iedere keer vergeet ik dan weer de foto's te uploaden. Maar de foto's zijn op de computer gezet dus ik kan nu eindelijk mijn give-away doen.


Ik heb twee agenda's die ik dubbel heb. De eerste agenda is van de Postcode Loterij en zit vol met kortingsbonnen. Er zitten ook kortingsbonnen voor gratis uitjes zoals een boottocht onder begeleiding van een gids door een natuurgebied met een fluisterboot. Het lijkt mij erg leuk om te doen alleen durf ik dat nog niet met dochterlief. Ik zie haar zo uit het bootje klimmen als ze er genoeg van heeft. Dan is zo'n tocht nog een hele lange zit met een dwarse peuter.

De Postcode Loterij agenda en de kerstzegels agenda.
De andere agenda kreeg je vorig jaar bij de kerstpostzegels. Zelf koop ik hooguit één velletje postzegels en dat is toereikend voor de kaarten die wij versturen. Alleen besloot de winkelier de agenda's al weg te geven bij één velletje. Mijn moeder kwam ook nog met deze agenda aanzetten dus ook deze heb ik twee keer.


Het laatste is een kinderboekje. Het is geschreven door Marianne Busser en Ron Schröder en heet "Stempelneuzen en een beetje ruzie!". Het boekje gaat over de avonturen van de tweeling Jan en Noortje die soms een beetje lief en soms een beetje stout zijn. Mijn dochter is helemaal weg van Jan en Noortje maar ze heeft het boekje dubbel. Dus ik zou er graag een ander kindje blij mee willen maken.

Lief boekje van Jan en Noortje.
Hoe werkt het? Zet onder dit berichtje een reactie en geef aan waarvoor je in aanmerking wil komen. Zondag 27 januari worden de cadeautjes onder de belangstellenden verloot.



dinsdag 22 januari 2013

Ogen die branden

Vandaag mochten dochterlief en ik naar de huisarts. Zij heeft als sinds haar 2e jaar last van obstipatie. Ik heb al 2 jaar last van brandende ogen. Voor beide "problemen" zijn we al eens naar de huisarts geweest. Dochterlief heeft inmiddels al een paar maanden zakjes met poeder die door haar drinken gaan. Sindsdien gaat het goed met haar. Op aanraden van de huisarts stoppen of verminderen we soms en dan gaat het steevast meteen mis. Het arme kind ligt dan dubbel van de pijn, haar eetlust vermindert en het is eigenlijk een zielig ziek vogeltje met buikkrampen totdat ze weer van alles is verlost. Stoppen is dus (nog) geen optie. Dus ze zal voorlopig nog een zakje poeder per dag door haar appelsap krijgen. Hopelijk komt er snel verandering in. Aan haar eetpatroon ligt het niet. Dochterlief drinkt goed en krijgt gevarieerde en vezelrijke maaltijden voorgeschoteld. Het zal wel erfelijk bepaald zijn want oma (mijn moeder) en mijn man hebben er ook last van.

Helaas zijn mijn ogen een ander verhaal. Mijn ogen begonnen ongeveer twee jaar geleden op te spellen. Aan het einde van een werkdag branden mijn ogen mijn hoofd uit. In het donker naar huis rijden, is ronduit vervelend met de tegenlichten van de auto's aan de andere kant van de weg. Overdag zet ik vaak mijn zonnebril op om reflectie te verminderen. Fel licht is dus ook lastig. Twee jaar geleden klopte ik dus bij de huisarts aan om over mijn klachten te praten. Ik kreeg druppeltjes nadat de diagnose was gesteld dat ik last had van droge ogen. Oorzaak kan de droge kantoorlucht zijn en veelvuldig gebruik van het beeldscherm. Ik liet mij ook een leesbril aanmeten. In het begin hielp dit allemaal prima en leek ik van mijn klachten verlost te zijn.

Helaas zijn de laatste paar maanden mijn klachten zo verergerd dat ik vaak vooral na een werkdag 's avonds amper uit mijn ogen kan kijken. Ik kan dan geen boek meer lezen of achter de computer zitten. Dat geeft dus een beperking aan mijn leven. Bepaalde dingen moet ik dus om mijn werkdagen heen gaan plannen.
Ik heb nu dus een verwijzing naar de oogarts op mijn zak. Ik heb meteen gebeld voor een afspraak en ik kan over twee weken al terecht. Ik hoop dat het meevalt. Mijn moeder heeft namelijk glaucoom. Haar klachten begonnen ook zo. Inmiddels is zij aan één oog blind. Dat wil ik dus echt niet maar ik  verwacht niet dat ik dat heb. Ik ben benieuwd wat de oogarts over twee weken te zeggen heeft.

Het lijkt wel of iedereen in de familie een abonnement op de oogarts heeft. Mijn moeder en man lopen al jaren bij de oogarts. Blijkbaar is het nu mijn beurt.

maandag 21 januari 2013

Sneeuwkleding

Buiten zie ik veel kinderen in sneeuwkleding lopen. Vaak hebben ze warme snowboots aan de voeten en dragen ze een sneeuwpak. Dochterlief heeft dit allemaal niet. Als ze naar buiten gaat dan doen we een maillot of legging onder haar (spijker)broek en eenmaal weer binnen dan doen we deze snel weer uit om ze te verruilen voor droge warme kleding. Dat vindt ze overigens prima want de laatste tijd lijken broeken uit den boze. Jurkjes en rokjes zijn haar leven. Dat begint al bij het opstaan. Ze vertelt dan meteen dat ze een jurk aan wil. Als ik dan toch in mijn hoofd haal om haar een broek aantrek, dan is het huilen. Leg ik de broek de avond vantevoren klaar dan is deze miracleus verdwenen. Madam verstopt deze namelijk dan. Vaak vind ik de broek dan terug als ik de was ga doen want dan ligt het ver onder in de wasmand. Slimme tante.


Maar om op de sneeuwkleding terug te komen. Als ik andere kinderen zo lekker warm aangekleed zie dan voel ik me toch wel een beetje schuldig. Waarom heb ik daar dan niet eerder aan gedacht? Tweedehands kun je waarschijnlijk best zo'n pak voor een zacht prijsje kopen. Mijn buurvrouw heeft gisterenavond er nog snel eentje gekocht op MP voor haar zoontje. Alleen ik vind het nu te laat om daar nog naar te kijken. Als ik nu nog een pak zou kopen dan heeft ze deze hooguit nog een paar keer aan. Hoogstwaarschijnlijk is deze volgend jaar te klein. Ik vind dat dan niet nodig om dit nu nog te kopen. Bovendien vraagt dochterlief binnen een half uur al of we niet binnen kunnen spelen. Buitenspelen vindt ze heerlijk maar niet in de sneeuw. Zij wil veel liever in de weer met schepjes en gieters om dan moddersoep te maken. Ze vraagt nu al wanneer ze dat weer kan doen. 

