Pagina's

maandag 17 december 2012

Een overbrugbare wereld van verschil

Mijn man heeft andere opvattingen over onze schuld. Hij ziet het als iets dat makkelijk op te lossen want per slot van rekening gaat het slechts om een paar duizend euro. Hij kan dan soms ook niet begrijpen dat ik in zijn visie bijna krampachtig met geld omga. Onze grootste ruzies zijn altijd om geld. 

Eigenlijk valt zijn zienswijze hem niet te verwijten. Hij weet niet beter. Hij is immers opgegroeid in een gezin waar geld in overvloed is. Of zoals de Engelsen zo mooi zeggen an upperclass family. Zijn vader had een goedlopend constructiebedrijf gespecialiseerd in het aanleggen van wegen en boulevards. 
Als kind was niets te gek voor hem. De zomers bracht hij samen met zijn moeder, zusje en Engelse nanny door aan de Middellandse Zee. Er werd dan een huis gehuurd voor een tweetal maanden. In de weekenden voegde zijn vader zich bij het gezin. Toen hij ouder werd, ging hij vaak met zijn ouders op vakantie naar het buitenland. In de jaren zeventig was dat niet standaard. Daarnaast had hij het laatste van het laatste op speelgoed. Vaak werd dit speciaal voor hem meegenomen door familie uit de Verenigde Staten. Toen hij een universitaire opleiding wilde volgen, is hij in de Verenigde Staten gaan studeren. Het ging niet om een staatsuniversiteit maar een privé-universiteit. Gedurende zijn studie had hij de beschikking over een ruim budget waardoor hij samen met een vriend een eigen appartement kon veroorloven en ook de beschikking had over een auto. De zomers bracht hij al feestend door aan de Middellandse Zee. Kortom hij leefde een luxe leventje. 

Ik daarentegen kom uit een gewoon gezin. Nou ja tegenwoordig zou ik uit een vrij standaard gezin komen maar toendertijd was ik het enige kind in de klas met gescheiden ouders. Ik groeide op met mijn moeder. Mijn moeder heeft het na de scheiding heel zwaar gehad. Ze kwam in de bijstand terecht met een klein kind van nog geen twee jaar. Met veel doorzettingsvermogen heeft ze zich uit de bijstand gewerkt door het volgen van een opleiding als lerares. Dat was altijd haar droom geweest en dat wilde ze nu ook nastreven. Ze studeerde cum laude af en ze kreeg meteen een baan aangeboden. Langzaam maar zeker werden de oude meubeltjes vervangen voor nieuwe (antieke) meubels en kochten we regelmatig nieuwe kleren. Het hoogtepunt van de week was voor mij altijd zaterdag als we samen de stad in gingen en een taartje kochten. Dat is een herinnering die mij erg lief is. Vakanties bestonden uit een weekje bij een tante of een dagje naar het strand. We zijn twee keer verder weg geweest namelijk naar Spanje en Italië met de trein. Dat was heel speciaal en daar heeft mijn moeder een jaar voor moeten sparen. Toen ik ging studeren, moest ik mijn studie zelf betalen en daarnaast werken.  

De kinderjaren en jeugd van mijn man en mij verschillen in veel opzichten veel van elkaar. Toen ik hem leerde kennen, was ik zo naïef dat ik mij dat in eerste instantie niet realiseerde. Ik viel als een blok voor hem. Erger nog ik denk dat het in begin gewoon pure adoratie was. 

De eerste zomer samen gingen wij naar zijn ouders. Dat werd één groot drama en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Nadat hij een beetje over mijn achtergrond werd verteld, werd mij met niet veel woorden verteld dat ik niet goed genoeg voor hun zoon was. Ik moest vooral niet denken dat ik nu over hun rug heen een makkelijk en luxe leventje kon leiden. Ik heb de vakantie grotendeels huilend doorgebracht. Ik kon me niet voorstellen dat mensen zoiets konden denken, laat staan zeggen. Door de jaren heen is er een soort van gedogen naar elkaar ontstaan. Langzamerhand hebben ze wel door dat het mij niet om het geld gaat maar om de liefde van hun zoon. Ik ben in ons huis de kostwinner en ik zorg in principe voor hun zoon. Bij de geboorte van onze dochter is een huis op haar naam gezet. Het huis is een bouwval  en het kost een paar ton om dat weer in een goede staat te krijgen. Hier staat dan in schril contrast de relatie met hun dochter. Aan haar man (hun schoonzoon) en haar hebben ze al veel geschonken. Met lede ogen ziet mijn man steeds meer dingen naar hun toe gaan. Dat doet hem ontzettend pijn. Nu gaat het mij niet om het geld want als het aan mij ligt, zou ik elke cent afslaan puur uit trots en terug geven. Het is dat mijn man daar anders over denkt. 

