Pagina's

donderdag 27 december 2012

Tot 2013!





Het is even stil op mijn blog. Het is tijd om te genieten van mijn vrije dagen en bij te komen van alle drukte. 

Volgend jaar ben ik er weer met mijn blogjes. Nu is het even tijd voor mijzelf en mijn gezinnetje.

Ik wens iedereen een heel mooi uiteinde. Tot 2013!

woensdag 19 december 2012

De lessen van 2012 naar 2013

Vorig jaar had ik een aantal doelen gedefinieerd. Deze doelen waren grofweg in drie categorieën te verdelen namelijk:

1.      Controle over financiën met het vooruitzicht om einde 2013 volledig schuldenvrij door het leven te gaan.
2.      Het opknappen/ opfrissen van het huis met een kleine investering waardoor de verkoopwaarde van het huis stijgt.
3.      Het creëren van een gezonde en duurzame levensstijl.

Vervolgens had ik onder elke categorie aangegeven hoe ik het hoofddoel wilde bereiken. Zo aan het einde van 2012 is het een mooi moment om eens terug te kijken in hoeverre ik deze doelen heb bereikt.


Doel 1: In februari/ maart van dit jaar is het roer drastisch omgegaan. Ik kon niet meer langer tegen de druk van de schuld die op onze schouders rust. Er moesten serieus stappen worden ondernomen want anders zou het een gebed zonder einde worden. De situatie toen was dat het ene gat met het andere werd gevuld. Het eerste wat ik heb aangepakt was de roodstand op één van de betaalrekeningen. Op een of andere manier was dit een groot struikelblok. Er waren momenten dat ik niet over mijn geld kon beschikken omdat er een blokkade op zat omdat ik niet had voldaan aan de voorwaarde om 1x in de drie maanden een positief te staan. Binnen vier maanden heb ik €2500 afgelost. Als ik naar de andere schulden kijk dan zijn deze ook gedaald. Daarnaast heb ik op mijn persoonlijke lening totaal dit jaar €2823,92 afgelost. Ik wil niet stilstaan hoeveel rente ik hierop moeten betalen want met een percentage van 7,2% is dat veel geld. Naast deze twee leningen heb ik nog steeds de twee creditkaarten uitstaan. In maart heb ik het aflossingsbedrag verhoogd naar een vast bedrag van €150 in plaats van het absolute minimum te betalen. De andere creditcard heb ik op het minimumbedrag laten staan omdat ik daar vanaf augustus maandelijks een vast bedrag naar toe stort van €250. De doelstelling was om één creditcard af te lossen dit jaar maar dit is helaas niet gelukt. Waarschijnlijk haal ik dit doel in maart of april van volgend jaar. Deze week doe ik de laatste betaling voor de aflossing van mijn studiebeurs en dan is deze tot op de laatste eurocent terugbetaald. Het enige punt dat nog open staat is het bundelen van de leningen. Dat wil ik nog dit jaar doen.

Al met al heb ik, denk ik toch rond de €8000 afgelost. Helaas staat de schuldteller nog altijd rond de €15.000. Toen ik begon met bloggen eind augustus stond deze nog bijna op €18.000. Ik denk dat ik niet ontevreden mag zijn over het tot nu behaalde resultaat. Had het beter gekund? Ik denk het wel. De reden waarom het niet beter kon ligt deels in doel 2 maar ook in de kleinere, vaak niet noodzakelijke, uitgaven. Doelstelling is om dit volgend jaar beter aan te gaan pakken.

Doel 2: Inmiddels wonen wij al weer 10 jaar in ons huis. Toen we het huis kochten was het een nieuwbouwhuis dus alles was nieuw en fris. De eerste jaren hadden we dus weinig onderhoud. Langzaam maar zeker begin nu het “verval” in huis in te treden. Dit jaar hebben we in juni de buitenboel moeten laten schilderen. Als we dat niet hadden gedaan, dan hadden we misschien volgend jaar problemen gehad met het houtwerk buiten. De verfschilfers hingen er namelijk al af. Dus wind en weer hadden al een aardig tijdje vrij spel. Samen met de buren hebben we een schilder ingehuurd die het voor een schappelijk prijs de boel wilde opschuren en verven. Het ziet er weer netjes uit en de komende 5 jaar kunnen we er weer tegen. Uiteraard hadden we het zelf kunnen doen waardoor we geld hadden uitgespaard maar nu ziet het er strak en netjes uit. Bovendien durf ik niet op die hoogte op een steiger te balanceren. Totaal waren we €1.000 kwijt.

Daarnaast heb ik de kamer van dochterlief opgeknapt. Van een babykamer is ze naar een meisjeskamer gegaan. In mei werd afscheid genomen van het ledikantje en ging ze naar een bed. Het bed heb ik gekocht op Marktplaats. De matras hebben we nieuw gekocht. Daar kwam nog een dekbed, kussen en overtrekken bij. De muren hebben we deels lichtroze geverfd en één muur is behangen. Het geheel is gefinancieerd uit mijn bonus. Ik was in totaal €550 kwijt. Ik weet dat deze klus niet absoluut noodzakelijk was. Ze had best in de babykamer in een groter bed kunnen blijven liggen. Alleen dit is iets wat ik voor mezelf heb gedaan. Het maakte me ontzettend blij dat ik dit voor haar kon doen. Het resultaat is prachtig. Elke dag kijk ik er nog vol trots naar. Dat is ook wel wat waard. Voorlopig kan ze hier mee uit de voeten. De kamer is vrij neutraal dus ik denk dat de volgende make-over weer aan de orde is als ze een jaar of 10 is. Dan mag ze uiteraard zelf meebeslissen wat voor kleur en/ of behangetje ze in haar kamer wil hebben.

Eigenlijk moeten we volgend jaar de gang en de slaapkamer verven. Het ziet er niet netjes meer uit. Je ziet beschadigingen op de muur omdat we daar met iets tegenaan gestoten zijn. Ook het houtwerk binnen zou aangepakt moeten worden. Mijn handen jeuken om het aan te pakken maar aan de andere kant kan het ook nog wel even zo blijven. Kortom ik weet niet of ik deze categorie blijf handhaven in 2013. Wellicht dat ik deze vervang door verder te gaan met opruimen. Daar waar de dingen nog verkoopbaar zijn, probeer ik ze te verkopen of breng ik het naar de Kringloop en anders dan gaat het naar de stort.