Toch overweeg ik om voor de komende winter wel een sneeuwpak te kopen. Ze gaat dan namelijk naar school. Ze zal dan waarschijnlijk meer buiten spelen in de pauzes en er zijn minder mogelijkheden om om te kleden. Hoe doen jullie dat met de kinderen? Sneeuwpak of gewoon legging of maillot onder de broek?

zondag 20 januari 2013

Updeetje: een meevaller


Deze week schreef ik hier dat de buffer aangesproken moest worden omdat de eettafelstoelen moeten worden vervangen. Ik verwachtte dat ik ongeveer EUR150 voor 6 stoelen kwijt zou zijn. Als zoekende op Marktplaats had ik ook een aantal advertenties bewaard waar ik nog geen bod had gedaan maar die ik wel als mogelijke optie in mijn achterhoofd wilde houden. Op woensdagavond vertelde mijn man dat hij bepaalde stoelen toch wel erg leuk vond. Hij stelde voor om een bod te plaatsen van EUR50. De volgende dag kreeg ik een reactie van de koper. Hij ging akkoord. Ik ga ze volgende week halen. Ik ben helemaal blij. Ik ben niet alleen ver onder mijn budget gebleven maar ik vind de stoelen ook echt leuk. Het zijn vier Vintage stoelen van de Amsterdamse school. Ze lijken een klein beetje op de stoel van de foto, alleen zijn ze iets sierlijker. Het is niet helemaal de kleur die ik wilde hebben maar dat valt op te lossen met wat beits. Alleen zal dat beitsen even moeten wachten totdat het wat warmer wordt. Om dat nu in de vrieskou te staan daar voel ik niet veel voor. Binnen wil ik de troep niet hebben van het opschuren. Laat staan de lucht van de beits. Ooh en het meeste positieve is dat ik waarschijnlijk de stoelen kan betalen van mijn maandelijkse inkomsten. Dat is ook prettig. 

Vrijdag kreeg ik ook een brief van DUO. Mijn studiefinanciering is volledig afgelost. Dat wist ik al maar het is leuk om het op papier te zien staan. Het gaf me een ontzettend blij gevoel. Ik ga het bedrag dat ik hiervoor elke maand betaalde nu gebruiken om extra af te lossen op creditcard 2. 

Volgende week ga ik ook een grote aflossing doen op creditcard 1. Hiervoor ga ik wel mijn buffer aanspreken. Ik vind het jammer dat het geld daar maar staat te staan. Ik wil alles boven de EUR500 gebruiken voor het aflossen. Zo heb ik dan toch nog wat geld achter de hand mocht iets het begeven in huis. Ik wil namelijk niet lenen om bijvoorbeeld een wasmachine te vervangen. Als er geen onverwachte tegenvallers zijn, dan zou ik van creditcard 1 eind februari verlost zijn. En dat is een heel prettig vooruitzicht. 

Ik heb dan nog steeds twee leningen. Dat zijn dan ook meteen de grootste.  Toch gaat daar dan vanaf maart ook extra op afgelost worden dus langzaam zullen deze ook slinken. Ik ben er nog lang niet maar wat zal het een bevrijdend gevoel geven als er niks meer aan schulden openstaat. 

vrijdag 18 januari 2013

De ellende die schulden kunnen veroorzaken.

Gisterenavond was er een uitzending van Zembla over de incasso-industrie. Het was een interessante aflevering die je hier kunt terugkijken. Uit een rapport van de Nationale Ombudsman komt naar voren dat de overheid de grootste schuldeiser is. Zij hanteren zulke incasso-methodes dat mensen nog dieper in de financiële problemen komen doordat zij ver onder het bestaansminimum komen. Voornaamste probleem was dat er geen centraal overzicht bestaat van de schulden die een schuldenaar heeft. Particuliere en publieke schulden worden op een verschillende manier geind. Bij particuliere schulden houdt het incassobureau nog het overzicht en probeert op basis hiervan een betalingsregeling met de schuldenaar te treffen. Overheidsorganen werken echter niet samen. Dus als je meerdere schulden hebt uitstaan bij de overheid of je hebt een combinatie van een particuliere en publieke schuld, dan is het niet onwaarschijnlijk dat je nog verder in de financiële problemen kunt doordat de verschillende aflossingsbedragen te hoog zijn waardoor je niet meer in je basisbehoeften kunt voorzien.

Ik vond het heel schrijnend toen een medewerker van het Waterschap vertelde dat de schuldenaren het voornamelijk aan zichzelf te wijten hebben. Als ze altijd aan hun betalingsverplichtingen hadden voldaan volgens hem dan waren ze nooit in deze situatie beland. Tot een bepaalde hoogte heeft deze man misschien wel gelijk maar er zijn ook veel mensen die buiten hun schuld om in de financiële problemen komen zoals bijvoorbeeld door scheiding, baanverlies of ziekte. Vooral het Waterschap hanteert als proef een hele agressieve manier om schulden te innen. Zij verifiëren in een tijdbestek van 3 maanden 2x per maand wat het saldo is op de bankrekening van de schuldenaar. Als er voldoende ruimte is, dan incasseren zij een maandbedrag. Hierbij wordt dus niet rekening gehouden of dit maandbedrag door de schuldenaar moet worden gebruikt in het voorzien van basisbehoeften of het betalen van andere schulden.

Ik heb met groeiende verbazing geluisterd. De oplossing lijkt zo eenvouding. Zet een nieuwe organisatie op die gaat bemiddelen tussen de verschillende schuldeisers en de schuldenaar. Wellicht zouden de bestaande incassobureau's hierin een rol kunnen vervullen als zij ook de schulden van de overheid gaan incasseren.

Ik had veel bewondering voor de mensen die op tv hun verhaal wilde vertellen. Je stelt je kwetsbaar op. Het praten over schulden is toch een taboe. Veel mensen, inclusief ik, schamen ze ervoor dat het ooit zo ver is gekomen. Schulden brengen veel verdriet en onzekerheid met zich mee. Ikzelf ben bijvoorbeeld ontzettend bang om mijn baan te verliezen voordat ik mijn schulden heb afgelost. Als dat zou gebeuren, zou het niet onwaarschijnlijk zijn dat ook ik een hele moeilijke en vervelende situatie zou belanden. Ik kan van die gedachte 's nachts uren wakker liggen. Ik hoop nooit in deze situatie te komen maar door snel af te lossen, probeer ik de potentiële problemen wel zo klein mogelijk te maken.