Voor hem is ons leven in materieel en financieel opzicht een verarming. Op emotioneel gebied is het een verrijking omdat hij door veel liefde wordt omringt. Toch heeft hij er af en toe moeite mee . Hij wil dan toch nog graag dat weekend in een 5 sterren hotel, lekker uit eten en winkelen. Hij wil een mooie vakantie in een luxe resort. Hij wil het liefste een nieuwe auto elk jaar. Hij wil elk jaar graag nieuwe schoenen en kleren. Alleen daar is het waar het de laatste jaren vaak mis is gegaan en waardoor we nu een schuld hebben. Hij heeft nog steeds moeite om dit te accepteren. Hij heeft moeite met het budgetteren en het weekbudget voor boodschappen. Soms zwicht ik ook nog wel eens onder de druk. Het gaat dan om iets eenvoudigs als een fles wijn waar we dan net niet meer geld voor hebben die week. Meestal heb ik daarna spijt met als gevolg ruzie. 

Toch ziet hij ook wat voor spanning de druk van een schuld bij mij teweeg brengt. Op zijn manier probeert hij het voor mij makkelijker te maken. Hij is een expert geworden in het vinden van koopjes. Vaak spreekt hij mij ook aan op aankopen die niet echt noodzakelijk waren. Dat gaat dan om iets kleins dat ik dan voor onze dochter bij Action heb gekocht maar die eigenlijk niet echt nodig was. 

Het verschil in hoe wij naar financiële zaken zal altijd blijven ontstaan. Dat komt deels door onze opvoeding en achtergrond. Samen proberen we nu een manier te vinden om dit verschil te overbruggen. Het zal met vallen en opstaan zijn maar uiteindelijk hebben we wel de zelfde doelen voor ogen. Dat is wat ons samen sterk maakt ondanks onze verschillen. 

6 opmerkingen:

  1. Je verhaal is heel herkenbaar betreft de verschillen tussen jou en je man.
    Mijn man was thuis ook niets anders gewend dan dat alles zo maar komt aanwaaien en was ook niet gauw tevreden ergens mee.
    Ik kom uit een heel ander gezin.
    waar niet altijd overal geld voor was maar ben nooit iets te kort gekomen.
    Onze financiele opvoeding ligt ver uit elkaar.
    Ik moest sparen voor iets wat ik graag wilde hebben.
    Voor man werd het "gewoon" gekocht.
    Manlief heeft veel moeten leren nadat wij samen zijn gaan wonen.
    Je kunt niet oneindig geld uit blijven geven op=op.
    Gelukkig ziet hij het nu wel in en is behoorlijk bij gadraaid.
    Ik nam het hem ook nooit kwalijk want hij wist niet beter.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een lastige start. Wat confronterend voor je man dat de liefde in zijn familie zo materialistisch getoond wordt en zo ongelijk verdeeld. Het lijkt me heel pijnlijk voor hem.
    Tegelijkertijd: wat heerlijk dat jullie dezelfde doelstellingen delen en daar samen aan werken, ieder op je eigen manier, en dat jullie elkaar ook scherp durven houden daarin.
    En dat je man een neus voor koopjes heeft, daar kunnen jullie als gezin nog erg van profiteren. Ik zou hem daar ook zeker mee complimenteren. Voor sommige mannen is het erg lastig om financieel afhankelijk te zijn van hun vrouw, dit is ook een manier waarop hij een bijdrage leveren aan het geheel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn man en ik hebben ook een totaal verschillende financiële opvoeding gehad. Bij hem een gevalletjes van "alles komt aanwaaien" en bij ons viel de vrekkenkrant op de mat.
    Geld is ook bij ons het nummer 1 onderwerp om ruzie over te krijgen, hij kan zich er moeilijk bij neer leggen dat het nu ander is/moet. Ik ben beter in staat om te accepteren en creatief te zijn. Terwijl hij bij wijze van spreke stampvoetend als een klein kind staat.
    Ik vind het heel erg moeilijk en heb me echt voor genomen mijn zoontje een goede financiële opvoeding te geven, ook als we het heel goed zouden hebben dan wil ik dat hij de waarde van geld leert. Ik wil niet dat hij het zo moeilijk krijgt als mijn man.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een "mooi" verhaal. Sneu voor je man dat zijn ouders zo doen.
    Als jullie ruzie hebben moet je nog maar eens aan de laatste alinea denken die je geschreven hebt.
    Jullie komen er wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een mooi inzicht heb je nu. Een inzicht dat klinkt als een goede opstap naar een mooi leven samen, waarin je er met z'n 2-en wat van maakt, onafhankelijk van wat schoonfamilie doet.
    Je beschrijving van de behandeling van je schoonzus&zwager versus jullie is wel schrijnend. Heb je enig idee waar dat verschil door komt? Met je schoonouders hierover praten is waarschijnlijk niet zo simpel, ook vanwege de wrok die je man er over hebt. Het zou alleen zo mooi zijn als daar in ieder geval begrip tussen de partijen zou zijn, wat minder wrok maakt een veel aardiger leven (voor alle partijen)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als ik vragen mag? Waarom ben jij de kostwinnaar? Misschien kan er op een of andere manier meer inkomsten gegenereerd worden zodat de schulden sneller weg zijn. Daarbij heeft jou man mede gezorgd voor deze schulden. Jullie zullen ze samen moeten wegwerken zonder hulp van anderen, dat is wel duidelijk.
    Misschien kan je man eens polsen bij zijn zus hoe zij staat tegenover dit oneerlijke gedoe.

    BeantwoordenVerwijderen