Het laatste doel 3 is het doel die ik misschien wel het beste heb nageleefd. Ik probeer zo veel mogelijk biologisch en naar de seizoenen te eten. Mijn poging tot een moestuin is helaas jammerlijk mislukt want de slakken namen deze volledig over en hebben hun buikjes eraan volgegeten. Volgend jaar wil ik weer een nieuwe poging wagen. Misschien dat ik dan wel meer met potten ga werken zodat de hongerige slakken er niet zo gemakkelijk bij kunnen. Waar ik in de zomer wel druk mee ben geweest, is het inmaken en wecken van fruit en groente. Ik heb nog twee planken vol met allerlei lekkere jam, ingemaakt zuur, salsa en paprika- en tomatenpuree staan. Ik kan hier tot ver in de lente wel mee aan toe. Daarna begint weer volop het seizoen van zomergroente en -fruit en kan ik weer beginnen met inmaken. Tomatensaus staat hierbij hoog op het lijstje want de vijf potten die ik had gemaakt waren veel te snel op.
Het is ook gelukt om niets nieuws aan kleding voor mijzelf te kopen. Een blik op de kledingkast is voldoende reden om te weten dat daar niks nieuws meer bij hoeft. Ik doe het dus met wat ik al in de kast heb hangen. Ik dacht dat ik dit zou missen maar ik denk dat ik in de toekomst eerder tweedehands zal gaan kopen dan iets nieuws. Of ik moet goed kunnen slagen voor een heel schappelijk prijsje in de winkel. Dochterlief zit in de groei dus voor haar is wel kleding en schoenen gekocht. Ik denk dat 70% van haar kleding tweedehands is. De andere 30% is nieuw en wordt vaak door familie gegeven.
Het enige waar ik niet tevreden over ben, is dat ik het gevoel heb ik mezelf voorbij loop. Vaak gaan mijn vrije uurtjes op aan administratie, dingen die geregeld moeten worden of aan het huishouden. Op een of andere manier moet ik dit beter regelen. Het antwoord heb ik er niet op. Het gaat mij niet om een superschoon huis want dat streef ik al jaren niet meer na. Mijn huis ziet er op het oog netjes uit maar je moet niet te goed gaan kijken want dan zie je van alles.
Wat wil ik dan wel? Ik wil graag meer tijd voor mijn dochter. Gewoon ongestoord van elkaar genieten zonder ondertussen te denken “ik moet nog dit of dat doen”. Ook zou ik wat meer tijd voor mezelf willen hebben om eens heerlijk gedachteloos in bad te dobberen, me te verliezen in een boek of simpelweg me eens te vervelen. Ik vind het ook heerlijk om meubeltjes op te knappen. Ik heb een oud bureautje en stoel staan. Mijn handen jeuken om ze aan te pakken maar ik kom er niet aan toe.  Ook zou ik graag een headboard voor achter mijn bed willen maken. Dit kun je relatief goedkoop zelf doen maar wederom geen tijd. Dit zijn echter wel de dingen die mij energie geven en die mij blij maken. Het enige wat mij wel lukt, is koken. Daar haal ik veel voldoening en ontspanning uit. Toch zou ik meer tijd voor ontspanning moeten zien te vinden. Ik moet liever voor mezelf zijn, dan zou ik ook meer energie hebben. Wellicht dat de “verplichte” klusjes dan niet zo zwaar zouden wegen.
Terugkijkend kan ik concluderen dat de fundering in 2012 is gelegd. In 2013 moeten we verder op de ingeslagen weg. 2012 was vooral heel erg leerzaam en soms confronterend. Het is kwestie om de lessen van dit jaar mee te nemen naar het nieuwe jaar en daar waar noodzakelijk verbeteringen aanbrengen. Laat 2013 maar komen!

dinsdag 18 december 2012

Santa Claus is Coming

Ik begin langzaam maar zeker de Kerstkriebels te krijgen. Nog twee dagen werken en dan kan ik genieten van twee weken even geen verplichtingen. Ik kijk al reikhalzend uit naar de momenten dat ik onderuit op de bank kan gaan zitten met een goed boek. Aan de stapel boeken zal het niet liggen. Een tijdje geleden ben ik door mijn boekenkast gelopen en daar stonden nog best een aantal boeken waar ik nooit aan begonnen ben. Ik heb ze op een stapeltje gelegd en nu liggen ze naar me te lonken om te worden gelezen. Een vriend heeft mij vorige week ook nog een boek gegeven die hij uit had. Hij hoefde hem niet meer terug. Een collega heeft me nog een boek geleend. Kortom de vakantie is te kort om alle boeken te kunnen lezen. Het is echter wel een fijn idee dat er zo veel boeken nog op mij liggen te wachten.

Naast het lezen, kijk ik ook uit naar het koken van het kerstdiner. Waar veel mensen de tijd in de keuken beperken tot het hoogstnoodzakelijke, breng ik op 24 december een groot deel van de dag door in de keuken. Heerlijk vind ik dat om in de pannen te roeren en met de staafmixer druk in de weer te zijn. Dat is voor mij de ultieme vorm van ontspanning. Alles wordt zelfgemaakt tot het ijs bij het dessert aan toe. Na de Sinterklaas begin ik meestal te bedenken wat we gaan eten. Nu is dat bij ons elk jaar traditioneel gevulde kalkoen met cranberrycompote. Daarbij serveer ik dan aardappels uit de oven en een grote Griekse salade. Voor tussendoor maak ik altijd tiropita en spanakopita. Ik maak ze in kleine driehoekjes zodat het meer hartige hapjes zijn. Daarnaast koop ik ook altijd drie of vier verschillende kaasjes. 

Voor zover zijn er nooit veel verrassingen. Het enige waar het menu verschilt per jaar is de taart en het dessert. Op verzoek komt er dit jaar tiramisu met koffieijs als dessert en als lekkers bij koffie of thee maak ik chocolate cheesecake. Deze taart maak ik minimaal één keer per jaar. Binnen de familie staat deze taart op een vaste plaats in de top drie van taarten die elk jaar minimaal één keer op tafel moet komen. Het is heel machtig maar bij elke hap waan je je in de chocoladehemel. 

Op het eerste gezicht lijkt het alsof we misschien veel geld geven uitgeven aan de Kerst maar dat valt mee. De grootste kostenpost is de kalkoen maar daar eten we vervolgens vier tot vijf dagen van. Na de kerst verwerk ik de kalkoen namelijk in een hartige taart. Na een aantal dagen alleen kalkoen hebben wij dan weer genoeg kalkoen gegeten voor de rest van het jaar. 

De overige ingrediënten voor de kerstmaaltijd heb ik grotendeels in huis of betaal ik van het weekbudget voor de boodschappen of zit in de biologische groentetas. Wat scheelt is dat wij twee dagen het zelfde eten. Er hoeft dus niet voor twee compleet verschillende menu's te worden gekookt. Twee verschillende menu's brengt met de Kerst vaak hogere kosten met zich mee omdat de meeste mensen toch iets speciaals willen doen wat meestal ook duurder uitpakt. Kortom Kerst hoeft niet duurder te zijn dan normaal.

En om dan met een klassieker af te sluiten. Ik moet dit liedje elke dag zingen voor mijn dochter. Vooral het 'naughty and nice" doet het erg goed. 



maandag 17 december 2012

Een overbrugbare wereld van verschil

Mijn man heeft andere opvattingen over onze schuld. Hij ziet het als iets dat makkelijk op te lossen want per slot van rekening gaat het slechts om een paar duizend euro. Hij kan dan soms ook niet begrijpen dat ik in zijn visie bijna krampachtig met geld omga. Onze grootste ruzies zijn altijd om geld. 

Eigenlijk valt zijn zienswijze hem niet te verwijten. Hij weet niet beter. Hij is immers opgegroeid in een gezin waar geld in overvloed is. Of zoals de Engelsen zo mooi zeggen an upperclass family. Zijn vader had een goedlopend constructiebedrijf gespecialiseerd in het aanleggen van wegen en boulevards. 
Als kind was niets te gek voor hem. De zomers bracht hij samen met zijn moeder, zusje en Engelse nanny door aan de Middellandse Zee. Er werd dan een huis gehuurd voor een tweetal maanden. In de weekenden voegde zijn vader zich bij het gezin. Toen hij ouder werd, ging hij vaak met zijn ouders op vakantie naar het buitenland. In de jaren zeventig was dat niet standaard. Daarnaast had hij het laatste van het laatste op speelgoed. Vaak werd dit speciaal voor hem meegenomen door familie uit de Verenigde Staten. Toen hij een universitaire opleiding wilde volgen, is hij in de Verenigde Staten gaan studeren. Het ging niet om een staatsuniversiteit maar een privé-universiteit. Gedurende zijn studie had hij de beschikking over een ruim budget waardoor hij samen met een vriend een eigen appartement kon veroorloven en ook de beschikking had over een auto. De zomers bracht hij al feestend door aan de Middellandse Zee. Kortom hij leefde een luxe leventje. 

Ik daarentegen kom uit een gewoon gezin. Nou ja tegenwoordig zou ik uit een vrij standaard gezin komen maar toendertijd was ik het enige kind in de klas met gescheiden ouders. Ik groeide op met mijn moeder. Mijn moeder heeft het na de scheiding heel zwaar gehad. Ze kwam in de bijstand terecht met een klein kind van nog geen twee jaar. Met veel doorzettingsvermogen heeft ze zich uit de bijstand gewerkt door het volgen van een opleiding als lerares. Dat was altijd haar droom geweest en dat wilde ze nu ook nastreven. Ze studeerde cum laude af en ze kreeg meteen een baan aangeboden. Langzaam maar zeker werden de oude meubeltjes vervangen voor nieuwe (antieke) meubels en kochten we regelmatig nieuwe kleren. Het hoogtepunt van de week was voor mij altijd zaterdag als we samen de stad in gingen en een taartje kochten. Dat is een herinnering die mij erg lief is. Vakanties bestonden uit een weekje bij een tante of een dagje naar het strand. We zijn twee keer verder weg geweest namelijk naar Spanje en Italië met de trein. Dat was heel speciaal en daar heeft mijn moeder een jaar voor moeten sparen. Toen ik ging studeren, moest ik mijn studie zelf betalen en daarnaast werken.  