Ook betaal ik elke maand eerst altijd mijn rekeningen. Als er een onverwachtse rekening komt, dan wordt ook deze meteen betaald. Het bedrag dat overblijft, is voor de boodschappen en een extra aflossing. Ik wil gaan proberen om elke maand mijn voorlopige teruggave volledig te gaan gebruiken voor aflossen. Hierdoor zou ik dan nog sneller kunnen aflossen waardoor ik medio 2014 van alle ellende verlost zou zijn. Dat is op zich best te overzien. Ik kwam tot deze beslissing omdat ik tot het inzicht kwam dat ik met wat toezeggingen ik dit bedrag best wel kan missen.

Ook kreeg ik deze week te horen dat mijn werkgever dit jaar geen loonsverhoging aan de medewerkers zal geven. Ik had dit al deels verwacht dus het was niet een grote verrassing. Ik verwacht dit jaar ook geen bonus te krijgen. Mijn werkgever heeft de mogelijkheid om hiervan af te zien. Ik verwacht dat hij dit dus dit jaar ook zal doen. Mijn bonus was elk jaar rond de EUR2000. Ik had dit graag willen gebruiken voor het aflossen. Ik zal het nu anders moeten doen. Hopelijk krijg ik een belastingteruggave dit jaar. De 13e maand en vakantiegeld krijg ik maandelijks uitgekeerd. Dit bedrag gebruik ik al als extra aflossing.

Zaak is toch om zo snel mogelijk van alle schulden af te zijn om in de toekomst een reserve achter de hand om eventuele vervelende en onverwachtse situatie op te kunnen vangen. Alleen wat is een redelijke reserve?


donderdag 17 januari 2013

Zucht de buffer wordt aangesproken

Het was een kwestie van tijd voordat er iets in huis kapot zou gaan en dus vervangen moet worden. Dat is ook logisch als de meeste spulletjes in huis meer dan 10 tot 15 jaar oud zijn. De eettafelstoelen zijn het eerste die het langzaam opgeven. In de zomer waren de eerste sporen van verval al aanwezig. De drager onder de stoelpoten brak af. Een poging om de boel met houtlijm bij elkaar te houden, mislukte hopeloos. Nog geen dag later lag de houten drager op de grond. We zitten nu op de twee stevigste stoelen voor zover ze het label stevig nog mogen hebben. We moeten dus op zoek naar nieuwe schoenen. Om de “nieuwe” stoelen te betalen, ga ik het buffertje van €1000 aanspreken die ik dankzij de gulle gift van mijn moeder sinds december heb.

Ik heb een budget in mijn hoofd van €150 voor 6 stoelen. Dat leek me een net bedrag voor 6 tweedehands stoelen. Zelfs 4 stoelen is goed. Enthousiast begon ik op Marktplaats te zoeken binnen een straal van 75 kilometer. Eigenlijk wil ik maar maximaal 50 kilometer rijden voor een stel stoelen. Nu heb ik een bepaald type stoel in gedachte. En wat blijkt? Laat die stoelen het nu enorm goed doen. Binnen een mum van tijd word ik iedere keer overboden en wordt mijn budget overschreden. De huidige stoelen houden nog wel even eventjes dus ik laat me niet opjagen. Ooit moeten toch mijn droomstoelen op Marktplaats worden aangeboden voor de prijs die ik in gedachte had. Het zal een kwestie van geduld zijn. Ik heb namelijk een soortgelijke ervaring met de aankoop van het bed van mijn dochter. Haar bed heb ik uiteindelijk kunnen kopen door direct contact op te nemen met de koper nadat de advertentie er nog niet een uur op stond. Kwestie van op het juiste moment en een beetje geluk. Hopelijk gaat het met de stoelen niet heel veel anders.

Toch vind ik het jammer dat ik mijn buffer moet aanspreken. Ik speel namelijk met de gedachte om mijn buffer te gaan gebruiken om mijn creditcard volledig af te lossen. In december heb ik mijn buffertje namelijk tot €1250 kunnen laten groeien door de verkopen op Marktplaats en bol.com. Als ik mijn creditcard (card 1) zou aflossen dan zou ik toch nog een bescheiden buffertje hebben. De bedoeling is om deze per maand te laten groeien met de opbrengst van verkopen, een vast spaarbedrag en andere voordeeltjes. Ik wil een buffer hebben van minimaal €500. Dat is hopelijk net voldoende om een huishoudelijk apparaat te vervangen.

Ik merk deze maand dat ik het moeilijk vind om in de aflossingsstemming te blijven. Het is niet dat ik in mijn oude bestedingspatroon ben gevallen. December en januari zijn  alleen erg dure maanden. Veel jaarrekeningen vallen eind december op de deurmat en moeten worden betaald. Dat is ten koste gegaan van het bedrag dat ik per maand extra aflos. Het is de bedoeling dat ik ooit maandelijks een bedrag opzij ga zetten om dit op te kunnen vangen. Alleen wil ik nu elke euro gebruiken voor aflossen dus reserveer ik nog niet. Ik vind het belangrijker om eerder van de schulden af te zijn dan nu reserves aan te houden. Zo worstel ik verder….. soms lijkt het allemaal nog zo ontzettend ver weg.

woensdag 16 januari 2013

Familieperikelen

Schoonfamile. Over schoonfamilies valt veel te zeggen. Sommigen hebben een goede band met hun schoonfamilie maar vaker hoor je de familiedrama's. Ik denk dat over schoonfamilies vele boeken kunnen worden geschreven en met al die verhalen zelfs de grootste bibliotheek niet voldoende zou zijn om al deze boeken een plaatsje te geven. Mening psychiater zal er een goede boterham aan verdienen terwijl hij alle verhalen aanhoort van zijn patiënten op de sofa. 

Ik heb geen innige band met mijn schoonfamilie. Ik denk dat ik het hiermee nog mild uitdruk. Ik word te min gevonden om een plaatsje in de familie in te nemen. Ik ben beneden hun stand. Hierover heb ik al eens eerder een blogje geschreven. Ik vond dat in het begin erg. Ik had vroeger namelijk altijd het romantische beeld voor ogen dat mijn familie en de schoonfamilie met zijn allen gemoedelijk aan de kersttafel zouden zitten en dat het een gezellige boel zou zijn. Dat beeld is inmiddels helemaal bijgesteld. Het beste aan mijn schoonfamilie is namelijk dat ze in het buitenland wonen en dan ook nog eens op zo'n afstand dat je niet even een weekend naar elkaar toe kunt gaan. Het andere postieve is dat mijn schoonmoeder goed kan koken. Daar valt dan ook alles mee te zeggen.

