Pagina's

donderdag 30 augustus 2012

Enthousiaste vakantieplannen voor weinig tot geen geld



Volgende week begint mijn vakantie. Het is het eerste jaar dat ik niet op vakantie ga maar thuis blijf. En ik heb daar zo ontzettend veel zin in. Gisteren realiseerde ik me dat ik dan eindelijk eens de tijd heb om dingen in huis te doen waar ik nu nooit aan toe kom. Ik kijk al reikhalzend uit naar het opknappen van een oud dressoirtje. In de schuur staat nog verf en er ligt ook nog een stapel schuurpapier dus behalve tijd kost het me niets. Ik wil ook  eens kijken of ik een paar oude stoelen nog kan redden. Ik heb ze ooit van mijn opa en oma gehad en ik vind ze zo mooi dat ik ze niet weg kan doen hoe gammel ze ook zijn. Dus misschien als ik ze opnieuw in elkaar zet en met wat lijm dat ik twee mooie stoelen erbij heb. Dat is ook hard nodig want mijn eettafelstoelen hebben ook hun beste tijd gehad. Alleen ze zitten nog steeds prima dus zolang ze niet in elkaar storten, komen er geen nieuwe (lees tweedehands) stoelen.

Over het in elkaar storten van dingen. Gisteren ging de droger kapot. Terwijl dochterlief sliep, bogen manlief en ik ons over het apparaat. Na alle filters goed te hebben schoongemaakt, keken we elkaar hoopvol aan van "zou ie het nu doen". Het ding warmde niet eens meer op. Of we zijn iets te grondig geweest in het schoonmaken waardoor we per ongeluk iets hebben kapot getrokken of het ding was al kapot. Ik gok op het laatste want zondag haalde ik de was er na 2 uur nog kletsnat uit. Dus dat wordt de was ophangen en aan de lucht drogen. Niks mis mee want dat heb ik jaren gedaan. Ach en zo bespaar ik ook weer energie. Ik ben benieuwd of we het gaan merken aan de afrekening.

Maar terug naar de vakantie. De laatste paar maanden ben ik me eens meer gaan verdiepen wat er allemaal in de omgeving vaak gratis te doen is. Elke keer als ik iets zag, knipte ik het uit en deed ik het in een doos. Zo heb ik inmiddels al aardig wat leuke uitjes verzameld die we kunnen doen. Ook hier gaan we de komende twee weken uit putten. Dus de kinderboerderij, de pluktuin, de Kennemerduinen en de Monumentendagen kunnen ons binnenkort begroeten. Bij slecht weer wil ik met dochterlief een dagje Schiphol gaan doen. Momenteel ziet ze de vliegtuigen dagelijks over haar hoofd vliegen en als we langs Schiphol rijden dan stuitert ze op de achterbank van enthousiasme. Het idee is om er met de bus naar toe te gaan, een paar uur de toerist uit te hangen en naar de vliegtuigen te gaan gapen om vervolgens met de trein terug te gaan. Ik denk dat het een topdag voor haar wordt want ook de trein vindt ze erg interessant.

Op die manier denk ik een leuke invulling te kunnen geven aan die twee weken. Toch kijk ik het meeste uit naar de dagen weer zelf naar eigen inzicht en ritme te kunnen invullen maar vooral om heel veel tijd met dochterlief door te brengen.

dinsdag 28 augustus 2012

Verdrietig

Het lijkt maar of ik geen grip op mijn financien krijg ondanks alle overzichtjes waarin ik alles tot op de cent heb doorberekend. Mijn probleem zit erin dat ik aan het eind van de maand zo door mijn voorraad heen ben dat zodra mijn salaris binnen is, deze na betaling van alle verplichtingen bijna weer op 0 staat. Zodra mijn salaris binnen is, zet ik elke maand een  bedrag van EUR450 op een aparte betaalrekening. Hiervan moet ik alle boodschappen betalen. Ik vind dat een redelijk bedrag voor twee volwassenen en een kind.