De kinderjaren en jeugd van mijn man en mij verschillen in veel opzichten veel van elkaar. Toen ik hem leerde kennen, was ik zo naïef dat ik mij dat in eerste instantie niet realiseerde. Ik viel als een blok voor hem. Erger nog ik denk dat het in begin gewoon pure adoratie was. 

De eerste zomer samen gingen wij naar zijn ouders. Dat werd één groot drama en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Nadat hij een beetje over mijn achtergrond werd verteld, werd mij met niet veel woorden verteld dat ik niet goed genoeg voor hun zoon was. Ik moest vooral niet denken dat ik nu over hun rug heen een makkelijk en luxe leventje kon leiden. Ik heb de vakantie grotendeels huilend doorgebracht. Ik kon me niet voorstellen dat mensen zoiets konden denken, laat staan zeggen. Door de jaren heen is er een soort van gedogen naar elkaar ontstaan. Langzamerhand hebben ze wel door dat het mij niet om het geld gaat maar om de liefde van hun zoon. Ik ben in ons huis de kostwinner en ik zorg in principe voor hun zoon. Bij de geboorte van onze dochter is een huis op haar naam gezet. Het huis is een bouwval  en het kost een paar ton om dat weer in een goede staat te krijgen. Hier staat dan in schril contrast de relatie met hun dochter. Aan haar man (hun schoonzoon) en haar hebben ze al veel geschonken. Met lede ogen ziet mijn man steeds meer dingen naar hun toe gaan. Dat doet hem ontzettend pijn. Nu gaat het mij niet om het geld want als het aan mij ligt, zou ik elke cent afslaan puur uit trots en terug geven. Het is dat mijn man daar anders over denkt. 

Voor hem is ons leven in materieel en financieel opzicht een verarming. Op emotioneel gebied is het een verrijking omdat hij door veel liefde wordt omringt. Toch heeft hij er af en toe moeite mee . Hij wil dan toch nog graag dat weekend in een 5 sterren hotel, lekker uit eten en winkelen. Hij wil een mooie vakantie in een luxe resort. Hij wil het liefste een nieuwe auto elk jaar. Hij wil elk jaar graag nieuwe schoenen en kleren. Alleen daar is het waar het de laatste jaren vaak mis is gegaan en waardoor we nu een schuld hebben. Hij heeft nog steeds moeite om dit te accepteren. Hij heeft moeite met het budgetteren en het weekbudget voor boodschappen. Soms zwicht ik ook nog wel eens onder de druk. Het gaat dan om iets eenvoudigs als een fles wijn waar we dan net niet meer geld voor hebben die week. Meestal heb ik daarna spijt met als gevolg ruzie. 

Toch ziet hij ook wat voor spanning de druk van een schuld bij mij teweeg brengt. Op zijn manier probeert hij het voor mij makkelijker te maken. Hij is een expert geworden in het vinden van koopjes. Vaak spreekt hij mij ook aan op aankopen die niet echt noodzakelijk waren. Dat gaat dan om iets kleins dat ik dan voor onze dochter bij Action heb gekocht maar die eigenlijk niet echt nodig was. 

Het verschil in hoe wij naar financiële zaken zal altijd blijven ontstaan. Dat komt deels door onze opvoeding en achtergrond. Samen proberen we nu een manier te vinden om dit verschil te overbruggen. Het zal met vallen en opstaan zijn maar uiteindelijk hebben we wel de zelfde doelen voor ogen. Dat is wat ons samen sterk maakt ondanks onze verschillen. 

zondag 16 december 2012

De nijpende noodzaak van een buffer.

De rust is weer in huis gekeerd na alle perikelen van de afgelopen week. Alleen toen kwam donderdag de tegenslag. Ergens rond lunchtijd viel ik  ineens dubbel van de krampen in mijn buik. In eerste instantie dacht ik nog "ach iets verkeerd gegeten" maar uiteindelijk denk ik dat het de spanning was die er nu uit komt. Ik ben in ieder geval naar huis gegaan en heb de rest van de middag in bed gelegen. Heel langzaam voelde ik me beter worden. Alleen blijft mijn buik wel gevoelig en ben ik erg moe.

Dochterlief lijkt ook uiting te geven aan alle spanningen. Was ze in eerste instantie heel erg lief, er is nu geen land met haar te bezeilen. Ik loop al dagen alleen maar nee te verkopen. Dat is voor niemand erg leuk maar vooral voor haar niet. 

Voor de rest verloopt het weekend rustig. De financiële middelen zijn ook te beperkt om iets te leuks te kunnen doen. Sinds donderdag moeten we het tot maandag met €20 doen. Dat redden we op zich best als we een beroepje doen op de voorraad. Dus het is een kwestie van creatief zijn in de keuken. Zo hebben we vrijdag pizza gegeten, gisteren nasi en vandaag tja...

Tja want mijn fornuis vertoont ineens kuren. Ik heb een Boretti fornuis met twee ovens. Het fornuis steek je aan met behulp van elektrische vonkontstekers. Als daar water op komt, dan kunnen de ontstekers spontaan gaan vonken. Tot nu toe kon dat altijd verholpen worden met het aanzetten van de ovens waarna het na een paar minuten stopte. Maar je voelt het al aankomen: vandaag kwam er water op het de ontstekers en nu blijft het vonken want he trucje werkt niet meer. Gek werd ik op een gegeven moment van het geluid. Dus ik heb de electriciteit er maar van afgehaald. Ik hoop dat over een paar uurtjes dat het probleem miracleus verdwenen is. Anders wordt dat een dure reparatie.

Ik ga aan alles merken dat de dingen om mij heen oud worden. Wij zijn ongeveer 10 jaar geleden in dit huis getrokken. Toen was alles nieuw of bijna nieuw. Alleen lijkt het dat de apparaten langzaam maar zeker één voor één de geest geven. De droger was niet zo'n ramp want het alternatief van de was aan het rek te drogen hangen werkt ook prima. Het strijkijzer heb ik dankzij de ruilpagina van Valhalla kunnen vervangen. De douchedeur proberen we weer in de voegen te hangen door het te plakken. 
Alleen mijn fornuis/ oven...... ooh ik hoop zo dat het ding zo weer doet wat het moet doen. Moet er niet aan denken dat het kapot is. De oven vervangen op kort termijn is een nachtmerrie-scenario dus laten we dan hopen dat het ding deze week gerepareerd kan worden. 

Mocht het niet werken vanavond dan redden we ons wel. Ik heb nog nasi en een beetje pasta in de ijskast staan. De magnetron kan dit wel opwarmen. Tja en dan moet de reparateur maar zo snel mogelijk langs komen. Dus ik duim nu maar heel erg hard dat ik een beetje geluk heb en dat het fornuis het zo weer doet. 

Zo zie je maar weer dat het heel belangrijk is om een buffer achter de hand te hebben. 


donderdag 13 december 2012

Het gesprek

Het gesprek met het consultatiebureau zit erop. Het verliep bewonderenswaardig goed. Ik vond zelfs de sociaal maatschappelijk verpleegkundige sympathiek (oei dat klinkt bijna eng). Ik had het gevoel dat er naar mij werd geluisterd en dat ik serieus werd genomen. Uiteindelijk heb ik een goed en respectvol gesprek gehad. Deels komt dit wel door de rustige benadering van haar en ook doordat ze duidelijk liet merken dat ze ook begreep wat dit voor mij betekende.