Na de geboorte van dochterlief dacht ik even dat er een kentering in de relatie tussen hen en mij was. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat sindsdien de relatie met mijn schoonouders ook beter is. Het is nu veranderd in elkaar "gedogen". Het woord accepteren durf ik niet te gebruiken.
In september ben ik zelfs met mijn schoonouders uit eten geweest terwijl ik daar alleen op zakenreis was. Het was een bijzondere ervaring en ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het is alleen jammer dat we moeilijk met elkaar kunnen communiceren want ik spreek maar heel beperkt hun taal ook al begrijp ik dan weer wel veel van wat er wordt gezegd. Wellicht dat de taabarriere ook het struikelblok is om de relatie te verbeteren. Ik heb twee pogingen gedaan om de taal te leren maar iedere keer haakte ik af na 1 of 2 jaar. Op een of andere manier ligt de taal mij niet terwijl ik wel een taalknobbel heb. Misschien komt het wel door de ervaringen die ik met mijn schoonfamilie heb waardoor ik de taal onbewust niet wil leren. De andere reden is dat mijn man tweetalig is en ook vloeiend is in het Engels. Kortom het zal nooit iets worden met die taal.

Nu is er ook nog een schoonzus. Van gedogen is tussen ons helemaal geen sprake. We liggen elkaar niet en ik denk ook niet dat het ooit wat tussen ons zal worden. Ook heeft zij mij op een zodanige manier gekwetst met haar woorden dat ik dit moeilijk kan vergeten, laat staan vergeven. Nu kan ik het nog wel opbrengen  om op de sporadische momenten dat we met elkaar te maken hebben aardig te zijn. Zij doet echter geen enkele moeite.

Toch leek er een beetje hoop te komen in een verbetering van deze relatie toen zij in september beviel van haar dochtertje. Voor het eerst hadden we een leuk gesprek aan de telefoon. Kinderen bindt op een of andere manier toch. Om haar te helpen, heb ik zelfs een doos met kleertjes van mijn dochter naar haar toegestuurd samen met twee kadootjes. Dit waren de mooiere kleertjes van mijn dochter. Alleen nadat ik de doos had verstuurd hoorde ik maar niks. Uiteindelijk heeft mijn man gebeld en toen bleek de doos al lang aangekomen te zijn. Met moeite kwam er een dankjewel uit. Ik vond het zo ondankbaar. Wij bellen wel altijd om te bedanken als we iets van haar ontvangen.

Over twee weken moet ik weer daar naar toe voor zakenreis. Mijn man stelde voor dat ik zijn ouders bij zijn zus zou ontmoeten zodat ik een kadootje aan de baby zou kunnen geven maar ook dat zij zou kunnen helpen om de taalbarriere een beetje te overbruggen. Het antwoord van mijn schoonzus kwam hierop neer dat we de 25e dan maar moesten bellen en dan zou ze kijken wat ze kon doen. We moesten vooral niet op de 24e of de 26e bellen. Nee alleen de 25e kon dat. Toen ik dat hoorde, heb ik tegen mijn man gezegd dat ik dus niet meer naar haar toe ga. Ik heb er genoeg van. Het is graag of niet. In dat geval dus niet. Ik ga dus in de paar vrije uurtjes die ik heb het centrum  in winkelen en een beetje de toerist spelen. Later op de avond wil ik dan zijn ouders wel ontmoeten om iets te drinken. 

Een vriend van ons heeft inmiddels ook gehoord dat ik er over twee weken ben. Hij stelde heel enthousiast voor dat hij en zijn vrouw graag met mij iets wilden gaan drinken of eten. Hoe anders kan het toch zijn. 

Toch knaagt het aan mij. Ik zoek niet de goedkeuring van mijn schoonfamilie. Ik vind dat ze mij moeten accepteren voor wie ik ben. Ik vind het alleen jammer dat het zo anders is gelopen.

dinsdag 15 januari 2013

Goedkoop maar gezond eten

Door alle sneeuwval kon ik vandaag niet op werk komen. Gisteren had ik al voorzichtig tegen mijn collega's gezegd dat als alle voorspellingen zouden uitkomen, ik waarschijnlijk een dagje thuis zou blijven. Toen ik vanochtend wakker werd, keek ik uit het raam en de straat was bedolven onder een mooie, witte sneeuwdeken. Het heeft toch iets heel rustgevends en idyllisch zolang je niet op pad moet. Na me snel aan te hebben gekleed, ging ik naar beneden om naar het nieuws op tv te kijken. Ooh wat was ik ontzettend blij dat ik de flexibiliteit heb om thuis te kunnen werken. Ondertussen had ik ook van een aantal collega's een mailtje gehad waarbij mij werd aangeraden om vooral lekker thuis te blijven want het was op de wegen geen doorkomen aan.  Dus ik heb vanochtend de laptop opgestart en ik heb een paar uur zitten werken aan een beleidsstuk. Ik verbaas me er iedere keer weer over hoe productief ik ben als ik thuis werk. Ik doe in een paar uurtjes meer dan ik op kantoor op een hele dag doe. Ik zou best standaard een dag thuis willen werken. Het scheelt reistijd, ik ben productiever en ik kan ook genieten van de dingen die thuis. Zo heb ik vanmiddag heerlijk een broodje met dochterlief  zitten eten en heb ik haar vanochtend uit bed gehaald en samen ontbeten.

Ook heb ik vanmiddag boodschappen gedaan. Er was niet veel meer in huis. Althans er was nog net genoeg om vanavond te eten maar er was verder niets meer in huis voor de lunch. Het was heerlijk rustig in de winkel dus ik vloog met mijn karretjes langs de rekken en ik stond dus vrij snel bij de kassa. Al wachtend kan ik het dan niet laten om te kijken naar de inhoud van de andere karretjes. Iedere keer verbaas ik me weer over de inhoud daarvan. Het is namelijk heel vaak snacks, snoep, frisdrank en kant en klaar zakjes. Als ik dan kijk naar eten waar echt voedingswaarde inzit en waar je een gezonde maaltijd van kan bereiden dan is dat vaak beperkt tot een paar producten. Vaak kun je er niet meer dan 1-2 dagen van eten. Van de snacks en frisdrank kun je wel een week vooruit. In mijn geval kan ik daar dan wel een paar maanden mee vooruit want ik haal dat niet uit in huis zelfs niet voor visite. De visite krijgt eigengemaakte hapjes voorgeschoteld. Meestal vinden ze dat nog leuker ook.