Maar ja dan is dat bedrag na een week al weer gehalveerd omdat er van alles aangevuld moet worden. Dat gaat dan om vloeistoffen voor de contactlenzen van mijn man, luiers voor mijn dochter maar ook de standaard dingen als koffie, suiker etc. Al die kleine bedragen lopen dan toch weer op tot een groot bedrag. En dan valt mijn voornemen van EUR100 per week voor boodschappen weer in het water.

En of het noodlot ermee tart, dit weekend ging mijn staafmixer kapot en strijkijzer. Zonder staafmixer kan ik wel leven, ook al gebruikte ik het ding erg veel maar een strijkijzer heb ik wel weer nodig.

Het maakt me verdrietig en ik lig er soms uren wakker van hoe ik het deze maand weer voor elkaar moet boksen. Soms weet ik het gewoon niet meer.....

vrijdag 24 augustus 2012

Vreemde eend

Soms voel ik mij een vreemde eend in de bijt in de omgeving waar ik werk. Ik durf het maar schoorvoetend toe te geven in consuminderland want ik werk in de financiële industrie. Ja dat wereldje van de hoge bonussen. In dit wereldje lopen veel mensen rond die het op het oog goed voor elkaar hebben. Prachtige vakanties, dure auto's, merkkleding en etentjes bij dure restaurants: ik hoor er wekelijks al dan niet dagelijks verhalen over. Collega's die op zoek gaan naar een huis, praten al vaak over huizen die tegen de 7 of 8 ton zitten. Vaak vraag ik mij af hoe ze dat allemaal doen ondanks dat velen tweeverdieners zijn. Maar dan nog hoge hypotheek, kinderopvang, twee auto's...... ik weet het niet.

Ik sta daar dan in schril contrast tegen. Ik heb een bovenmodaal inkomen maar daar staat wel een hoge schuld tegenover. Ik moet van mijn inkomen mijn man en kind onderhouden want ik ben een alleenverdiener. Mijn man heeft een oogziekte waardoor de medische kosten hoog liggen. Gelukkig kan hij wel voor onze dochter zorgen waardoor zij niet naar de opvang hoeft. Ik kan het me niet veroorloven om op vakantie te gaan, ik moet goed nadenken hoe ik met mijn budget de maand rond kom en daar is geen ruimte voor uitspattingen. Mijn voornaamste doel is financiële vrijheid want schulden benauwen mij (en toch heb ik ze... hoe ironisch).

Het klinkt misschien raar maar toch ben ik gelukkig dat ik in deze situatie zit. Het heeft mij leren inzien dat geld ook betrekkelijk is. Sinds ik tot het inzicht ben gekomen dat ik zo snel mogelijk mijn schulden moet aflossen, ben ik langzaam meer gaan genieten van de kleine dingen in het leven. Ik kan genieten van een zonnige dag, een knuffel van mijn dochter of gewoon iets wat ik op straat zie. Uiteindelijk is dat rijkdom.

donderdag 23 augustus 2012

Een nieuw blog in consuminderland

Na bijna een jaar blogs over consuminderen te hebben gevolgd, waag ik nu zelf de grote stap in blogland. Een beetje eng vind ik het wel want ik geef me ook deels bloot. Waarom dan toch een blog? Omdat ik na jaren in ontkenning te hebben geleefd dat ik schulden had, het ene gat maar met het andere gat vulde, heb besloten dat het genoeg is. Ik wil langzaam weer mijn financiele vrijheid terugwinnen. Dat zal een pad zijn met vallen en opstaan. Langzaam probeer ik die eerste schreden op het pad te zetten in de hoop dat ik dadelijk net als medebloggers me kan concentreren op geld opzij zetten van een eventuele studie van dochterlief, om minder te kunnen werken en hopelijk deels mijn hypotheek af te lossen. Dat is mijn doel. Ik hoop dit over 3 jaar te bereiken als ik hopelijk dan uit de schulden ben.