We namen afscheid met de afspraak dat zij haar bevindingen met de arts zou bespreken en dat ze vervolgens melding zou doen bij de huisarts. De melding bij de huisarts is volgens het protocol omdat een deel van de zorg van kinderen van 0 tot 4 jaar bij het consultatiebureau ligt. Mijn huisarts is op de hoogte dus deze melding zal niet als een verrassing voor hem komen. De melding zal bestaan uit twee punten. Het eerste punt is dat mijn dochter als ze 4 jaar is weer een ogentest zal ondergaan op het consultatiebureau. Mocht dochterlief niet mee willen werken, dan proberen we het in het ziekenhuis via een verwijzing naar de oogarts. Ik weet nu dat de test er aan zit te komen dus ik ga vantevoren met haar oefenen en hopelijk ziet ze het als één groot spel. De tweede melding bestaat uit de zorgen om de taalontwikkeling bij meertaligheid en dat zij dit met ons hebben besproken maar dat wij als ouders vinden dat de taalontwikkeling voldoende is. Zij deelde deze mening met mij nadat ik uitvoerig met haar heb besproken wat onze visie op meertaligheid is en hoe wij dit in de praktijk toepassen. Meer dan dat kunnen we momenteel niet doen.

Saillant detail is dat de arts besloten heeft om iets anders te gaan doen. Wellicht is hij tot inkeer gekomen dat het beroep van consultatiearts niet zijn roeping is. Manlief voegde daar nog aan toe dat hij waarschijnlijk meerdere mensen op deze manier heeft behandeld en dat hierop klachten zijn gekomen. Wie zal het weten?

Je zou denken dat ik huppelend naar huis ging. Het rare was dat ik gisteren niet blij of opgelucht kon zijn. Heel langzaam merk ik dat er iets van opluchting komt. Ik kan nu het hoofdstuk sluiten. Gisterenavond had ik ook weer zin om dingen op te pakken.

Ik realiseerde me uiteindelijk wel dat dit probleem zo groots is geworden door ongelukkige woordkeuzes en halsstarrigheid. En is dit in essentie niet vaak het probleem in elk misverstand: slechte communicatie.

dinsdag 11 december 2012

Het komt nooit alleen....

ARGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH. Zo dat is eruit. Er zijn van die mooie gezegden die alles meteen heel goed verwoorden. Dus als ik zeg Rampspoed komt zelden alleen en Driemaal is scheepsrecht, dan heb ik een vrij goede beschrijving over hoe mijn leventje momenteel verloopt.

Zondagavond stond ik heerlijk te douchen. Niets kan soms rustgevend zijn als de warme stralen water over je lichaam. Ik kan daar oprecht intens van genieten. Ik kwam dus helemaal verkwikt en herboren onder de douche vandaan, wilde de douchedeur opendoen en toen stond ik ineens met een douchedeur in mijn hand. Het zal best een grappig gezicht zijn geweest toen mijn man mij met de deur in handen en nog niet afgedroogd zo zag staan. We keken er eens naar en wij als klusanalfabeten hebben de deur weer terug gehangen in de naïeve veronderstelling dat het wel zou blijven hangen. Gisterenavond stond ik weer te douchen. Wonder boven wonder bleef de deur hangen, alleen sloot het niet meer zo lekker. Ach dacht ik nog, daar kan ik voorlopig wel mee leven. Daarna kroop ik onder het warme dekbed. Ik denk dat ik net lag te slapen, toen ik een enorme klap hoorde. Ik zat rechtop van schrik in mijn bed. Er was niet veel voor nodig om te bedenken waar die klap vandaan kwam. Zucht dat wordt dus een nieuwe douchedeur of –wand kopen. Ik vind het te gevaarlijk om de situatie zo te laten want dochterlief gebruikt de douche ook en vindt het erg leuk om de deur open en dicht te doen. Tijdens alle commotie sliep ze vrolijk door. Ongelofelijk dat een kind niet wakker wordt van zo’n harde klap.

Vanochtend stapte ik de huiskamer in nog de slaap uit mijn ogen wrijvend. En wat lag daar op de grond? De kerstboom. De hele vloer lag vol met scherven en ballen. Dat werd dus opruimen… iets wat ik niet zo graag doe om 7.30 uur. Ik ben al met al iets meer dan uur bezig geweest. Ondertussen was mijn humeur tot het vriespunt gedaald. Ik voelde er heel veel voor om de kerstboom met ballen en al buiten te zetten onder het mom van zoek het maar uit. Het beeld van een heel beteuterd meisje weerhield mij ervan. Nu maar hopen dat die boom blijft staan tot Nieuwjaar.

Eenmaal alles opgeruimd, wilde ik in de auto stappen en toen mocht ik dus de auto nog krabben. Toen was mijn humeur ergens rond -25 C. Heel langzaam ben ik nu aan het ontdooien.

Toch zitten er ook dingen mee. Mijn Marktplaats verkopen lopen goed. Vandaag met een ontzettend grote doos lopen worstelen om die in de auto te krijgen zodat deze straks mee kan met de post. In de doos zit een autostoeltje. Ik ben blij dat ik dat ding heb verkocht. Morgen komt er iemand een deur ophalen en waarschijnlijk heb ik ook nog kleertjes verkocht. Na 2 weken heb ik ongeveer €100 verdiend. Alles wordt meteen doorgestort naar de spaarrekening. Binnenkort zet ik er meer spulletjes op. Zo voor de feestdagen lijkt het wel of mensen meer op zoek zijn naar leuke cadeautjes.

maandag 10 december 2012

Prioriteiten

Emoties, emoties, emoties zo kan ik de afgelopen paar dagen alleen maar omschrijven. Zo zal het ook nog een paar dagen zijn totdat ik het gesprek heb gehad. De laatste paar dagen is er zo veel door mijn hoofd gegaan. Het zijn vooral vragen.
Voor mijn directe omgeving ben ik een lopende nachtmerrie. Ik loop met een constante knop in mijn buik en een brok in mijn keel. Er hoeft maar weinig te gebeuren of ik word heel boos of ik barst in tranen uit. Gisteren ben ik ook ontzettend boos geworden op mijn man uit pure onmacht. Uiteraard is dat heel oneerlijk want hij zit er net zo mee als ik. Ik zal blij zijn als ik het gesprek achter de rug heb. Ik hoop dat ik dan mijn rust weer kan hervinden. Al vrees ik ook van de consequenties die er mogelijkerwijs zouden kunnen komen. Ik heb namelijk heel sterk het gevoel dat ik water bij de wijn moet doen, wil ik weer vrij zorgeloos met mijn leven door kunnen gaan.

Gisteren realiseerde ik me ook dat het consuminderen nu een hele andere prioriteit heeft gekregen. Het is even naar achteren geschoven. Geef ik nu meer uit? Nee, maar er waren wel dingen ik wilde uitzoeken. Die dingen staan nu op een heel laag pitje want mijn prioriteit ligt simpelweg ergens anders. Langzaam maar zeker zal ik deze dingen wel weer op pakken maar eerst moet er weer rust zijn. Ik kan het nu namelijk echt niet opbrengen om mij in persoonlijke leningen, doorlopende kredieten, rentepercentages en contractsvoorwaarden te verdiepen. Dit komt wel weer maar nu even niet.

vrijdag 7 december 2012

Aangeslagen

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties maar ook voor de goede suggesties naar aanleiding van mijn blog gisteren. Een aantal suggesties ga ik ook daadwerkelijk toepassen. Dank hiervoor want ik was daar zelf waarschijnlijk niet opgekomen hoe logisch sommigen ook klinken. 

Maar hoe gaat het nou? Ik ben aangeslagen en verward. Ik weet niet zo goed meer wat ik ervan moet denken. Het gevoel van boosheid en verdriet wisselt elkaar af. Eerlijk gezegd zal dit gevoel nog wel blijven totdat ik het gesprek heb gehad. Heel diep in mijn hart hoop ik dat het meevalt. Al heb ik daar wel een hard hoofd in. Het vertrouwen is weg in die organisatie. Ook ben ik bang voor wat de consequenties kunnen zijn ondanks dat ik volledig sta achter mijn beslissing en daar ook niet van ga afwijken. Het is verdomme nog altijd wel mijn kind. Mijn kind die ik het allerbeste van de hele wereld gun en mijn kind die zo ontzettend gewenst is. 