Wat is dat toch met mensen dat ze steeds vaker op gemak terug vallen als het op eten aankomt? Wat is het toch waarom mensen niet meer tijd willen investeren in het bereiden van een gezonde, goede maaltijd? Ik krijg vaak te horen dat ze daar helemaal geen tijd voor hebben. Hoe kun je daar geen tijd voor hebben als je vervolgens wel uren achter de computer of tv kunt zitten? Het is dus maar waar je je prioriteit legt. Overigens hoeft een gezonde maaltijd niet veel tijd te kosten. Een roerbakmaaltijd met verse groente of een pasta van eigengemaakte saus heb je binnen een kwartier tot een half uur op tafel. Een oer-Hollandse pot van aardappels, groente en vlees kost ook echt niet veel bereidtijd. Alleen willen de meeste mensen niet de moeite nemen om de groente of vlees zelf te snijden, of om die gehaktbal zelf te rollen en kiezen ze voor de voorgesneden groente en de voorgekruide gehaktbal of schnitzel. Weten mensen dat voorgesneden groenten in een chloorbadje worden gewassen zodat ze er mooi uit blijven zien in de winkel? Ruik maar eens als je een keer zo'n zakje openmaakt, het ruikt een beetje vreemd. Weten mensen dat al die kruiden in de gehaktbal vol met allerlei toevoegingsmiddelen zitten?

In eerste instantie lijkt het misschien veel werk om alles zelf te maken. Je kunt echter ook zelf gesneden groente in zakjes vriezen. Je hebt dan een voorraadje liggen en je kunt dan precies pakken wat je nodig hebt.
Je kunt door zelf groente voor te snijden ook zelf bepalen wat je in je pastasaus of je roerbakschotel doet. Misschien vind je die paprika of die kool in die zakjes wel helemaal niet lekker maar heb je veel liever prei, wortel of paksoi. Zelf maken en dus zelf kiezen: het opent zo veel mogelijkheden tot variatie en je kunt het helemaal naar jouw smaak zetten.
Ook vlees zelf kruiden is niet moeilijk. Leg een goede basisvoorraad aan kruiden aan die jij lekker vindt en ga daar mee experimenteren in de keuken. Wedden dat je na verloop van tijd de lekkerste zelfgemaakte gehaktbal op tafel zet. En dan laat ik de zelfgemaakte taart en koekjes maar even buiten beschouwing. Als je ergens wilt beginnen, zou ik het doen bij de dagelijkse maaltijd.

Zo denk ik dus vaak als ik de inhoud van de verschillende winkelkarretjes aanschouw. Op werk heb ik hierover wel eens discussies. Ze vinden dat ik ver ga in het zelf maken. Sommigen noemen mij zelfs alternatief hierin. Ik vind mezelf niet extreem. Ik koop ook echt wel eens snacks of snoep. Alleen koop ik het niet in van die grote hoeveelheden. Mijn dochter krijgt ook wel eens een zakje chips en ik geniet daar net zo van mee. Alleen voor haar is dat echt een tractactie. Ze krijgt het hooguit een paar keer in het jaar.

Of het duurder is? Nee ik denk dat ik goedkoper uit ben. Ik plan mijn maaltijden een week vooruit naar aanleiding van de groentetas en dat wat ik nog in huis heb en vervolgens vul ik dat aan. Alleen ik winkel wel met een boodschappenlijstje. Ik winkel hierdoor gerichter en ben minder snel geneigd om impulsaankopen te doen.

Gezond eten hoeft echt niet duurder te zijn. Probeer het eens een maandje en kijk hoe je je voelt. Wellicht dat je dan toch meer geneigd om een lekkere maaltijd helemaal zelf te maken.


maandag 14 januari 2013

Weekend ditjes & datjes

Dit weekend was een weekend waar ik eindelijk een goede balans heb kunnen vinden tussen spelen met dochterlief, het huishouden maar ook tijd voor mezelf. Waarom het dit weekend dan wel lukt en het andere weekend niet? Ik heb geen idee. Laat ik het houden op de strakblauwe lucht en het zonnetje ondanks de vrieskou buiten. Het zonnetje heeft altijd goede invloed op mijn humeur maar ik krijg ook zin om dingen te doen. Met zon kan ik bergen werk verzetten en dan nog energie te over hebben. Bij slecht en donker weer moet ik vaak me er echt toe aanzetten om dingen te doen. Het liefste wil ik dan de hele dag cocoonen totdat de eerste straal zon weer door de wolken breekt. De lente en de zomer zijn dan ook mijn favoriete seizoenen. De winter en herfst hebben ook best hun charme maar ik zou ook makkelijk zonder ze kunnen.

Dit weekend heb ik ook weer een poging gedaan om het huis enigszins op te ruimen. Op een of andere manieren verzamelen zich door de maanden en jaren heen er zich allerlei dingen in laden en kasten. Het gaat dan vooral om dingen die wij al jaren niet meer gebruiken en soms niet eens meer het bestaan van af weten. Zondagmiddag heb ik eens de kledingkast uitgemest. Achter de stapels sokken en hemdjes lag dus een hele stapel die te klein was of met gaten. Geen idee waarom ik die heb bewaard maar inmiddels zijn de uit de kast verdwenen en weggegooid. Iemand anders kon ik hier echt niet meer blij mee maken gezien de staat. Daarna heb ik ook nog een ladekast met truien, t-shirts en ondergoed uitgespit. Ook hier is het een en ander weggedaan. Vooral in de la ondergoed is een stukje leger want ik heb alle strings weggedaan. Ik vind ze niet lekker zitten (doet me denken aan tandenflos maar dan tussen de billen) maar ik vind het ook vreemd om deze aan iemand anders te geven. Dus ze worden nu een veredelde poetsdoek om daarna ergens op de vuilnishoop te eindigen. Door mijn opruimwoede presteerde ik het wel om ruimte te creëren in de kast. Deze is nu weer opgevuld met kleding uit de ladekast. De ladekast is namelijk niet veel meer. Door de tijd heen zijn de greepjes al afgebroken en de kast zelf is ook flink beschadigd. Dus ik wil de ladekast weghalen, het hout gebruiken voor planken in de schuur of trapkast en dan op de plek van de kast mijn opgeknapt bureautje zetten. Nou ja opgeknapt. Het bureautje is op een zomerse middag geschuurd en nu moet het nog in de verf.
Volgend project is de zolder. Dat wordt nog een uitdaging want manlief is nog al een verzamelaar. Hij koestert elk blaadje, bonnetje en foldertje. Je zou denken dat je tussen de stapels papieren niets meer terug kunt vinden maar hij weet feilloos alles te vinden tussen de troep. Althans in mijn ogen is het troep voor hem zijn het kostbare herinneringen. Ooit heb ik opgeruimd terwijl hij twee weken weg was. Ik had alles georganiseerd in nette mapjes en stapeltjes. Dat doe ik dus nooit meer want ik heb maanden lang nog moeten uitleggen waar alles lag. De zolder ziet hij ook deels als zijn territorium. Ik word er gedoogd voor de administratie en de was maar voor de rest heeft hij liever niet dat ik daar kom. Toch droom ik van een net opgeruimde zolder waarbij de troep dan georganiseerd in een kast of plank komt. Wie weet is die droom ooit haalbaar.

Ook was het dit weekend ons jubileum. We kennen elkaar inmiddels al 23 jaar. Ik was 19 jaar toen ik hem leerde kennen (nu weten jullie ook meteen hoe oud ik ben). Tot een paar jaar terug gingen we altijd uit eten of soms zelfs een weekendje weg. Deze keer hebben we het ook gevierd maar op een consuminder-manier. Ik heb lekker staan koken en daar hebben we heerlijk vervolgens van gegeten. En het was eigenlijk prima zo.

Nu begint weer het normale ritme van de werkweek. Ik heb begrepen dat er vanavond en vannacht een dik pak sneeuw naar beneden valt. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het om in de sneeuw te rijden. Als het net heeft geregend dan lijkt het wel of Nederland helemaal ontregeld is. Gelukkig heb ik de mogelijkheid om thuis te werken dus ik denk dat ik dit morgen maar ga doen.

Hoe was jullie weekend?

woensdag 9 januari 2013

Inspiratie en een tweede leven voor oude dingen

Elke dinsdagavond ga ik er eens goed voor zitten. De dinsdagavond is namelijk mijn tv-avondje bij History TV.  Behalve dat in beide programma's oude dingen worden gevonden, is er verder weinig historisch aan. Dat geldt overigens voor bijna alle programma's op dit kanaal. Dat kan echter mijn pret niet drukken want ik zit iedere keer te genieten van "mijn" programma's.

Ik ga dus dinsdagavonden lang onderuit op de bank met een grote pot thee om mee te genieten met Storage Wars en American Pickers. Storage Wars gaat over een aantal opkopers die spullen opkopen van opslagruimtes waarvan de huurders een huurachterstand hebben. Het programma volgt een aantal opkopers die ieder hun eigen personage en karakter in de show neerzetten maar die wel in de realiteit een tweedehands winkel hebben (ook wel thrift store). In de opslagruimtes worden vaak de meest vreemde items aangetroffen die vervolgens worden getaxeerd door een kenner. Vooral die taxaties vind ik erg interessant. Er zitten namelijk wel eens dingen tussen die ik waarschijnlijk gewoon bij het grof vuil had gezet en die dan toch erg veel waard zijn.

Na Storage Wars komt American Pickers. In dat programma gaan twee mannen met een antiek winkel door hele land op pad om nieuwe dingen voor de winkel te vinden. Ze worden hierbij ondersteund door Danielle die vanuit de winkel de meest fantastische adressen met spullen weet te traceren. Het gaat hier niet om oude meubels maar om oude uithangborden, kermisattracties, auto's,, speelgoed en fietsen. Deze spullen staan vaak bij de meest excentrieke mensen waarvan alleen het verhaal achter hen al interessant is. Vaak krijg ik helemaal de kriebels om mee te gaan op een "pick". Ik wil dan ook in oude schuren tussen de stof en de spinnenwebben die ene schat in alle rommel vinden. 

Wat vind ik nu eigenlijk zo leuk aan die programma's? Het is toch iedere keer weer een verrassing wat er wordt gevonden. Vooral het verhaal achter de spulletjes vind ik leuk om me vervolgens vaak te verbazen over de waarde ervan. Het is ook mooi om te zien dat oude spullen ook waardevol kunnen zijn. Zelf weet ik daar alles van. Er is maar weinig in mijn huis wat nieuw is. 

Het programma brengt ook goede kriebels in mij naar boven. Ik vind het heerlijk om oude spulletjes op te knappen. Ik kan soms uren zoeken op Marktplaats op de termen "opknappertjes" of "opknappen". Je komt daar soms erg leuke dingen tegen die je vaak voor een heel klein prijsje kan opknappen. Vorig jaar heb ik zo heel goedkoop een antiek bureautje op de koop kunnen tikken. Het geeft mij voldoening en ontspanning om deze vervolgens te schuren en in de verf te zetten. Het is iets unieks en iets naar mijn smaak.  Ik kan heel trots op het eindresultaat zijn. Het ontbreekt me helaas vaak aan tijd om dit vaker te doen. 

Ook Pinterest is een bron van inspiratie. Uren kan ik kijken naar alle foto's die daar worden geplaatst en al doorklikkend kom ik op de meest inspirerende en creatieve sites vaak ook met hele beschrijvingen hoe je iets doet. Enthousiast repin ik deze ideetjes dan om hopelijk daar in de toekomst iets mee te doen. Helaas ook hier ontbreekt me vaak aan tijd om iets met deze ideeën te doen. Wel blijven sommigen dingen toch in mijn achterhoofd zitten want ik zie nu in een mooi leeg blik tal van mogelijkheden. Afgelopen zomer heb ik een paar olijfolie blikken en honing blikken gebruikt om groente in te kweken. Nu staan er nog steeds een paar blikken in de vensterbank met rode pepers. Ik vind ze decoratiever dan een gewone pot. 

Ook kijk ik meer om me heen op straat. Van hele simpele dingen kun je hele mooie dingen maken. Denk alleen maar aan schelpen, kiezeltjes, aangespoeld hout op het strand maar ook houten palets. En heel soms vind je op straat ook dingen die mensen afdanken die jij dan zelf nog goed kunt gebruiken. Zo heb ik ooit twee rieten wasmanden op de kop getikt terwijl ik met dochterlief aan het wandelen was. De wasmanden eindigden in de wandelwagen en dochterlief moest al waggelend (ze kon net lopen) naar huis. Met de wasmanden was niks mis. Ik gebruik ze inmiddels al twee jaar. Mijn laatste vondst was een oud porseleinen melkkannetje. Er ontbrak een klein stukje boven. Ik vind dat dan wel weer charmant. Er staan bij mij nu regelmatig bloemen in. 