Ondanks alles wilde ik niet dat het hele gebeuren mijn dag overschaduwde. Uiteindelijk speelde het wel constant in mijn achterhoofd. Ik ben nu eenmaal een tobber en ik kan de meest dramatische scenario's in mijn hoofd halen. 

Toch hebben we wel een leuke dag gehad. We hebben saampjes vooral veel sneeuwplezier gehad. In de ochtend hebben we een sneeuwpop gemaakt. Ze had het al dagen over sneeuwpoppen dus nu heeft ze er eindelijk eentje in de tuin staan. Daarna zijn we met de slee een boodschapje wezen doen. De heenweg vond ze de slee nog wel leuk maar op de terugweg liep ze toch liever. Eenmaal thuis hebben we warme chocomel gedronken, hebben we een paar puzzels gemaakt en hebben we in de middag pannenkoeken gegeten. Na de pannenkoeken zijn we weer naar buiten gegaan. Ik wilde het voetpad sneeuwvrij heb. De sneeuw was inmiddels al in een smurrie aan het veranderen. Aangezien het vanavond hard gaat vriezen, heb ik niet veel zin om morgen onderuit te gaan op de ijsschotsen voor mijn voordeur. Dochterlief vond het fantastisch. Zij vindt buiten spelen sowieso fantastisch. Geef haar een schep en ze is uren zoet. 
Na nog even buiten te hebben gespeeld, zijn we weer naar binnen gegaan. Daar hebben we naar dvd's van Dora zitten kijken. Normaliter wil ik niet dat ze zo veel tv kijkt maar vandaag mocht even alles. 
Nadat we nog samen hebben gekookt, heb ik haar in bad gedaan en binnen 5 minuten was ze in dromenland. Ik heb haar nog wel moeten beloven dat we morgen met de auto's moeten spelen. Dus hopelijk droomt ze vanavond over stoere auto's en kiepauto's.

Voor haar was het, denk ik, wel een geslaagde dag. Toch was ze wel knuffelig. Om de haverklap kreeg ik een knuffel of een kus. Onbewust zal ze toch hebben aangevoeld dat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik baal ervan want ik had me zo verheugd op een paar zorgeloze dagen alleen met haar. Die dagen alleen met haar heb ik wel, maar zorgeloos durf ik ze niet te noemen. Raar maar vooral jammer hoe dingen toch anders kunnen lopen dan je had gehoopt.....

donderdag 6 december 2012

Ongelofelijk.... again the story continues

In oktober schreef ik op mijn blog dat ik gebeld was door een arts van het consultatiebureau omdat ik een aantal afspraken had afgezegd. Het hele verhaal staat hier te lezen. Het leek een storm uit het verleden maar blijkbaar is de storm nog niet gaan liggen. Vanmiddag kwam ik thuis en toen lag er een brief van de GGD. De sociaal verpleegkundige wil volgende week bij thuis komen om met ons te praten naar aanleiding van de annulering van vervolg afspraken. Omdat het gaat om het belang van onze dochter, wilde zij naar ons toekomen waarna ze volgende week de precieze reden zou toelichten. Ik was stomverbaasd. Was het gesprek met de arts niet geëindigd dat het bij deze gesprekken zou blijven en dat ik nog een keer in mei zou komen voor de reguliere afspraak?

Ik heb dochterlief opgepakt, jas aangedaan en ik ben in een opwelling naar het consultatiebureau gereden. Hevig geëmotioneerd liep ik daar naar binnen en ik eiste dat ik meteen iemand zou spreken anders dan zou er een klacht volgen. Doodse stilte in de wachtkamer want dit was sensatie. Toen mij werd gevraagd om even te wachten, heb ik aangegeven dat het of nu was of dat ik anders vervolgstappen zou ondernemen. Een moeder werd erg geïrriteerd omdat ik daar zo eisend stond. (Tja wacht maar tot het je eigen kind is, kijken hoe je dan reageert).

Er kwam snel een verpleegkundige. In eerste instantie zat ik te shaken van woede en verontwaardiging en probeerde ik ondertussen ook mijn emoties onder bedwang te houden. Ik wilde ook niet te emotioneel worden. Ze heeft me aangehoord maar ze kon geen reden geven waarom ik de brief had ontvangen buiten het feit dat zij daar redenen voor zullen hebben en dat ze vaak een huisbezoek doen om geruststelling te krijgen. Ondertussen was dochterlief ook niet op haar best. Ze voelde feilloos aan dat ik niet goed in mijn vel zat en ze was moe nadat we de ochtend en een deel van de middag op stap waren geweest. Op een of andere manier haalt het consultatiebureau ook bij haar niet het beste naar boven. 
Op mijn verzoek om in mijn dossier te kijken wat dan de reden mocht zijn, werd geen gehoor gegeven. Uiteindelijk werd ik slechts aangehoord en werd mij geadviseerd om morgen contact op te nemen al dan wel telefonisch op per email.

Eenmaal thuis heb ik mijn moeder gebeld. Bij haar heb ik al mijn stoom kunnen afblazen. Zij adviseerde om naar de huisarts te stappen omdat ik daar vorige keer ook een goed gesprek mee heb gehad en desnoods wel wilde bemiddelen. Uiteindelijk heb ik wat anders gedaan. Ik heb de verpleegkundige een email gestuurd. Ik wil haar niet bij mij thuis hebben. De voornaamste reden is dat ik daar geen reden toe zie maar ook omdat ik dit gesprek niet verder meer wil voeren in de aanwezigheid van mijn kind. Ik heb haar dus een vrij zakelijke mail gestuurd waarin ik aangaf dat ik verbaasd ben over de gang van zaken, dat ik vrij geëmotioneerd naar het consultatiebureau ben gegaan voor repliek en dat ik haar volgende week op het consultatiebureau wil spreken. Ik kreeg vrij snel een mailtje terug dat ze het fijn vond dat ik haar daar wilde spreken. Op een of andere manier was dat het eerste positieve geluid wat ik hoorde die dag. 

Volgende week ga ik er alleen naar toe. Ik wil dan precies weten waarom ik wederom wordt lastig gevallen. Ik dacht namelijk dat alles uitgesproken was. Ik vind het nu vrij intimiderend worden. Het lijkt wel alsof ze er niet goed tegen kunnen dat iemand niet een keer slaafs doet wat haar wordt opgedragen maar kritisch haar eigen plan trekt.  Ik snap ook niet goed waarom ze deze aktie doen na 6 weken. 

Uiteraard ga ik alleen en blijft mijn dochter bij mijn man thuis. Mijn dochter hoort niet bij zo'n gesprek aanwezig te zijn. Zij moet zich bezig houden met de wondere wereld van prinsessen, treintjes, kopjes thee en mooie tekeningen maken. 
Ik wil ook inzage in mijn dossier. Ik heb daar recht op dus ik wil nu ook wel eens weten wat er precies in staat. Afhankelijk van het gesprek ga ik kijken of ik nog vervolgstappen zet. 

Vanuit de visie van het consultatiebureau kan ik nog best ver mee gaan. Ik ben een ouder die systematisch hulp afwijst. Alleen als ik de toegevoegde waarde er niet van in zie en daar gegronde redenen voor geef, dan wil ik wel serieus genomen worden en niet via een omweg continue op het matje worden geroepen. En waar gaat het eigenlijk om. Dat mijn dochter niet op het zelfde niveau praat als een kind van haar leeftijd? Mijn dochter wordt drietalig opgevoed, wat verwacht je? Dat mijn dochter niet mee wil werken aan een ogentest? Het is een kind van drie die hebben daar soms geen zin in. 