Kortom ik gun oude dingen een nieuw leven. Vaak omdat oude dingen met een  eigen verhaal komen maar ook omdat ze uniek zijn. Ik wil af en toe een paar dingen gaan plaatsen op mijn blog van mijn vondsten om te laten zien hoe divers maar ook uniek het kan zijn. Dus binnenkort kun je hier neuzen tussen mijn spulletjes. 

dinsdag 8 januari 2013

Alternatieven op vakantie en kinderopvang

Ik hoor steeds meer om mij heen dat mensen de broekriem moeten aantrekken. Dit geluid hoor ik ook van mensen die 3x modaal hebben te besteden. Velen van hen hebben kinderen. Sommigen gaan nog naar de kinderopvang waarvoor zij voor het kind met de meeste opvanguren de kosten volledig zelf dragen. Pas bij het tweede en soms het derde kind krijgen zij weer een deel terug. Ik schrok enorm van de bedragen die betaald moeten worden. Ik heb bedragen van €1200 tot €1500 per maand gehoord. Het gaat dan wel om kinderen die 4-5 dagen per week naar de opvang gaan. Ik zou dat bedrag zelf nooit kunnen missen. Ook hoor ik steeds vaker dat mensen naar alternatieve vormen van opvang gaan kijken. Dit gebeurt vooral als de kinderen naar de basisschool gaan.

Blijkbaar groeit de belangstelling voor opvang waar kinderen bezig kunnen zijn met culturele of sportieve activiteiten wel. Het neemt een bepaalde zorg bij de ouders weg en kinderen kunnen zich na school ontspannen en lekker uitleven op het sportveld of in de dans- of muziekschool.

Ik heb zelf vaak gepleit voor alternatieve opvang door een netwerk van ouders op te bouwen die kinderen hebben die naar de zelfde basisschool gaan. Als ouders 1x per week naast hun eigen kind nog één of twee andere kinderen op zouden vangen thuis dan zou dit kosteloos geregeld kunnen worden. Als je dan ook nog kinderen opvangt die elkaars vriendjes zijn dan lijkt mij dat alleen maar een win-win situatie. Ik zou dit best samen met andere ouders willen doen. Desnoods maak je een soort convenant waarin je bepaalde afspraken maakt. Toch als ik dit opbreng, hoor ik vaak dat men daar niet aan moet denken. Ze hebben geen zin in deze verplichting. Jammer want waarom zouden we elkaar niet kunnen helpen?

Ook hoorde ik vanochtend op de radio dat dit jaar minder mensen op vakantie zullen gaan. Volgens onderzoek van NIPO blijkt dat 73% van de Nederlanders plannen heeft om op vakantie te gaan. Vorig jaar was dit nog 78%. Ik vind het percentage eigenlijk nog best hoog. Het betekent dat 1 op de 4 Nederlanders niet op vakantie gaat. De rest dus wel of heeft in ieder geval het plan om weg te gaan. Een vakantie hoeft natuurlijk niet duur te zijn. Ook met beperkte middelen kun je een ontzettend leuke vakantie hebben. Maar toch, dat is wel geld die je niet kunt besteden aan noodzakelijke dingen. Ik zie een vakantie namelijk niet als een noodzaak maar meer als een extraatje. Ik hoor vaak dat mensen een vakantie nodig hebben als ontspanning. Persoonlijk vind ik vakantie alles behalve ontspannend. Dat ligt deels aan mij. Ik moet namelijk zo nodig een schoon huis hebben en de kleren moeten ook allemaal gewassen en gestreken in de kast hangen voor zover ze niet mee gaan. De uren in de auto naar de bestemming toe vind ik in het begin nog wel leuk maar na 6-7 uur in de auto te hebben gezeten, krijg ik er langzaam genoeg van. Eenmaal op locatie, wil ik ook dat het daar netjes is, moeten er boodschappen worden gedaan en moet er van alles bekeken worden. De uitstapjes zijn leuk en vaak interessant maar voor mij is het hoogtepunt van de vakantie toch altijd het eten. Ik kan echt genieten van de marktjes met lokale producten. Prachtig vind ik al die kleuren en die verschillende smaken. Nog leuker is het om het dan ook uit te proberen.

Voor mij is het voorlopig nog toekomstmuziek. Ik behoor tot de groep van thuisblijvers. Ik vind het namelijk onacceptabel om toch op vakantie te gaan terwijl je een schuld open hebt staan. Alle prioriteit moet naar het afbetalen gaan. Het geld van een vakantie wordt dus besteed aan aflossen. Is eenmaal alles afgelost, dan gaan wij ook weer voorzichtig aan vakantie denken. In de tussentijd hoop ik maar op een stralende zomer waardoor ik de zon kan opzoeken op het Nederlandse strand. Ook ga ik dan wat vaker naar mijn moeder die in Friesland in een dorpje direct aan de Waddenzee woont. Dochterlief vindt het heerlijk om aan het wad op zoek te gaan naar schelpjes en om achter de schapen aan te rennen. Dat is voor mij het alternatief op een vakantie.

maandag 7 januari 2013

Tweedehands verkoop gedoe

Een tijdje geleden kwam het initiatief krijgdekleertjes onder mijn aandacht. Ik heb er zelfs enthousiast een blogje aan gewijd. Ik vind het nog steeds een heel goed idee maar niet voor mij. Voordat de site live ging, heb ik er vier pakketen opgezet. Toen het aanbod eenmaal voldoende was, ging de site voor het ruilen open. Ik heb gekeken of er iets voor mij bij zat maar het gros van de kleding, zeg maar 90%, is tot maat 98 en daarna loopt het aanbod sterk naar beneden. Dat wat wel wordt aangeboden, vind ik niet leuk. Dat klinkt heel verwend maar het is niet mijn smaak. Ik koop dan liever voor een heel zacht prijsje iets via Marktplaats, in een tweedehands kledingwinkel of op een tweedehands kledingbeurs. Dat kost dan wel geld maar ik wil dat mijn kind er wel een beetje leuk uit ziet. Maar ik wilde krijgdekleertjes wel een kans geven (en nog) dus liet ik mijn pakketen er in eerste instantie op staan. Na een weekje kreeg ik een mailtje dat iemand geïnteresseerd was in een pakket. Ik heb vrijwel direct een mailtje gestuurd zodat ik dit netje kon afhandelen. Het heeft een week geduurd voordat ik een antwoord kreeg en daarna weer een week voordat het geld werd overgemaakt. De mailtjes waren niet eens erg vriendelijk maar heel erg zakelijk en ongeïnteresseerd. Via Marktplaats krijg ik leukere reacties en daar moet men er gewoon voor betalen. Het liefste had ik het pakket niet meer toegestuurd maar gehouden. Alleen ik vond dat eenmaal iets opgestart dan moet je het ook netje afhandelen. Het heeft er wel toe geleid dat ik de andere pakketen er afgehaald heb. Het voelt voor mij niet goed om iets weg te geven aan iemand die ik niet ken. Misschien had dat wel anders uitgepakt als zij anders had gereageerd. Nu heb ik er een nare bijsmaak aan overgehouden. Ik heb dus besloten om voorlopig niet meer mee te doen met krijgdekleertjes.

Een van de pakketen heeft inmiddels een heel mooie bestemming gekregen. Ze is naar de zus van een vriendin gegaan die in de Ukraine woont. Zij heeft het niet heel erg breed dus ze was mijn ontzettend dankbaar voor de hele doos aan mini-kleertjes. Ze stuurde me heel enthousiast een foto op van haar dochtertje in een van de t-shirtjes die ze van mij had gekregen. Hoe anders kan een mens reageren.

Dit weekend ben ik door de stapel te kleine kleertjes van dochterlief gelopen. Ik heb ze op maat gesorteerd. De kleertjes met vlekjes of gatjes gaan weg. Al ken ik waarschijnlijk iemand die daar ook nog een goede bestemming voor weet. De overige kleertjes geef ik of weg aan weer de zus van of aan mijn schoonzusje. Ik ben namelijk sinds een paar maanden de trotse tante van een nichtje. Ik wil dus de kleertjes over deze twee kindjes gaan verdelen. Een aantal kleertjes probeer ik nog te verkopen. Al moet ik zeggen dat ik de verkoop van kinderkleding via Marktplaats, kledingbeurzen of –winkels erg moeizaam vindt gaan. De opbrengsten zijn welkom want die komen ten goede van mijn spaarrekening voor het geval dat er iets vervangen moet worden. Alleen het kost zo veel moeite dat ik er eigenlijk veel liever iemand blij mee maak die ik ken.

Ik concentreer me dan nu alleen nog maar op het verkopen van boeken via b.ol en andere artikelen via Marktplaats. Het is namelijk mijn voornemen om de boekenkast eens flink op te ruimen. De kast staat vol met boeken die ik nooit meer een tweede keer zal lezen. In december ben ik er mee begonnen en de verkoop van boeken loopt redelijk goed.

Naast de boekenopruiming, ruim ik ook langzaam mijn huis op. Er zijn nog veel dingen die al jaren ergens stof liggen te verzamelen maar waar ik verder niks meer mee doe. Is het verkoopbaar, dan bied ik het aan. De hoofdprijs hoef ik er niet voor. Ik ben al blij als ik weer een paar centjes erbij heb en een ander voor een leuk prijsje blij kan maken.

woensdag 2 januari 2013

Een nieuw jaar

Ten eerste een heel gelukkig, mooi en gezond nieuw jaar. Dat 2013 je mag geven wat je wenst en hoopt.

Hoe erg ik ook elk jaar naar de feestdagen uitkijk, elk jaar slaak ik weer een zucht van verlichting als deze dagen voorbij zij en het leven weer terug naar normaal gaat. Nadat het nieuwe jaar knallend (niet door mij) wordt ingeluid, begint bij mij het weer te kriebelen. Ik heb dan genoeg van de kerstboom en ik wil weer een opgeruimd huis. Ik wil het liefste zo simpel mogelijk eten. Op nieuwjaarsdag zaten wij dus achter de aardappels met bloemkool en een stukje vlees. Het zal wel een reactie zijn op alle weldaad van de afgelopen dagen.

Budget-technisch is het ook niet helemaal goed gegaan. Ik ben ruim mijn budget overgegaan.  Een klein rondje rond de rekeningen en de schulden laat zien dat er op de rekeningen net voldoende saldo staat om tot mijn volgende salaris rond te komen. De riem moet de komende 2-3 weken dus strak worden aangetrokken. Gelukkig kan in interen op een overvolle voorraadkast en diepvries. We redden het met een beetje fantasie op kookgebied wel qua eten. Helaas heb ik deze maand nog geen extra aflossing gedaan. Er was de contributie voor de ANWB en nog een andere rekening die roet in het eten gooide. Ik wil nu wachten tot 7 januari om te kijken wat er nog op de lopende rekening staat en dit wil ik dan gebruiken als extra aflossing. 

Het bundelen van de leningen heb ik ook nog niet gedaan. Eerlijk gezegd twijfel ik nog steeds. Ik ben met de persoonlijke lening nu eindelijk onder de €10.000. Het saldo staat nu op iets meer dan €9.600. Dat maakt me op een of andere manier heel erg blij. Het is net of ik een magische grens ben overschreden, ook al weet ik best dat als ik alles bij elkaar optel dat ik wel weer over de €10.000 heen ga. Om dat nu heel bewust weer te verhogen naar €14.000 of €15.000 doet iets met me. Het staat me op een of andere manier enorm tegen ondanks dat ik weet dat ik hierdoor minder rente zal betalen door het te bundelen. Verstandelijk begrijp ik het allemaal wel maar emotioneel heb ik er moeite mee. Misschien dat ik het even moet laten rusten en over een paar weken er weer eens over na moet denken. Als ik een nieuw overzicht van mijn financiën heb gemaakt voor 2013, zie ik de dingen waarschijnlijk weer anders.

Ondertussen ben ik aan het genieten van mijn laatste vakantiedagen. Volgende week maandag mag ik weer aan het werk. Die vrije dagen heb ik achteraf hard nodig want wat ben ik ontzettend moe geweest de laatste 10 dagen. Ik kom nu pas heel langzaam bij van alles. Het lijkt wel of alle vermoeidheid van de afgelopen tijd er aan het uit komen. is. Het was/ is zelfs zo erg dat ik soms ontzettend misselijk ben. Zelfs koffie verdraag ik niet. (nee ik ben niet zwanger). Die vermoeidheid heeft wel een kleine schaduw op de dagen geworpen want er waren dagen bij dat ik niet vooruit te branden was en dat ik 's middags ook een dutje deed. 

Ondanks dat heb ik ook leuke dagen gehad. Ik geniet van de vrije tijd die ik heb, de extra tijd die ik met mijn dochter al spelend kan doorbrengen en de tijd die ik heb om lekker in huis te tutten. Ik geniet van de dagen die voorbij kabbelen zonder dat je verplichtingen hebt. Heerlijk vind ik dat gevoel van vrijheid.

Vorige week ben ik met dochterlief naar Schiphol geweest. Het blijft leuk voor haar om naar de vliegtuigen te kijken vooral als we dan ook nog eens een klein stukje met de trein naar het vliegveld gaan. De speeltuin in een van de restaurants daar blijft leuk om in te spelen. Kortom zijn had een superdag. Deze week wil ik nog iets speciaals met haar gaan doen als een soort afsluiting van de vakantie. Dat wordt of zwemmen of weer naar de speeltuin. 

Vanaf volgende week begint weer het normale dagelijkse leven. Ik ga dan ook weer met frisse moed verder met aflossen... hopelijk kom ik heel dicht tegen de eindstreep aan het einde van dit jaar.