Het hele gebeuren wierp een flinke schaduw op een dag die leuk was begonnen. Eerlijk gezegd ben ik er ook niet gerust op totdat ik dat gesprek heb gehad. Want wat willen ze in godsnaam van me?

woensdag 5 december 2012

Kringloop schatten en kostbare momenten

Gisteren had ik het ineens even moeilijk met tranen tot gevolg. Mijn man is vandaag vertrokken naar Duitsland. Nu kan ik best een paar dagen zonder mijn man dus dat was het probleem niet. Ik had er moeite mee hoeveel geld het bezoek aan de arts kost maar ik had er vooral moeite mee dat wij niet mee konden. 

De laatste 5 jaar was het namelijk traditie dat wij elk jaar een weekend naar Düsseldorf gingen rond de Kerst. We vergaapten ons dan aan de mooie etalages, struinden over de Kerstmarkt en genoten van ons weekendje weg. Vorig jaar zijn we nog geweest tegen beter weten. Vorig jaar was ook het eerste jaar dat ik er niet meer van kon genieten omdat ik alleen maar kon bedenken dat we ons dit niet konden veroorloven. Mijn man loopt straks tussen de bezoekjes aan het ziekenhuis alleen over de Kerstmarkt. Overigens is dat niet in Düsseldorf maar in het zuiden van Duitsland. Gisteren gaf hij aan dat het wel heel erg leuk was geweest als wij mee waren gegaan. Tja en toen moest ik wel even slikken want ik was ook graag mee gegaan, al was het maar om hem te steunen tijdens de onderzoeken. Hij is namelijk geen held als het op ziekenhuizen aankomt.

In plaats daarvan brachten dochterlief en ik hem vanochtend naar de trein om hem uit te zwaaien. Onderweg naar huis ben ik gestopt bij de Kringloopwinkel. Dit lag namelijk mooi op de route naar huis. De laatste tijd zijn er wat wijnglazen gesneuveld. Ik heb hard nieuwe nodig maar ik wil er niet al te veel voor betalen. De Kringloop is dan een goed alternatief. Bovendien is het ook altijd leuk om rond te snuffelen. 

De Kringloop zit op een industrieterrein dus zonder fiets of auto is het moeilijk te bereiken. Toen ik het parkeerterrein opdraaide met de auto, verbaasde ik over hoe druk het was. We hebben echt even moeten zoeken naar een parkeerplaats. Eenmaal binnen viel het wel mee qua mensen maar dat komt ook omdat het een grote winkel is. Helaas kon ik maar twee wujnglazen op de kop tikken. Per glas betaalde ik €0.30. Dat is een leuk prijsje. Toen viel mijn oog op een paar borden. Het waren witte borden met een stermotiefje in blauwgrijs en groen. Het deed heel feestelijk aan. In totaal waren het 6 borden die mee mochten voor €3,00. Dochterlief was ondertussen in de speelgoedhoek gedoken. Daar vond ze een boekje van Cars met geluidjes. In de winkel zijn deze boekjes rond €6,00. Daar lag het voor €0,50. Haar oog viel ook op een fotolijstje van Mickey Mouse. Deze mocht ook mee voor €0,50. Al met al was ik iets meer dan €5,00 kwijt want ik zag ook nog iets om toiletrollen netjes op te stapelen. 

In de winkel raakte ik in de winkel aan de praat met een vrouw. Ze vond het jasje van mijn dochter zo mooi en ik vertelde haar dat ik deze op Marktplaats had gekocht. Heel enthousiast vertelde ze mij dat er 1-2x per jaar in de buurt een tweedehands kledingbeurs wordt gehouden. De beurs vindt plaats in een gemeente waar veel geld zit. Hierdoor gaat de duurste merkkleding vaak voor voor een schijntje weg. Zelf gaat ze er elk jaar naar toe om voor haar dochter kleding te kopen. Iets om dus te onthouden en de datum in de gaten te houden. Dochterlief is de laatste tijd flink gegroeid dus deze zomer heeft ze nieuwe kleertjes nodig. 

Bij het afrekenen kreeg dochterlief ook nog een gratis kleurboek voor Sinterklaas. Huppelend liepen wij naar buiten. Op de glazen na had ik de dingen niet echt nodig. Alleen vond ik dat ik deze keer een kleine uitzondering mocht maken. Ik heb de laatste tijd redelijk goed verkocht via Marktplaats en bol dus de aankopen zijn uit deze opbrengsten gefinancieerd.

Eenmaal thuis hebben we met zijn tweetjes heerlijk zitten lunchen. Ik had nog een stukje rookworst over van de stamppot van maandag en dochterlief genoot van haar salami-boterham. Ondertussen staat het vlees ook in de marinade voor de nasi van vanavond. Straks gaan we met zijn tweetjes ziekenhuisje spelen als ze haar middagslaapje heeft gedaan. En als Madam vanavond naar bed gaat dan ga ik met het laatste stukje chocoladeletter een dvd kijken. 

Zo maken we er met zijn tweetjes het beste van. Tuurlijk was het leuker geweest als manlief er ook bij was geweest. Toch koester ik de momenten die ik met haar samen heb ook. Even moeder-dochter tijd... die momenten samen zijn heel kostbaar.

maandag 3 december 2012

Dankbaarheid

Ik vind het heel erg moeilijk om over geld te praten. Althans ik vind het moeilijk om aan te geven dat wij het financieel niet goed voor elkaar hebben (daarom ben ik zo blij met mijn blog). Het zal wel met mijn opvoeding te maken hebben. Ik ben opgegroeid met de gedachte dat je niet de vuile was buiten hangt. Mijn moeder was een trotse vrouw en wilde/ wil geen hulp van anderen. Ze heeft geen gemakkelijk leven gehad. Ze heeft financieel hele zware jaren gehad maar gelukkig ook wat rijkere jaren. Nu, jaren later, realiseer ik me bepaalde dingen een stuk beter. Ik begrijp dat mijn moeder soms ook heeft moeten worstelen om de maand rond te breien. Als kind had ik echter geen benul en ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik iets tekort kwam. Ik ben met heel veel liefde en aandacht opgegroeid. Daar gaat het in het leven uiteindelijk om.

Van mijn moeder kan ik financieel ook nog wat leren. Als iemand haar zaakjes goed voor elkaar heeft dan is zij het wel. Ze heeft een ontzettend goed overzicht van haar uitgaven en inkomsten. Ze kan de laatste eurocent verantwoorden. Daarnaast is ze bovendien in staat om met haar kleine pensioen nog wat te sparen. Gaat er iets kapot, dan kan ze het vervangen. Ik heb een enorm respect voor haar hoe zij haar zaakjes regelt.

Daarom schaam ik mij richting mijn moeder dat ik, door in het verleden onnodige uitgaven te hebben gedaan, nu in de schulden zit. Ik praat daar niet met haar over. Toch heeft ze deze conclusie zelf getrokken op basis van de verandering in mijn consumptiegedrag. Ze probeert te helpen waar ze kan. Ze koopt regelmatig kleertjes voor mijn dochtertje maar ze wil mij ook financieel steunen. Hiervoor laat ze dingen voor zichzelf. Ze wil namelijk elk jaar een schenking aan mij doen. Ze staat dan zo te stralen met de envelop met geld, dat mijn hart overloopt van trots maar ook een beetje breekt omdat ik haar dat geld zo gun voor zichzelf. Dit weekend kreeg ik van haar €1000. Dat is een heleboel geld. Ze wil dat ik hiervoor iets leuks voor mezelf koop. Alleen ik vind dat ik niet het recht heb om iets leuks voor mezelf te kopen totdat de schuldteller op 0 staat.

Gisteren heb ik nagedacht hoe ik haar geld het best kan besteden. Ik heb besloten het niet te besteden behalve als de nood hoog is, bijvoorbeeld omdat er iets vervangen moet worden. Ik laat het geld op mijn spaarrekening staan. Op deze manier heb ik een kleine buffer. Het geeft mij een enorme rust dat ik nu weet dat ik geld achter de hand heb en dat ik niet hoef te lenen als er iets kapot gaat. Misschien dat ik uiteindelijk beslis om een deel als aflossing te gebruiken maar voorlopig laat ik het even als buffertje staan op mijn spaarrekening.

Naast dit prachtige kado, had ze nog iets waar ik ontzettend blij mee ben. In de loop der jaren heeft ze samen met een tante bijna 23.000 airmiles gespaard. Ze vroeg of ik iets leuks er mee wilde doen met dochterlief want zij deed er toch niks mee. Gisterenavond ben ik gaan kijken op de site van airmiles. Naast kado’s kun je ook leuke uitstapjes met het gezin doen. Ik denk dat ik de airmiles ga inwisselen voor kaartjes naar Dolfinarium en de Efteling. Helaas kan zij vanwege haar slechte gezondheid niet mee naar een attractiepark of dierentuin dus ik wil een deel van de airmiles aan iets besteden waar zij ook van kan genieten.

Het klinkt raar maar ik wist niet hoe ik mijn dankbaarheid richting mijn moeder moest uiten voor dit alles want dat was het gevoel dat mijn weekend overheerste. Dankbaar dat ik zo’n onzelfzuchtige, lieve en sterke moeder heb. Dank je mam!

donderdag 29 november 2012

Leuke plannen

Volgende week ben ik vier dagen alleen met dochterlief. Manlief moet voor een paar dagen naar Duitsland ter controle van zijn ogen. Kan hij niet onder controle staan in Nederland? Dat zou inderdaad kunnen. Deels staat hij ook in Nederland onder controle want zijn contactlenzen worden hier voor hem aangemeten en besteld. Echter de specialist die hij in Duitsland heeft, is de autoriteit in de wereld op het gebied van deze aandoening. Hij is twee jaar geleden naar hem doorverwezen. Volgens zijn voormalige arts mag hij in zijn handen knijpen dat deze Duitse arts/ professor hem onder behandeling wil nemen. Bij het eerste bezoek voelde het als een verademing. Voor het eerst in hele lange tijd voelde mijn man dat iemand serieus naar zijn klachten luisterde. Voor het eerst werd een duidelijk behandelplan opgesteld. Voor het eerst werd er degelijk onderzoek gedaan en werden de resultaten besproken en uitgelegd. Het voelde zo ontzettend goed en ik zag mijn man bij het eerste bezoek helemaal opbloeien. Er was weer hoop en nog belangrijker hij werd gehoord. In Nederland was hij waarschijnlijk al geopereerd en had hij een bepaalde therapie moeten ondergaan. Deze arts gelooft dat dit voorlopig nog niet nodig is en dat er nog heel veel winst op andere en mindere drastische wijze is te behalen. Dus gaat mijn man twee keer per jaar naar het zuiden van Duitsland voor een aantal onderzoeken die vervolgens worden besproken met de arts/ professor. Het vertrouwen in zijn handelswijze in combinatie met zijn deskundigheid maken dat het de moeite waard is om deze reis toch iedere keer te ondernemen. De reis brengt wel kosten met zich mee. Deze worden niet vergoed. Dus de kosten van reis en verblijf moeten we zelf betalen. Dit moet ik nog goed budgeteren want iedere keer is het weer pas en meten. De kosten van de behandeling worden gelukkig wel volledig vergoed. Deze kosten vallen zelfs lager uit dan als ze in Nederland zouden zijn gemaakt.

Aangezien mijn man onze dochter opvangt terwijl ik aan het werk ben, zal ik tijdens zijn aanwezigheid dus de honneurs moeten waarnemen. Ik kijk er enorm uit om een paar daagjes met haar door te brengen en lekker te kunnen tutten. Alleen elke keer schiet ik dan weer helemaal door in mijn plannen want ik wil dan vooral leuke dingen met haar gaan doen. Dus de binnenspeeltuinen, bezoekje aan een kindercafé in Haarlem, het zwembad en de kerstshow van het tuincentrum passeren dan allemaal de revue om dan snel te realiseren dat het een stuk leuker is om thuis te tutten met dan uiteindelijk één of twee uitstapjes. Het brengt meer rust in plaats van haar overal her en der naar toe te slepen. Grote vraag is of ze dat ook allemaal wel leuk vindt want het liefste is ze thuis aan het spelen.

Dus het plan is nu om volgende week met haar naar Schiphol te gaan waar ze in een restaurant een paar speeltoestellen hebben. Schiphol heeft een magische uitwerking op haar. Ze vindt het enorm spannend om naar de vliegtuigen te kijken. Ze heeft het er dagen later nog over. Dus waarom naar een dure binnenspeeltuin als ze op Schiphol gratis (ok ik koop een kopje thee) kan spelen? Bovendien is de rit in de bus of de trein al een avontuur op zich. Dan wil ik ook nog naar het tuincentrum. Ze hebben daar een fantastische kerstshow. Welk kind vindt het niet leuk om naar al die glitters en flashy lampjes te kijken? Ook dit kost niets zolang ik me niet laat verleiden tot de aankoop van een of andere kerstviering. Nu heb ik dozen vol met kerstspulletjes staan dus ik hoef verder niets te hebben behalve dan een kerstboom. In het dorp wordt volgende week zaterdag ook nog een klein Kerstmarktje georganiseerd dus dat is ook leuk om te combineren met de boodschappen. Kortom genoeg leuke dingen te doen in combinatie met lekker thuis spelen en alle tijd voor elkaar te hebben.

Naast plannen voor mijn dochter maak ik ook altijd plannen voor mezelf. Meestal eet ik dan dingen die manlief niet lekker vindt. Onlangs is er een Thais afhaalrestaurantje geopend. Nu vind ik Thais heerlijk maar ik vind het ook prijzig. Dus ik ga volgende week een heerlijke nasi voor mezelf maken. Dat is niet Thais maar ook erg lekker. De meeste ingrediënten heb ik al in huis. Waarom dan ook duur doen als ik voor minder geld net zo lekker kan smullen van een eigengemaakt potje? Nog niet zo lang geleden was ik dus gaan afhalen en had ik niet gekeken naar de kosten.
Daarnaast heb ik nog een film liggen die ik graag wil zien. Ik krijg deze films vaak door mijn schoonouders opgestuurd waar de mooiste films gratis bij de weekendkrant worden geleverd. Voor de rest wil ik vooral lekker lezen in de avonden. Dat schiet er namelijk ook tussenin terwijl ik lezen heerlijk vind.

Langzaam zie ik toch steeds meer een kentering in mijn consumptiegedrag komen. Ik kijk naar goedkope of gratis alternatieven. Vaak zijn deze alternatieven net zo leuk als niet leuker. Toch gaat het uiteindelijk om de tijd die je samen doorbrengt. Die tijd samen is zo veel malen kostbaarder en waardevoller. Daar kan, hoe cliché ook, geen cadeau of uitstapje tegenop. Ik ben blij dat ik dit op tijd ben gaan inzien. Het zijn namelijk waarden die ik graag aan mijn dochter wil doorgeven.

dinsdag 27 november 2012

Financiële vervolgstapjes

Volgende week gaat het dan gebeuren. Ik ga mijn twee leningen bundelen. Enige valkuil kan nog zijn dat ik mijn huidige persoonlijke lening niet om mag zetten. De bedoeling was dat ik afgelopen weekend de voorwaarden van de lening zou doornemen maar daar is niets van gekomen. Het staat nu op de agenda voor dit weekend of in ieder geval volgende week maandag of dinsdag. Eerder zie ik het niet gebeuren omdat het een drukke week is deze week. Maar hopelijk kan volgende week de schaar in één van mijn creditcards en los ik vanaf januari een doorlopend krediet af met een absurd hoog maandbedrag. Ik heb namelijk besloten om alle termijnen en het geld dat vrijvalt van het aflossen van de studieschuld bij elkaar op te tellen. Op deze manier zie ik tenminste het bedrag met redelijk sprongetjes naar beneden gaan. Daarnaast wil ik maandelijks zelf nog een bedrag overmaken. Ik heb een streefbedrag in gedachten maar ik zal dit niet elke maand halen. Er zijn een paar maanden die duur zullen uitvallen omdat de gemeentebelastingen en andere heffingen er weer aan komen. Ik betaal deze namelijk het liefste meteen zodat ik er maar vanaf kan zijn. Alleen ik heb nog geen financiële buffer.

Een financiële buffer is iets waar ik ook aan wil gaan werken. Ik ben namelijk een van de huishoudens waar Nibud gisteren als nieuws mee naar buiten komt.  Zij raden een buffer van €3555 als minimum aan. Volgens hun berekeningen zou ik een buffer aan moeten houden van minimaal €5000. Dat is best een hoog bedrag maar waarschijnlijk wel een reëel bedrag. Een financiële buffer staat ook hoog op mijn verlanglijstje. Alleen ik vind wel dat de prioriteit nu moet te komen liggen bij het aflossen. Als dat eenmaal is gebeurt, dan komt de “leuke” kant van geld aan de orde. Dan kan ik eindelijk eens een financiële planning gaan maken. Deze planning zal in ieder geval een financiële buffer, het sparen voor de studie van dochterlief en opbouw extra pensioen en/ of aflossing hypotheek omvatten. Om mezelf niet helemaal gek te maken, heb ik besloten om mij nu daar nog niet al te veel in te verdiepen en me te concentreren op het puinruimen.

Ondertussen ben ik ook redelijk goed bezig met de verkoop van dingen op Marktplaats en Bol. De opbrengst via Bol is misschien wat minder maar het gemak waarmee verkopen gaan, weegt tegen de nadelen op. Want wat heb ik weer wat afgemaild met deze en genen over dingen waarop geboden werd op Marktplaats. Gemiddeld gaan er toch 3-4 mailtjes over en weer voordat de koop gesloten is. Uiteindelijk is het wel waard want ik heb dit weekend voor ongeveer €40 verkocht. Geen slechte opbrengst voor een weekend en voor een stel boeken en wat kleren. De feestdagen zullen hierbij wel meewerken want veel mensen zijn toch op zoek naar cadeautjes.
De opbrengst staat op mijn spaarrekening. Die beslissing heb ik in ieder geval wel genomen. Deze opbrengsten gaan daar naar toe om in ieder geval een kleine buffer aan te leggen. Kleine beetjes maken uiteindelijk iets groots. Dus als ik zo door blijf gaan dan heb ik met mijn verkopen misschien toch voldoende op de rekening staan om iets te vervangen mocht wat kapot gaan. Dat kapot gaan zie ik namelijk binnenkort wel een keer gebeuren. De verwarmingsketel is inmiddels al 10 jaar oud, de ijskast is al 14 jaar oud en de wasmachine draait inmiddels ook al weer zo’n 7 jaar wasjes.

Volgende week gaat dochterlief ook haar steentje bijdragen. Ze gaat namelijk op bootcamp zindelijk worden. Volgende week ben ik namelijk een paar dagen thuis. Dit is dus de de uitgelezen kans om haar nu eindelijk eens zover te krijgen. Dus volgende week gaan de luiers opzij. Ik kijk er niet echt naar uit want dat betekent waarschijnlijk stapels was en veel schoonmaken. Maar ja een kind uit de dure luiers is de investering in tijd wel waard. Hopelijk gaat het redelijk snel. Ze vindt namelijk wel snel iets vies en ze is redelijk schoon op zichzelf. Mocht je echter nog tips hebben, dan hoor ik het heel graag. Inmiddels staat er al wel een felroze Dora auto klaar als beloning. Ze wil deze al een paar weken dus de auto is haar als beloning in het vooruitzicht gesteld voor het zindelijk worden.

Zo maken we langzaam stapjes vooruit. Ik ben benieuwd waar ik volgend jaar rond deze tijd financieel sta. Ik hoop dat dan het einde een beetje in zicht is en dat ik kan gaan plannen.

maandag 26 november 2012

Liebster Award & 11 weetjes

Onlangs kreeg ik heel lief van Vlijtig met Zuinigheid  en Jenny Green Teeth de Liebster Blog Award. Deze award is voor nieuwe blogs om ze extra onder de aandacht te brengen. Het is de bedoeling dat deze award vervolgens wordt doorgegeven aan anderen. Tja en dat laatste vind ik dus moeilijk. Ik ben namelijk niet zo van het zoeken naar nieuwe blogs.
In het begin heb ik wel veel gezocht op consuminderen en kwam ik automatisch op verschillende blogs uit en maakte ik gretig gebruik van de linkjes naar andere blogs. Nu doe ik dat ook nog maar doe ik dat meestal via de reacties die ik bij een blogje zie staan, al dan niet bij mijn eigen blog. Dus dat is een dilemma: aan wie moet ik de award doorgeven?

Ik heb besloten dat ik een paar blogs eens extra in het zonnetje wil zetten zonder eens te letten op hoeveel volgers ze hebben en hoe lang ze meedraaien in blogland. Waarom krijgen zij de award? Omdat er om verschillende redenen iets in de blog is die mij aanspreekt waardoor ik ze regelmatig met een bezoekje vereer. Het zijn niet alle blogs die ik met veel plezier volg, dus als je er niet tussen staat dan wil dat nog niet zeggen dat ik niet met veel plezier regelmatig je blog lees.
Ik houd wel bewust even de hele populaire blogs er tussen uit. De meesten consuminder-bloglezers weten deze wel te vinden. Dus excuses hierbij Spaarcentje, Lekker Leven met Minder, Valhalla en Teunie. Jullie blogs lees ik dagelijks en voor mij is door jullie bloggen het consuminder-bewustzijn begonnen (dank hiervoor). Alleen hebben jullie al zo veel volgers dat de spotlights deze keer heel even naar andere blogs gaan. Dus hier is mijn lijstje:

§         Het Gras van de Buren
§         Spaarolifantje
§         Zuinigchaootje
§         Letten op de Kleintjes
§         Roerend Goed
§         Niet dromen maar doen
§         Spaarmoeder
§         Frederique’s wereld
§         Zakelijk Bezuinigen  

Vlijtigheid met zuinigheid vroeg mij ook om onderstaande vragen te beantwoorden, dus hier gaan we en dat geeft meteen ook weer wat inzicht in mij persoontje Geld of Je Leven.

1.      Welke talen spreek je allemaal?
Vloeiend Nederlands en Engels. Zeer goed Frans. Matig Duits. En handen en voeten Grieks.
2.      Waar kun jij 's nachts voor wakker gemaakt worden?
De enige die mij ’s nachts mag wakker maken, is mijn dochter omdat ze eng heeft gedroomd of omdat ze zich niet lekker voelt. Voor de rest laat mij vooral slapen als je leven je lief is.
3.      Over welk onderwerp blog jij graag?
Consuminderen en moeder-zijn. Ik ben aan het overwegen om een apart blog te gaan starten over eten. Ik heb al een naam in gedachten.
4.      Wat is je favoriete televisieprogramma?
Vroeger Lost, Twin Peaks en ER.
Nu Law & Order: Special Victims Unit, Without A Trace, Boer zoekt Vrouw. Gisteren ook met veel plezier naar Penoza gekeken.
5.      Als je 1 wens zou mogen doen, wat zou jij dan wensen?
Dat mijn lieve hartsvriendin die 11 jaar geleden veel te vroeg is overleden aan de gevolgen van kanker nog zou leven. Ik mis haar nog elke dag.
6.      Win je wel eens iets?
Soms een beker ijs in de Postcode Loterij en een klein prijsje in de Staatsloterij.
7.      Doe je wel eens een gezelschapsspel? Zo ja, welke?
Nee, ik heb niet eens spelletjes in huis.
8.      Sinterklaas of Kerst of allebei?
Het liefste allebei. Moet ik kiezen dan wordt het Kerst.
9.      Wat is je favoriete koekje?
Chocolade-cornflakes koekjes. Je kon ze vroeger bij de Bijenkorf krijgen. Ik heb ze nu al jaren niet meer gezien.
10.  Wat is de mooiste plek in Nederland?
Zonder twijfel Maastricht.
11.  Welke website bezoek je het meest?
Mijn mail-account van Yahoo.